Άρωμα γυναίκας είχε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η πρώτη θέση στην Νάξο και βέβαια πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το Γενικό Λύκειο Τραγαίας που έχει κερδίσει την εκτίμηση του συνόλου των παιδιών της Ορεινής Νάξου

Κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα Πάλεψαν, μόχθησαν αλλά πέτυχαν το στόχο τους και τώρα ετοιμάζονται να θρέψουν τους καρπούς της προσπάθειάς τους. Η Δέσποινα Χάλκου (βαθμός πρόσβασης: 18.88) από το Δανακό, η Μαρία Πρεβενιού (βαθμός πρόσβασης 18,3) από τον Απόλλωνα και η Κυριακή Βερυκόκκου (βαθμός πρόσβασης 19,20 που της έδωσε την πρωτιά σε όλη τη Νάξο) από το Φιλώτι, μιλούν για τη δύναμη
που άντλησαν από το σχολείο της Τραγαίας, τη καθημερινή Οδύσσεια για να πάνε σχολείο και φροντιστήριο και δίνουν τη συμβουλή τους για τους επόμενους υποψηφίους λέγοντας «να μην αφήνετε κανέναν και τίποτα να σας εμποδίσει από τη πραγματοποίηση του ονείρου σας»
 Άρωμα γυναίκας είχε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η πρώτη θέση στην Νάξο και βέβαια πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το Γενικό Λύκειο Τραγαίας που έχει κερδίσει την εκτίμηση του συνόλου των παιδιών της Ορεινής Νάξου για τη πολύ καλή δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο σχολείο. Μοιραία, έρχονται και τα αποτελέσματα. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι οι περισσότεροι εκ των μαθητών έχουν πολύ λίγες ώρες φροντιστηρίου σε σχέση με τα αντίστοιχα παιδιά της πεδινής Νάξου, κάτι που σημαίνει ότι είτε προσπαθούν να καλύψουν τα όποια κενά έχουν μέσα από προσωπική δουλειά, είτε οι καθηγητές στο ΓΕΛ Τραγαίας έχουν περισσότερο χρόνο με τους μαθητές και προσπαθούν να βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό τους. Πέρυσι όπως είναι γνωστό η καλύτερη μαθήτρια όλης της Νάξου, η Παρασκευή Βιτζηλαίου, ήρθε από το Σκαδό. Φέτος, η καλύτερη της ορεινής Νάξου ήρθε από το Δανακό. Η Δέσποινα Χάλκου η οποία ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχοντας επιλέξει τη θετική κατεύθυνση και με το πέρας των εξετάσεων ο βαθμός πρόσβασης είναι 18,88. Βέβαια, υπάρχει μία διαφοροποίηση όσον αφορά τον βαθμό απολυτηρίου καθώς φτάνει το 19,6 που είναι το υψηλότερο φέτος σε όλη τη Νάξο αφήνοντας πίσω της μία άλλη κοπέλα, αυτή τη φορά από τη Πεδινή Νάξο, την Μαργαρίτα Χαμπίμπη που έχει βαθμό απολυτηρίου 19,5 στο ΓΕΛ Νάξου, αλλά όχι τόσο υψηλό βαθμό πρόσβασης ελέω έκθεσης.

 Οδύσσεια
 Μένουμε όμως στην Ορεινή Νάξο. Εκεί όπου συναντήσαμε ένα ακόμη …αστέρι. Την Μαρία Πρεβενιού, η οποία ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Θεωρητική κατεύθυνση και με βαθμό πρόσβασης 18,3 μπορεί να κάνει κάθε της όνειρο πραγματικότητα. Και λέμε …αστέρι καθώς συν τοις άλλοις μένει μόνιμα στον Απόλλωνα Νάξου και η καθημερινότητά της έμοιαζε μέχρι σήμερα με μία μικρή Οδύσσεια μέχρι να πάει στο σχολείο και από εκεί στο φροντιστήριο. Και τέλος, η τριάδα των αστεριών της ορεινής Νάξου και δη του ΓΕΛ Τραγαίας, κλείνει με την κορυφαία των κορυφαίων, την Κυριακή Βερυκόκκου. Η Βερυκόκκου προέρχεται από τη Θετική κατεύθυνση, μένει στο Φιλώτι και έχει βαθμό πρόσβασης 19,20 που είναι ο υψηλότερος ανάμεσα σε όλους τους υποψηφίους της Νάξου για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οφείλουμε να σημειώσουμε πάντως ότι για την Βερυκόκκου ήταν η δεύτερη προσπάθεια καθώς πέρυσι με βαθμό πρόσβασης 17,5 μπήκε στο Πολυτεχνείο Πάτρας, όμως δεν άφησε το όνειρό της να χαθεί. Ήθελε να γίνει γιατρός, ρίσκαρε επιλέγοντας να δώσει εκ νέου Πανελλαδικές εξετάσεις και πέτυχε. Και φυσικά, όπως είναι λογικό έφτασε στο σκοπό της που δεν ήταν άλλος από την είσοδο σε σχολή Ιατρικής…
 Όνειρο 
 Η συνάντηση με τις τρεις κοπέλες πραγματοποιήθηκε στο Φιλώτι και δη κάτω από τον περίφημο πλάτανο του χωριού. Με την αρωγή των μητέρων της Μαρίας και της Δέσποινας (οι οποίες όπως μάθαμε καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς είχαν το ρόλο του σοφέρ μεταφέροντας τα παιδιά τους είτε στο σχολείο είτε στο φροντιστήριο και πίσω στο σπίτι) αποδείχτηκαν και οι τρεις «Εγγλέζοι» στο ραντεβού τους. Και αυτό που μας έκανε εντύπωση με το καλημέρα ήταν ότι τις ένωνε το απόφθεγμα του Αντουάν ντε Σαιν-Εξπερύ του Γάλλου συγγραφέα του βιβλίου «Ο Μικρός Πρίγκιπας» που ανάμεσα στα άλλα αναφέρει «Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα». Και μετά από σύντομη κουβεντούλα με κάθε μία από τις τρεις διαπιστώσαμε ότι έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε να πετύχουν το όνειρο. Και τώρα όπως αποδεικνύεται είναι έτοιμες να το ζήσουν…
 Dream Team
 Εν αρχή, η Δέσποινα Χάλκου, η οποία με 19,037 μόρια είναι έτοιμη για την Οδοντιατρική σχολή και γιατί όχι της Αθήνας που είναι και ο πρώτος της στόχος. Δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό να αφήσει τον Δανακό για την Χώρα της Νάξου ώστε να κάνει πιο εύκολη τη ζωή της όσον αφορά το φροντιστήριο. Αντίθετα, έκανε μάλλον δύσκολη τη ζωή της μητέρας της, η οποία είχε αναλάβει και το ρόλο της μεταφοράς της κόρης στη Χώρα τρεις φορές την εβδομάδα για το φροντιστήριο. Βλέπετε, Δημόσιο μέσο μεταφοράς δεν υπάρχει και το ΚΤΕΛ ειδικά την χειμερινή περίοδο δεν περνάει απόγευμα από τον Δανακό. Μόνο το πρωί για να πάρει τους μαθητές και δη στις 7.45 με αποτέλεσμα από τις 7 καθημερινά η Δέσποινα να είναι στο πόδι. Και η πρώτη ερώτηση έχει σχέση με τις εξετάσεις και το βαθμό δυσκολίας «ήταν ο σωστός βαθμός. Όσο χρειάζονταν δύσκολα ώστε να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς μαθητές και οι άριστοι από τους υπόλοιπους. Δεν υπήρχαν τρελές απαιτήσεις, σε κάποια θέματα η δυσκολία ήταν σε Πανεπιστημιακό βαθμό αλλά όλα κύλισαν καλά». Ρωτάμε για τον Δανακό και τη ζωή εκεί στη διάρκεια του χειμώνα με τη Δέσποινα να απαντάει με χαμόγελο «το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η δυσκολία μετακίνησης προς τη Χώρα για το φροντιστήριο. Με τη βοήθεια της μητέρας μου τρεις φορές την εβδομάδα μπορούσα να μετακινηθώ και πρέπει να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί ήταν πάντα κοντά μου. Όπως όλοι άλλωστε. Ήταν κουραστικό. Από εκεί και πέρα δεν είχα άλλα προβλήματα. Είχα τη παρέα μου στο Δανακό οπότε μπορούσα να χαλαρώσω όταν χρειάζονταν και δεν έκανα υπερβολικές θυσίες στη διάρκεια της χρονιάς». Ποιος ήταν ο ρόλος του σχολείου όλο αυτό το διάστημα; «Ότι κι εάν πω για τους καθηγητές μου θα είναι λίγο. Εκπληκτική συμπεριφορά, πάντα κοντά μου σε ότι ζητούσα και με γνώσεις σε ότι είχαν με όλες τις εξελίξεις. Δουλεύουν πολύ στο Σχολείο και εάν είχαν λίγο περισσότερο χρόνο τότε δεν θα είχαμε ανάγκη το Φροντιστήριο. Νομίζω ότι στην Τραγαία βρίσκεται η Dream Team των καθηγητών της Νάξου». Όσο για το διάβασμα, τον χρόνο και την αντίδραση των γονιών της στην μεγάλη επιτυχία; «πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Είχα πρόγραμμα από το Γυμνάσιο. Η σωστή προετοιμασία και η αυτοπεποίθηση είναι αυτά που σε ωθούν ώστε να γίνεις καλύτερη. Οι γονείς είναι η αλήθεια ότι έκλαιγαν από τη χαρά τους όταν το έμαθαν ότι πέτυχα τόσο υψηλές επιδόσεις». Για την επιλογή της σχολής και του επαγγέλματος μας τονίζει «από μικρή ήθελα να γίνω οδοντίατρος. Και έτσι σιγά σιγά το εμπέδωσα. Και συν τοις άλλοις μπορεί να με βοηθήσω να επιστρέψω όσο γίνεται πιο σύντομα στη Νάξο». Και όσον αφορά το σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων; «δεν είναι το ιδανικό σύστημα καθώς τα παιδιά αγχώνονται και κυρίως λειτουργούν ανταγωνιστικά. Μπορεί να μην φαίνεται στη πρώτη ματιά αλλά όλοι θέλουν να είναι οι καλύτεροι. Στη τάξη μπορεί να μην το δεις αλλά το καταλαβαίνεις αργότερα. Και αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα»

Οδύσσεια
Και από το Δανακό περνάμε στον Απόλλωνα, εκεί όπου ζει η Μαρία Πρεβενιού. Συγκέντρωσε 18.272 μόρια και ετοιμάζει τις βαλίτσες της για το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα. Ένα τμήμα που αποτελούσε όνειρο ζωής για την Μαρία, η οποία ζούσε καθημερινά μία μικρή Οδύσσεια λόγω της μετακίνησης από τον Απόλλωνα προς την Τραγαία και από εκεί στην Χώρα και μετά πίσω στη βάση της. Κι εδώ αρωγός η μητέρα της που ήταν μόνιμα στο τιμόνι του αυτοκινήτου ώστε να μπορέσει η κόρη της να πετύχει στο στόχο της. «Ναι αρκετές φορές το σκέφτηκα ότι η ιδανική λύση θα ήταν μία μετακόμιση στην Χώρα της Νάξου. Ήταν μέρες που κοιμόμουν στις 1 ή στις 2 το πρωί και έπρεπε να είμαι στο πόδι στις 4 γιατί είχα κάποια εργασία να κάνω ή στις 6 εάν δεν είχα γιατί στις 6.40 έφευγε το λεωφορείο για το σχολείο. Και η επιστροφή; Όχι πριν τις 9 το βράδυ. Όλη την ημέρα στο δρόμο. Όμως, ο Απόλλωνας βοηθάει στο …διάβασμα. Έχει ηρεμία τον χειμώνα και μπορείς να αφιερωθείς στο στόχο σου. Χωρίς τους γονείς μου πάντως δεν ξέρω εάν θα τα κατάφερνα και τους ευχαριστώ πολύ για ότι έκαναν για εμένα έως σήμερα». Πως είδε τις εξετάσεις; «σε γενικές γραμμές ήταν εύκολα. Μοναδική εξαίρεση ήταν η ιστορία που χρειάστηκε να γράψουμε πάρα πολλά για να καλύψουμε τα ερωτήματα. Σχεδόν γεμίσαμε το τετράδιο. Αντίθετα, η Έκθεση ήταν εύκολη. Αν και είναι υποκειμενική η άποψη με ένα 30% να γράφει όπως ενημερώθηκα κάτω από τη βάση. Η γενικότητα του θέματος (σ.σ. Ανθρωπισμός) λειτούργησε αρνητικά. Όμως, είχα διαβάσει, μου αρέσουν αυτού του είδους τα θέματα και είχα την κατάλληλη βοήθεια και από το φροντιστήριο στο συγκεκριμένο μάθημα». Η Μαρία έρχεται πάντως από διακοπές στη Κρήτη, όπου προσπάθησε να ξεκουραστεί αμέσως μετά τις εξετάσεις και όπως τονίζει όσον αφορά την επιλογή της σχολής «από την Α’ Γυμνασίου είχα σχεδόν αποφασίσει ότι θέλω να ασχοληθεί με θέματα Παιδαγωγικής υφής και η συγκεκριμένη σχολή καλύπτει τις ανάγκες μου. Δεν είχα ποτέ καμία πίεση από τους γονείς μου όσον αφορά την επιλογή της σχολής και μάλιστα χάρηκαν ιδιαίτερα όταν έγιναν γνωστές οι επιδόσεις. Εάν χρειαστεί θα κάνω μεταπτυχιακό που μάλλον είναι απαραίτητο πλέον όμως εντός Ελλάδας και το σίγουρο είναι ότι θέλω να ξαναγυρίσω στην Νάξο και να εργαστώ εδώ». Η συμβολή του σχολείου; «Πάρα πολύ μεγάλη. Οι καθηγητές ήταν συνεχώς κοντά μου με συμβούλευαν για το τι πρέπει να κάνω». Όσο για το διάβασμα; «πολύ. Πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσα να περάσω εάν δεν διάβαζα. Όμως χρειάζεται και τρόπο, οργάνωση. Μόνο έτσι θα αντέξεις». Και βέβαια γίνεται αναφορά στο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο η Μαρία το χαρακτηρίζει «ψυχοφθόρο. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας άλλος τρόπος ώστε να περνούν οι μαθητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ίσως μέσα από αύξηση των μαθημάτων κατεύθυνσης. Και συν τοις άλλοις, η Γ’ Λυκείου περνάει χωρίς καμία ουσία».
 Διαχείριση 
 Και τέλος, η Κυριακή Βερυκόκκου, η καλύτερη όλων και η οποία λειτούργησε ως οικοδέσποινα καθώς η συζήτηση έγινε …εντός έδρας, στο Φιλώτι. Πέρυσι πέτυχε να μπει στο Πολυτεχνείο Πάτρας και στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών αλλά όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αυτό το όνειρό της. Ήθελε να γίνει γιατρός. Και τον περασμένο Νοέμβριο έχοντας ξεπεράσει την κούραση από τις εξετάσεις και μέσα από την επαφή της με τους φοιτητές της Ιατρικής στην Πάτρα πήρε τη μεγάλη απόφαση. Ξάφνιασε αρκετά τους γονείς της, οι οποίοι μάλλον ήταν ικανοποιημένοι από την είσοδο της κόρης τους στο Πολυτεχνείο (σ.σ. άλλωστε Πολιτικός Μηχανικός σήμερα έχει αρκετές ελπίδες για καλή επαγγελματική αποκατάσταση), τα παράτησε στην Πάτρα και επέστρεψε στο Φιλώτι. «Ήθελα να ακολουθήσω το όνειρό μου να γίνω γιατρός. Αυτό ήθελα από μικρή. Μπορεί οι γονείς μου να ήταν ικανοποιημένοι από την είσοδό μου στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι εγώ. Δεν θα μπορούσα να ζήσω με την αίσθηση ότι δεν κυνήγησα αυτό που ήθελα από μικρή. Γύρισα και άρχισα το διάβασμα. Εντάξει, δεν μπορούσαμε να αντέξουμε δεύτερη χρονιά φροντιστήριο με την περσινή χρονιά, πίεσα τον εαυτό μου λίγο περισσότερο και έφτασα στο στόχο μου». Με 19.196 μόρια μπορεί να γραφτεί σχεδόν άνετα στην Ιατρική σχολή Αθηνών καθώς έχει και τη τύχη με το μέρος της λόγω των ελεύθερων μεταγραφών για τους πολύτεκνους και τρίτεκνους όπως ανακοινώθηκε από το Υπουργείο πριν από μερικές ημέρες. Οπότε «γιαγιά σου έρχομαι». Την ρωτάμε πως ήταν οι εξετάσεις με βάση και την περσινή της εμπειρία και μας τονίζει «η Βιολογία και η Χημεία κατεύθυνσης ήταν πιο δύσκολα πέρυσι αλλά και φέτος ειδικά στην Βιολογία υπήρχαν ασάφειας. Ειδικά το Δ4 θέμα που υπήρχαν δύο απαντήσεις. Για την έκθεση σε σχέση με πέρυσι ήταν το θέμα λιγότερο συγκεκριμένο (σ.σ. Περιβάλλον) και σου έδινε την δυνατότητα να αναπτυχθείς με κίνδυνο να …χαθείς όπως και έγινε σε αρκετούς μαθητές». Μοιραία της κάνουμε την ερώτηση εάν η περσινή της εμπειρία την βοήθησε φέτος και εάν αυτό λειτούργησε ως πλεονέκτημα απέναντι στους συνυποψήφιους της «Δεν νομίζω ότι είχα κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Όταν τελείωσαν άλλωστε πέρυσι οι εξετάσεις και η όλη διαδικασία σχεδόν έσβησαν τα πάντα από τη μνήμη μου. Το ίδιο άγχος είχα, την ίδια αγωνία για το αποτέλεσμα. Ίσως αυτό που ήταν διαφορετικό ήταν η διαχείριση του χρόνου στο τρίωρο των εξετάσεων. Πέρυσι στα μαθηματικά κατεύθυνσης επειδή δεν μπόρεσα να λύσω το πρώτο ζήτημα σχεδόν έχασα τα πάντα. Φέτος, ήξερα πως ακριβώς να διαχειριστώ το χρόνο μου». Όσον αφορά την επιλογή της σχολής; Μα και μόνο το γεγονός ότι άφησε το Πολυτεχνείο για να δοκιμάσει εκ νέου τα λέει όλα «από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Και ήξερα ότι μία μέρα θα τα καταφέρω». Για το σχολείο της Τραγαίας απλά λέει τα καλύτερα «τι να πω; Πολύ καλό σχολείο με καθηγητές που αγωνιούν όπως και οι μαθητές και άψογα προσπαθούν να καλύψουν κάθε κενό που έχουμε. Τρομερή δουλειά» Όσο για το σύστημα των εξετάσεων; «κακά τα ψέματα είναι ανταγωνιστικό. Παλεύουμε για να κερδίσουμε μία θέση στην σχολή που θέλουμε. Μοιραία θα πρέπει να ανταγωνιστούμε μεταξύ μας. Και είναι ένα άδικο σύστημα γιατί πολλές φορές από ένα λάθος κρίνεται όλη η εικόνα σου ως μαθητής. Και αυτό είναι άδικο. Ξέρω συμμαθήτριά μου που ήθελε φέτος να ξαναδώσει, έκανε τα χαρτιά της αλλά την τελευταία ημέρα λύγισε από το άγχος και δεν έδωσε τελικά». Όσο για τους γονείς της; «Συνεχώς κοντά μου. Μου πρόσφεραν τα πάντα και κάλυψαν κάθε ανάγκη μου ειδικά φέτος που ήταν πιο δύσκολη οικονομικά η χρονιά. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που μάθαμε τα αποτελέσματα φέτος. Καθόμαστε με την μητέρα μου παγωμένες και κοιταζόμαστε. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι πέτυχα στην Ιατρική και μπορώ πλέον να γίνω είτε γυναικολόγος είτε παιδίατρος που είναι και οι αρχικές μου επιλογές».
 Αυτοπεποίθηση 
 Στον επίλογο ζητήσαμε από κάθε μία να στείλουν ένα μήνυμα στα παιδιά που του χρόνου θα είναι στη θέση τους, ως υποψήφια για είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Κυριακή Βερυκόκκου μας τόνισε «να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Να μην αφήσουν κανένα να τους το στερήσει. Με μεθοδικότητα, προγραμματισμό και λιγότερο άγχος μπορούν να πετύχουν τα πάντα». Η Μαρία Πρεβενιού προσθέτει «Δύναμη, υπομονή, υπευθυνότητα, οργάνωση και κυρίως στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Αυτό είναι το ζητούμενο, η εκπλήρωση του στόχου» και τέλος η Δέσποινα Χάλκου αναφέρει «υπομονή και επιμονή. Μέσα από την εμπειρία των Πανελλαδικών απομυθοποίησα όλο αυτό το τέρας των εξετάσεων. Όλα είναι στο μυαλό μας. Και μέσω της προβολής που γίνεται επηρεαζόμαστε. Με οργάνωση και κυρίως αυτοπεποίθηση όλα είναι εφικτά. Μην αφήσετε κανέναν να σας μειώσει την αυτοπεποίθηση, είναι το κλειδί για την επιτυχία»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ 
Αναρτήθηκε από ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ στις 12:29 μ.μ.

Κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα

Πάλεψαν, μόχθησαν αλλά πέτυχαν το στόχο τους και τώρα ετοιμάζονται να θρέψουν τους καρπούς της προσπάθειάς τους. Η Δέσποινα Χάλκου (βαθμός πρόσβασης: 18.88) από το Δανακό, η Μαρία Πρεβενιού (βαθμός πρόσβασης 18,3) από τον Απόλλωνα και η Κυριακή Βερυκόκκου (βαθμός πρόσβασης 19,20 που της έδωσε την πρωτιά σε όλη τη Νάξο) από το Φιλώτι, μιλούν για τη δύναμη που άντλησαν από το σχολείο της Τραγαίας, τη καθημερινή Οδύσσεια για να πάνε σχολείο και φροντιστήριο και δίνουν τη συμβουλή τους για τους επόμενους υποψηφίους λέγοντας «να μην αφήνετε κανέναν και τίποτα να σας εμποδίσει από τη πραγματοποίηση του ονείρου σας» 



Άρωμα γυναίκας είχε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η πρώτη θέση στην Νάξο και βέβαια πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το Γενικό Λύκειο Τραγαίας που έχει κερδίσει την εκτίμηση του συνόλου των παιδιών της Ορεινής Νάξου για τη πολύ καλή δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο σχολείο. Μοιραία, έρχονται και τα αποτελέσματα. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι οι περισσότεροι εκ των μαθητών έχουν πολύ λίγες ώρες φροντιστηρίου σε σχέση με τα αντίστοιχα παιδιά της πεδινής Νάξου, κάτι που σημαίνει ότι είτε προσπαθούν να καλύψουν τα όποια κενά έχουν μέσα από προσωπική δουλειά, είτε οι καθηγητές στο ΓΕΛ Τραγαίας έχουν περισσότερο χρόνο με τους μαθητές και προσπαθούν να βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό τους. Πέρυσι όπως είναι γνωστό η καλύτερη μαθήτρια όλης της Νάξου, η Παρασκευή Βιτζηλαίου,  ήρθε από το Σκαδό. Φέτος, η καλύτερη της ορεινής Νάξου ήρθε από το Δανακό. Η Δέσποινα Χάλκου η οποία ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση έχοντας επιλέξει τη θετική κατεύθυνση και με το πέρας των εξετάσεων ο βαθμός πρόσβασης είναι 18,88. Βέβαια, υπάρχει μία διαφοροποίηση όσον αφορά τον βαθμό απολυτηρίου καθώς φτάνει το 19,6 που είναι το υψηλότερο φέτος σε όλη τη Νάξο αφήνοντας πίσω της μία άλλη κοπέλα, αυτή τη φορά από τη Πεδινή Νάξο, την Μαργαρίτα Χαμπίμπη που έχει βαθμό απολυτηρίου 19,5 στο ΓΕΛ Νάξου, αλλά όχι τόσο υψηλό βαθμό πρόσβασης ελέω έκθεσης.

Οδύσσεια 
Μένουμε όμως στην Ορεινή Νάξο. Εκεί όπου συναντήσαμε ένα ακόμη …αστέρι. Την Μαρία Πρεβενιού, η οποία ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Θεωρητική κατεύθυνση και με βαθμό πρόσβασης 18,3 μπορεί να κάνει κάθε της όνειρο πραγματικότητα. Και λέμε …αστέρι καθώς συν τοις άλλοις μένει μόνιμα στον Απόλλωνα Νάξου και η καθημερινότητά της έμοιαζε μέχρι σήμερα με μία μικρή Οδύσσεια μέχρι να πάει στο σχολείο και από εκεί στο φροντιστήριο. Και τέλος, η τριάδα των αστεριών της ορεινής Νάξου και δη του ΓΕΛ Τραγαίας, κλείνει με την κορυφαία των κορυφαίων, την Κυριακή Βερυκόκκου. Η Βερυκόκκου προέρχεται από τη Θετική κατεύθυνση, μένει στο Φιλώτι και έχει βαθμό πρόσβασης 19,20 που είναι ο υψηλότερος ανάμεσα σε όλους τους υποψηφίους της Νάξου για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οφείλουμε να σημειώσουμε πάντως ότι για την Βερυκόκκου ήταν η δεύτερη προσπάθεια καθώς πέρυσι με βαθμό πρόσβασης 17,5 μπήκε στο Πολυτεχνείο Πάτρας, όμως δεν άφησε το όνειρό της να χαθεί. Ήθελε να γίνει γιατρός, ρίσκαρε επιλέγοντας να δώσει εκ νέου Πανελλαδικές εξετάσεις και πέτυχε. Και φυσικά, όπως είναι λογικό έφτασε στο σκοπό της που δεν ήταν άλλος από την είσοδο σε σχολή Ιατρικής…

Όνειρο 
Η συνάντηση με τις τρεις κοπέλες πραγματοποιήθηκε στο Φιλώτι και δη κάτω από τον περίφημο πλάτανο του χωριού. Με την αρωγή των μητέρων της Μαρίας και της Δέσποινας (οι οποίες όπως μάθαμε καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς είχαν το ρόλο του σοφέρ μεταφέροντας τα παιδιά τους είτε στο σχολείο είτε στο φροντιστήριο και πίσω στο σπίτι) αποδείχτηκαν και οι τρεις «Εγγλέζοι» στο ραντεβού τους. Και αυτό που μας έκανε εντύπωση με το καλημέρα ήταν ότι τις ένωνε το απόφθεγμα του Αντουάν ντε Σαιν-Εξπερύ του Γάλλου συγγραφέα του βιβλίου «Ο Μικρός Πρίγκιπας» που ανάμεσα στα άλλα αναφέρει «Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα». Και μετά από σύντομη κουβεντούλα με κάθε μία από τις τρεις διαπιστώσαμε ότι έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε να πετύχουν το όνειρο. Και τώρα όπως αποδεικνύεται είναι έτοιμες να το ζήσουν…

Dream Team 
Εν αρχή, η Δέσποινα Χάλκου, η οποία με 19,037 μόρια είναι έτοιμη για την Οδοντιατρική σχολή και γιατί όχι της Αθήνας που είναι και ο πρώτος της στόχος. Δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό να αφήσει τον Δανακό για την Χώρα της Νάξου ώστε να κάνει πιο εύκολη τη ζωή της όσον αφορά το φροντιστήριο. Αντίθετα, έκανε μάλλον δύσκολη τη ζωή της μητέρας της, η οποία είχε αναλάβει και το ρόλο της μεταφοράς της κόρης στη Χώρα τρεις φορές την εβδομάδα για το φροντιστήριο. Βλέπετε, Δημόσιο μέσο μεταφοράς δεν υπάρχει και το ΚΤΕΛ ειδικά την χειμερινή περίοδο δεν περνάει απόγευμα από τον Δανακό. Μόνο το πρωί για να πάρει τους μαθητές και δη στις 7.45 με αποτέλεσμα από τις 7 καθημερινά η Δέσποινα να είναι στο πόδι. Και η πρώτη ερώτηση έχει σχέση με τις εξετάσεις και το βαθμό δυσκολίας «ήταν ο σωστός βαθμός. Όσο χρειάζονταν δύσκολα ώστε να ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς μαθητές και οι άριστοι από τους υπόλοιπους. Δεν υπήρχαν τρελές απαιτήσεις, σε κάποια θέματα η δυσκολία ήταν σε Πανεπιστημιακό βαθμό αλλά όλα κύλισαν καλά». Ρωτάμε για τον Δανακό και τη ζωή εκεί στη διάρκεια του χειμώνα με τη Δέσποινα να απαντάει με χαμόγελο «το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η δυσκολία μετακίνησης προς τη Χώρα για το φροντιστήριο. Με τη βοήθεια της μητέρας μου τρεις φορές την εβδομάδα μπορούσα να μετακινηθώ και πρέπει να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί ήταν πάντα κοντά μου. Όπως όλοι άλλωστε. Ήταν κουραστικό. Από εκεί και πέρα δεν είχα άλλα προβλήματα. Είχα τη παρέα μου στο Δανακό οπότε μπορούσα να χαλαρώσω όταν χρειάζονταν και δεν έκανα υπερβολικές θυσίες στη διάρκεια της χρονιάς». Ποιος ήταν ο ρόλος του σχολείου όλο αυτό το διάστημα; «Ότι κι εάν πω για τους καθηγητές μου θα είναι λίγο. Εκπληκτική συμπεριφορά, πάντα κοντά μου σε ότι ζητούσα και με γνώσεις σε ότι είχαν με όλες τις εξελίξεις. Δουλεύουν πολύ στο Σχολείο και εάν είχαν λίγο περισσότερο χρόνο τότε δεν θα είχαμε ανάγκη το Φροντιστήριο. Νομίζω ότι στην Τραγαία βρίσκεται η Dream Team των καθηγητών της Νάξου». Όσο για το διάβασμα, τον χρόνο και την αντίδραση των γονιών της στην μεγάλη επιτυχία; «πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Είχα πρόγραμμα από το Γυμνάσιο. Η σωστή προετοιμασία και η αυτοπεποίθηση είναι αυτά που σε ωθούν ώστε να γίνεις καλύτερη. Οι γονείς είναι η αλήθεια ότι έκλαιγαν από τη χαρά τους όταν το έμαθαν ότι πέτυχα τόσο υψηλές επιδόσεις». Για την επιλογή της σχολής και του επαγγέλματος μας τονίζει «από μικρή ήθελα να γίνω οδοντίατρος. Και έτσι σιγά σιγά το εμπέδωσα. Και συν τοις άλλοις μπορεί να με βοηθήσω να επιστρέψω όσο γίνεται πιο σύντομα στη Νάξο». Και όσον αφορά το σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων; «δεν είναι το ιδανικό σύστημα καθώς τα παιδιά αγχώνονται και κυρίως λειτουργούν ανταγωνιστικά. Μπορεί να μην φαίνεται στη πρώτη ματιά αλλά όλοι θέλουν να είναι οι καλύτεροι. Στη τάξη μπορεί να μην το δεις αλλά το καταλαβαίνεις αργότερα. Και αυτό είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα»

Οδύσσεια 
Και από το Δανακό περνάμε στον Απόλλωνα, εκεί όπου ζει η Μαρία Πρεβενιού. Συγκέντρωσε 18.272 μόρια και ετοιμάζει τις βαλίτσες της για το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα. Ένα τμήμα που αποτελούσε όνειρο ζωής για την Μαρία, η οποία ζούσε καθημερινά μία μικρή Οδύσσεια λόγω της μετακίνησης από τον Απόλλωνα προς την Τραγαία και από εκεί στην Χώρα και μετά πίσω στη βάση της. Κι εδώ αρωγός η μητέρα της που ήταν μόνιμα στο τιμόνι του αυτοκινήτου ώστε να μπορέσει η κόρη της να πετύχει στο στόχο της. «Ναι αρκετές φορές το σκέφτηκα ότι η ιδανική λύση θα ήταν μία μετακόμιση στην Χώρα της Νάξου. Ήταν μέρες που κοιμόμουν στις 1 ή στις 2 το πρωί και έπρεπε να είμαι στο πόδι στις 4 γιατί είχα κάποια εργασία να κάνω ή στις 6 εάν δεν είχα γιατί στις 6.40 έφευγε το λεωφορείο για το σχολείο. Και η επιστροφή; Όχι πριν τις 9 το βράδυ. Όλη την ημέρα στο δρόμο. Όμως, ο Απόλλωνας βοηθάει στο …διάβασμα. Έχει ηρεμία τον χειμώνα και μπορείς να αφιερωθείς στο στόχο σου. Χωρίς τους γονείς μου πάντως δεν ξέρω εάν θα τα κατάφερνα και τους ευχαριστώ πολύ για ότι έκαναν για εμένα έως σήμερα». Πως είδε τις εξετάσεις; «σε γενικές γραμμές ήταν εύκολα. Μοναδική εξαίρεση ήταν η ιστορία που χρειάστηκε να γράψουμε πάρα πολλά για να καλύψουμε τα ερωτήματα. Σχεδόν γεμίσαμε το τετράδιο. Αντίθετα, η Έκθεση ήταν εύκολη. Αν και είναι υποκειμενική η άποψη με ένα 30% να γράφει όπως ενημερώθηκα κάτω από τη βάση. Η γενικότητα του θέματος (σ.σ. Ανθρωπισμός) λειτούργησε αρνητικά. Όμως, είχα διαβάσει, μου αρέσουν αυτού του είδους τα θέματα και είχα την κατάλληλη βοήθεια και από το φροντιστήριο στο συγκεκριμένο μάθημα». Η Μαρία έρχεται πάντως από διακοπές στη Κρήτη, όπου προσπάθησε να ξεκουραστεί αμέσως μετά τις εξετάσεις και όπως τονίζει όσον αφορά την επιλογή της σχολής «από την Α’ Γυμνασίου είχα σχεδόν αποφασίσει ότι θέλω να ασχοληθεί με θέματα Παιδαγωγικής υφής και η συγκεκριμένη σχολή καλύπτει τις ανάγκες μου. Δεν είχα ποτέ καμία πίεση από τους γονείς μου όσον αφορά την επιλογή της σχολής και μάλιστα χάρηκαν ιδιαίτερα όταν έγιναν γνωστές οι επιδόσεις. Εάν χρειαστεί θα κάνω μεταπτυχιακό που μάλλον είναι απαραίτητο πλέον όμως εντός Ελλάδας και το σίγουρο είναι ότι θέλω να ξαναγυρίσω στην Νάξο και να εργαστώ εδώ». Η συμβολή του σχολείου; «Πάρα πολύ μεγάλη. Οι καθηγητές ήταν συνεχώς κοντά μου με συμβούλευαν για το τι πρέπει να κάνω». Όσο για το διάβασμα; «πολύ. Πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσα να περάσω εάν δεν διάβαζα. Όμως χρειάζεται και τρόπο, οργάνωση. Μόνο έτσι θα αντέξεις». Και βέβαια γίνεται αναφορά στο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο η Μαρία το χαρακτηρίζει «ψυχοφθόρο. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας άλλος τρόπος ώστε να περνούν οι μαθητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ίσως μέσα από αύξηση των μαθημάτων κατεύθυνσης. Και συν τοις άλλοις, η Γ’ Λυκείου περνάει χωρίς καμία ουσία».

Διαχείριση 
Και τέλος, η Κυριακή Βερυκόκκου, η καλύτερη όλων και η οποία λειτούργησε ως οικοδέσποινα καθώς η συζήτηση έγινε …εντός έδρας, στο Φιλώτι. Πέρυσι πέτυχε να μπει στο Πολυτεχνείο Πάτρας και στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών αλλά όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αυτό το όνειρό της. Ήθελε να γίνει γιατρός. Και τον περασμένο Νοέμβριο έχοντας ξεπεράσει την κούραση από τις εξετάσεις και μέσα από την επαφή της με τους φοιτητές της Ιατρικής στην Πάτρα πήρε τη μεγάλη απόφαση. Ξάφνιασε αρκετά τους γονείς της, οι οποίοι μάλλον ήταν ικανοποιημένοι από την είσοδο της κόρης τους στο Πολυτεχνείο (σ.σ. άλλωστε Πολιτικός Μηχανικός σήμερα έχει αρκετές ελπίδες για καλή επαγγελματική αποκατάσταση), τα παράτησε στην Πάτρα και επέστρεψε στο Φιλώτι. «Ήθελα να ακολουθήσω το όνειρό μου να γίνω γιατρός. Αυτό ήθελα από μικρή. Μπορεί οι γονείς μου να ήταν ικανοποιημένοι από την είσοδό μου στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι εγώ. Δεν θα μπορούσα να ζήσω με την αίσθηση ότι δεν κυνήγησα αυτό που ήθελα από μικρή. Γύρισα και άρχισα το διάβασμα. Εντάξει, δεν μπορούσαμε να αντέξουμε δεύτερη χρονιά φροντιστήριο με την περσινή χρονιά, πίεσα τον εαυτό μου λίγο περισσότερο και έφτασα στο στόχο μου». Με 19.196 μόρια μπορεί να γραφτεί σχεδόν άνετα στην Ιατρική σχολή Αθηνών καθώς έχει και τη τύχη με το μέρος της λόγω των ελεύθερων μεταγραφών για τους πολύτεκνους και τρίτεκνους όπως ανακοινώθηκε από το Υπουργείο πριν από μερικές ημέρες. Οπότε «γιαγιά σου έρχομαι». Την ρωτάμε πως ήταν οι εξετάσεις με βάση και την περσινή της εμπειρία και μας τονίζει «η Βιολογία και η Χημεία κατεύθυνσης ήταν πιο δύσκολα πέρυσι αλλά και φέτος ειδικά στην Βιολογία υπήρχαν ασάφειας. Ειδικά το Δ4 θέμα που υπήρχαν δύο απαντήσεις. Για την έκθεση σε σχέση με πέρυσι ήταν το θέμα λιγότερο συγκεκριμένο (σ.σ. Περιβάλλον) και σου έδινε την δυνατότητα να αναπτυχθείς με κίνδυνο να …χαθείς όπως και έγινε σε αρκετούς μαθητές». Μοιραία της κάνουμε την ερώτηση εάν η περσινή της εμπειρία την βοήθησε φέτος και εάν αυτό λειτούργησε ως πλεονέκτημα απέναντι στους συνυποψήφιους της «Δεν νομίζω ότι είχα κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Όταν τελείωσαν άλλωστε πέρυσι οι εξετάσεις και η όλη διαδικασία σχεδόν έσβησαν τα πάντα από τη μνήμη μου. Το ίδιο άγχος είχα, την ίδια αγωνία για το αποτέλεσμα. Ίσως αυτό που ήταν διαφορετικό ήταν η διαχείριση του χρόνου στο τρίωρο των εξετάσεων. Πέρυσι στα μαθηματικά κατεύθυνσης επειδή δεν μπόρεσα να λύσω το πρώτο ζήτημα σχεδόν έχασα τα πάντα. Φέτος, ήξερα πως ακριβώς να διαχειριστώ το χρόνο μου». Όσον αφορά την επιλογή της σχολής; Μα και μόνο το γεγονός ότι άφησε το Πολυτεχνείο για να δοκιμάσει εκ νέου τα λέει όλα «από μικρή ήθελα να γίνω γιατρός. Και ήξερα ότι μία μέρα θα τα καταφέρω». Για το σχολείο της Τραγαίας απλά λέει τα καλύτερα «τι να πω; Πολύ καλό σχολείο με καθηγητές που αγωνιούν όπως και οι μαθητές και άψογα προσπαθούν να καλύψουν κάθε κενό που έχουμε. Τρομερή δουλειά» Όσο για το σύστημα των εξετάσεων; «κακά τα ψέματα είναι ανταγωνιστικό. Παλεύουμε για να κερδίσουμε μία θέση στην σχολή που θέλουμε. Μοιραία θα πρέπει να ανταγωνιστούμε μεταξύ μας. Και είναι ένα άδικο σύστημα γιατί πολλές φορές από ένα λάθος κρίνεται όλη η εικόνα σου ως μαθητής. Και αυτό είναι άδικο. Ξέρω συμμαθήτριά μου που ήθελε φέτος να ξαναδώσει, έκανε τα χαρτιά της αλλά την τελευταία ημέρα λύγισε από το άγχος και δεν έδωσε τελικά».  Όσο για τους γονείς της; «Συνεχώς κοντά μου. Μου πρόσφεραν τα πάντα και κάλυψαν κάθε ανάγκη μου ειδικά φέτος που ήταν πιο δύσκολη οικονομικά η χρονιά. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που μάθαμε τα αποτελέσματα φέτος. Καθόμαστε με την μητέρα μου παγωμένες και κοιταζόμαστε. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι πέτυχα στην Ιατρική και μπορώ πλέον να γίνω είτε γυναικολόγος είτε παιδίατρος που είναι και οι αρχικές μου επιλογές».

Αυτοπεποίθηση 
Στον επίλογο ζητήσαμε από κάθε μία να στείλουν ένα μήνυμα στα παιδιά που του χρόνου θα είναι στη θέση τους, ως υποψήφια για είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Κυριακή Βερυκόκκου μας τόνισε «να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Να μην αφήσουν κανένα να τους το στερήσει. Με μεθοδικότητα, προγραμματισμό και λιγότερο άγχος μπορούν να πετύχουν τα πάντα». Η Μαρία Πρεβενιού προσθέτει «Δύναμη, υπομονή, υπευθυνότητα, οργάνωση και κυρίως στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Αυτό είναι το ζητούμενο, η εκπλήρωση του στόχου» και τέλος η Δέσποινα Χάλκου αναφέρει «υπομονή και επιμονή. Μέσα από την εμπειρία των Πανελλαδικών απομυθοποίησα όλο αυτό το τέρας των εξετάσεων. Όλα είναι στο μυαλό μας. Και μέσω της προβολής που γίνεται επηρεαζόμαστε. Με οργάνωση και κυρίως αυτοπεποίθηση όλα είναι εφικτά. Μην αφήσετε κανέναν να σας μειώσει την αυτοπεποίθηση, είναι το κλειδί για την επιτυχία»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ