Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΝΑΞΙΩΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ-ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΧΥΡΑ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ 1940-1941 απ’ τον Β΄ τόμο του βιβλίου «Νεότερη Ιστορiα της Νάξου» του Νίκου Λεβογιάννη (ανέκδοτο έργο)

Ήταν μια Κυριακή την Άνοιξη του 1941 όταν έφτασε στο χωριό το κακό μαντάτο για τον θάνατο των δυο πρώτων ξαδέρφων του Αντώνη Μπαϊραχτάρη και του Δημήτρη Αγγελή. Βαρυς και βουβός ο πόνος στο χωριό. Να το έμαθαν άραγε οι μανάδες τους; Στην εκκλησία ήταν η μάνα του Αντώνη κι όλοι την κοίταζαν με περιέργεια, ήξερε άραγες, μπα δεν έδειχνε να ξέρει, σιωπηλή κι αμίλητη προσεύχοταν σίγουρα εκείνη την ώρα για το παιδί της και για τα άλλα παιδιά του χωριού, παιδιά δικά της και δικά τους. Η λειτουργία τέλειωσε και κάπου εκέι ακούει έναν ψίθυρο ότι σκοτώθηκε ο ανιψιός της ο Δημήτρης Αγγελής. Για το δικό της παιδί καμιά είδηση. Κανένας δεν τολμούσε να της πει το τρομερό μαντάτο. Σε κατάσταση αλλοφροσύνης τρέχει στο σπίτι της αδερφής της να θρηνήσουν μαζί τον χαμό του Δημήτρη τους. Μα το δράμα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.
Η πόρτα ανοιχτή κι από μέσα ακούγεται ο θρήνος της μάνας. Μόλις όμως εκείνη αντικρύζει την αδερφή της της φωνάζει ολοφυόμενη... "αδερφή μου πάνε τα παιδιά μας σκοτώθηκαν και τα δυο" .Κι η άλλη σωριάστηκε εκεί στο πλατύσκαλο και ξέσπασε σ' ένα βουβό κλάμα. Ποιον να πρωτοκλάψει; Τον Αντώνη της, τον ανιψιό της τον Δημήτρη; Βαρύς ο πόνος, ατέλειωτος ο θρήνος.






ΝΑΞΙΩΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ-ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΧΥΡΑ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ ΤΟ 1940-1941
απ’ τον Β΄ τόμο του βιβλίου «Νεότερη Ιστορiα της Νάξου» του Νίκου Λεβογιάννη (ανέκδοτο έργο)
(σχετικός πίνακας έχει αναρτηθεί στο blog και το Fb «Ορεινός Ναξιώτης»)
αξιωματικοί
1. Κορρές Ιωάννης του Κωνσταντίνου. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός, από το Σκαδό Νάξου το 1909. Του 30ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στη μάχη της Ρούψιας Ιωαννίνων στις 19 Νοεμβρίου 1940.
2. Μελισσηνός Χρυσόστομος του Μιχαήλ. Ανθυπολοχαγός, από τη Νάξο το 1919. Του 6ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Κλεισούρα στις 14 Απριλίου 1941.
3. Ορφανός Ευστάθιος του Εμμανουήλ. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός, από το Γλυνάδο Νάξου. Του 40ου Συντάγματος Ευζώνων. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Μπολένας (ΒΑ της Χειμάρρας) στις 14 Απριλίου 1941.
4. Φραγκίσκος Δημήτριος του Εμμανουήλ. Υπολοχαγός, από την Απείρανθο Νάξου (1912). Της VII Ομάδας Αναγνωρίσεως. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Κομνιανίτ στις 13 Δεκεμβρίου 1940.
**
υπαξιωματικοί-οπλίτες
5. Αγαπητός Εμμανουήλ του Αγαπητού. Στρατ. από την Απείρανθο Νάξου (1910). Το 1940 υπηρετούσε στο 52ο ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (περιοχή Σεβράνι Κλεισούρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
6. Αγγελής Δημήτριος του Γρηγορίου. Στρατ. από την Κωμιακή (1917). Του 34ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πεστάνη στις 23 Μαρτίου 1941.
7. Ανευλαβής Ευάγγελος του Ζαφειρίου, Στρατ. από τη Νάξο (1914). Εξαφανίστηκε στην Αλβανία στις 10 Φεβρουαρίου 1941.
8. Ανωμερίτης Δημήτριος του Ιωάννου. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1916). Του 50ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Μάλι Σπαντάριτ (Β. Κλεισούρας) στις 10 Μαρτίου 1941.
9. Ασλανίδης Λεόντιος του Βασιλείου, στρατ. από τη Νάξο (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 στο Σερβάνι Κλεισούρας στις 24 Δεκεμβρίου 1940
10. Βάσιλας Στέφανος του Γεωργίου. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου το 1910. Της Α΄ Μηχανοκίνητης μονάδας. Πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Σερρών βαριά τραυματισμένος στις 7 Απριλίου 1941.
11. Βελάκης Δημητριος του Βασιλείου. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1918). Του 2ου Λόχου Σκαπανέων. Πέθανε στο Σ4 ΣΝ Διακομιδής στις 14 Απριλίου 1941.
12. Βλασερός Βασίλειος του Εμμανουήλ. Λοχίας από την Αθήνα (Νάξος;). Της 13ης Μοίρας φορτηγών αυτοκινήτων. Σκοτώθηκε στην περιοχή Μπιζανίου σε τροχαίο δυστύχημα στις 19 Απριλίου 1941.
13. Βουτσίνος Λεονάρδος του Αντρέα Στρατ. από τη Νάξο (1911). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο 2ο ΣΝ Ιωαννίνων στις 16 Ιανουαρίου 1941.
14. Γιαμπουράς Γεώργιος του Νικολάου. Στρατ. από τη Νάξο (1916). Στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Κορίνθου. Εξαφανίστηκε σε ναυάγιο μεταξύ Σπετσών και Σπετσοπούλας στις 29 Απριλίου 1941.
15. Γλυνός Νικόλαος του Ιωάννη. Στρατ. από το Σκαδό Νάξου (1916). Του 51ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στη θέση Τρία Αυγά στις 28 Ιανουαρίου 1941.
16. Γρατσίας Δημήτριος του Ιωάννη. Λοχίας από τη Νάξο (1910). Του 51ου ΣΠ. Εξαφανίστηκε στην Κλεισούρα τον Ιανουάριο 1941.
17. Δημητροκάλλης Κωνσταντίνος του Στυλιανού. Στρατ. από τη Νάξο (1920). Της Σχολής αρμάτων μάχης. Πέθανε στο 7ο Στρατ.Νοσοκομείο Ιωαννίνων βαριά τραυματισμένος σε μάχη στις 15 Απριλίου 1941.
18. Δούκης Στέφανος του Βασιλειού. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1912). Του 20ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Μπαάμπασι στις 20 Απριλίου 1941.
19. Δρυς Απόστολος του Ιωάννου Στρατ. από τις Τρίποδες Νάξου 1940
20. Θεωνάς Βασίλειος του Κωνσταντίνου. Στρατ. από τη Νάξο (1914). Του 7ου ΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων βαριά τραυματισμένος σε μάχη στις 11 Ιανουαρίου 1941.
21. Καλαβρός Ιάκωβος του Νικολάου από το Φιλώτι Νάξου (1917). Του 33ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Κλεισούρα στις 25 Ιανουαρίου 1941.
22. Καμπίτης Ευάγγελος του Μιχαήλ Στρατ. από το Γλυνάδο Νάξου (1917). Του 34ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πεστάνη (ΝΑ Τεπελενίου) στις 13 Μαρτίου 1941.
23. Καπρής Φωτεινός του Εμμανουήλ. Στρατ. από το Αγερσανί Νάξου (1915). Του 5ου ΣΠ. Εξαφανίστηκε στο Μπούμπεσι (ΒΔ της Κλεισούρας) στις 28 Ιανουαρίου 1941.
24. Καρούσης Μιχαήλ του Δημ.: Στρατ. από την Κωμιακή Νάξου, σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο (1940).
25. Κονδύλης Στυλιανός του Εμμανουήλ. Στρατ. από την Ποταμιά Νάξου (1912). Του 34ου ΣΠ. Πέθανε στο Δημοτικό Νοσοκομείο.
26. Κορρές Γεώργιος του Δημ.: (Βίλαρης), δεκανέας, από την Αθήνα (Ναξιώτης). Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Υπηρέτησε στο 7ο ΣΠ. Σκοτώθηκε στη Ζαβαλάνη στις 30.11.1940.
27. Κουκουλάρης Μιχαήλ του Ιωάννου. Στρατ. από τον Κυνίδαρο Νάξου (1916). Του 16ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 10.3. 1941.
28. Κουφόπουλος Εμμανουήλ του Πέτρου. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1918). Σκοτώθηκε στο Οχυρό VIIIα Περιθωρίου Συνοριακού τομέως στις 7 Απριλίου 1941.
29. Κουφόπουλος Ιωάννης του Γιαννούλη. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1910). Του 5ου ΣΠ. Τραυματίστηκε βαριά στο ύψωμα της Κλεισούρας και πέθανε στο 9ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών στις 18.2.1941.
30. Κρασσάς Ιωάννης του Νικολάου. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1910). Του 52ο ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (Α. Κλεισούρας) στις 23.12.1940.
31. Κρητικός Ιωάννης του Αντωνίου. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Τραυματίστηκε βαριά, μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Πρόσκαιρο Κορυτσάς όπου πέθανε στις 9.1.1941.
32. Κωνσταντάκης Σπυρίδων του Γεωργίου. Στρατ. από την Κορωνο Νάξου 1909). Του 5ου Αποσπάσματος Επιμελητείας. Σκοτώθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στο Αλβανικό Μέτωπο στις 25.3.1941.
33. Λαυρεντιάδης Ιωάννης του Ελευθερίου. Στρατ. από τη Νάξο (1915). Του 20ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 925 στην Τομορίτσα στις 11/4/ 1941.
34. Μαγγανάρης Ηλίας του Ιωάννου. Δεκανέας, από τη Μονή Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Γκοστιβίτσι στις 29.11.1940.
35. Μανδηλαράς Γεώργιος του Εμμανουήλ. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1913). Του 7ου ΣΠ. Πέθανε στο Β΄ Πεδινό Νοσηλ. τμήμα (Κοσίνα) στις 30 Ιανουαρίου 1941, τραυματισμένος βαριά στη μάχη στο Τεπελένι.
36. Μανωλάς Δημήτριος του Κωνσταντίνου. Στρατ. από το Σκαδό Νάξου (1910). Του 2ου Τάγματος XVI Ταξιαρχίας XVI Μεραρχίας. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Τομόρι στις 13 Απριλίου 1941.
37. Μαράκης Απόστολος του Δημητρίου. Στρατ. από τον Δαμαριώνα Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Μάλι Κελκές στις 27.11.1940.
38. Μαρούλης Ιωάννης του Αθανασίου. Δεκανέας, από την Ποταμιά Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1200 (περιοχή Κλεισούρας) στις 22 Δεκεμβρίου 1940.
39. Μαρούλης Ιωάννης του Νικολάου. Δεκανέας, από την Ποταμιά Νάξου 1909).Του 52ου ΣΠ. Εξαφανίστηκε στο ύψωμα 1220 (περιοχή Α. Κλεισούρας) μεταξύ 10-15 Μαρτίου 1941.
40. Μαρούλης Νικόλαος του Γεωργίου Δεκ. από την Ποταμιά Νάξου. Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο 2ο ΣΝ Ιωαννίνων στις 3 Φεβρουαρίου 1941.
41. Ματζουράνης Νικόλαος του Κωνσταντίνου. Στρατ.,από την Άχαψη (Γαλήνη) Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1200 (περιοχή Κλεισούρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
42. Μικές Μιχαήλ του Ιακώβου. Στρατ. από τις Εγκαρές Νάξου (1914). Του 20ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο χωριό ΜΠάρτσι Χειμάρρας σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 23 Ιανουαρίου 1941.
43. Μολυνδρής Γεώργιος του Ιωάννου. Στρατ. από το Χαλκί Νάξου (1914). Του 7ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Κλεισούρα στις 9 Ιαν. 1941.
44. Μουστάκης ή Δρακιός Δημήτριος του Ιωάννου. Λοχίας, από το Φιλότι Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (Α. Κλεισούρας) στις 21 Δεκεμβρίου 1940.
45. Μουστάκης Νικόλαος του Γλυμάκη. Στρατ., από το Φιλώτι Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (περιοχή Α. Κλεισούρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
46. Μπαρδάνης Γεώργιος του Δημητρίου Δεκ. από το τη Νάξου (1910). Του 65ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1736 στο Γκούρι Πρερ Τομορίτσα στις 13 Φεβρουαρίου 1941.
47. Μπαϊρακτάρης Εμμανουήλ του Δημητρίου. Δεκανέας, από την Κωμιακή Νάξου (1910). Του 5ου ΣΠ. Τραυματίστηκε βαριά σε μάχη και πέθανε στο νοσοκομείο διακομιδής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις13.3.1941.
48. Μπαϊρακτάρης Αντώνιος του Εμμανουήλ. Λοχίας από την Κωμιακή Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 στις 24.12.1940 (Α. Κλεισούρας).
49. Μπουμπούς Μάρκος του Νικολάου. Στρατ. από την Κωμιακή Νάξου (1910). Της Φρουράς Λαρίσης (Γενικού Εμπέδου Πεζικού). Σκοτώθηκε στη Λάρισα σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 14 Νοεμβρίου 1940.
50. Μυλωνάς Ιωάννης του Γεωργίου. Υποδεκανέας, από την Κωμιακή (1917). Του 34ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πετσάνη (στενά Κλεισούρας) στις 23.3.1941.
51. Ναυπλιώτης Βασίλειος του Ιω. Στρατ. από τη Νάξο (1918). Του 34ου ΣΠ. Εξαφανίστηκε στο ύψωμα 802 (Μπούμπεσι) τον Φεβρουάριο 1941.
52. Ναυπλιώτης Εμμανουήλ του Ιωάννου. Στρατ. από το Σαγκρί Νάξου (1911). Του Α΄ Συντάγματος Σκαπανέων. Πέθανε στο Αναρρωτήριο Ρουφ Αθηνών στις 3 Νοεμβρίου 1940.
53. Νταβίτσης Χρήστος του Γεωργίου. Στρατ. από τη Νάξο (1911). Του 52ου ΣΠ.Εξαφανίστηκε στο ύψωμα 1220 (Α. Κλεισούρας) στις 24 Δεκεμβρίου 1940.
54. Ορφανός Ιωάννης του Γεωργίου. Στρατ. από τη Νάξο (1910). Του 51ου ΣΠ. Πέθανε στο Β1 Πεδινό Νοσ. Τμήμα (Κοσίνα) στις 30/1/ 1941.
55. Παντελιάς Αντώνιος του Μιχαήλ. Δεκανέας, από την Νάξο (1913). Του Τάγματος Σιδηροδρόμων. Σκοτώθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Γαρέφη σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στις 6 Φεβρ. 1941.
56. Παντελιάς Αντώνιος του Μιχαήλ. Δεκανέας, από την Νάξο (1913). Του Τάγματος Σιδηροδρόμων. Σκοτώθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Γαρέφη σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στις 6 Φεβρ. 1941.
57. Παπακωνσταντής Δημήτριος του Κων/νου. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1917) της ΧΙΙα μοίρας Πυροβολικού. Σκοτώθηκε στο Χάνι Μπουρζάνι Κόνιτσας στις 20 Απριλίου 1941.
58. Πετρόκολλος Κωνσταντίνος του Μάρκου. Δεκανέας, από στη Βίβλο Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 3 Ιανουαρίου 1941.
59. Πετρόκολλος Παναγιώτης του Ιακ. Στρατ. απ’ τη Βίβλο Νάξου 1940
60. Πετρόπουλος Φίλιππος του Παναγιώτη Στρατ. από τη Νάξο (1913). Του 20ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Ντομπρένι στις 10/2/ 1941.
61. Πρεβόλης Χριστόδουλος του Αντ. Λοχίας, από το Αγερσανί Νάξου (1912). Του 18ου Λόχου Μηχανικού. Σκοτώθηκε κοντά στη Νεάπολη Καστοριάς σε αεροπορική επιδρομή στις 15 Απριλίου 1941.
62. Πριμικύριος Εμμανουήλ του Νικ. Στρατ. από την Απείρανθο Νάξου (1915). Του 7ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Σπι Καμαράτε (Ν. Μπούμπεσι) στις 22 Ιανουαρίου 1941.
63. Προμπονάς Νικόλαος του Βασιλείου. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (περιοχή Α. Κλεισούρας) στις 23 Δεκεμβρίου 1940.
64. Ρεφενές Κυριάκος του Κωνσταντίνου ή Ευσταθίου. Στρατ. από το Αγερσανί Νάξου (1910). Του 5ου ΣΠ. Πέθανε στο Β΄ Πεδινό Νοσηλευτικό Τμήμα στις 11 Φεβρουαρίου 1941.
65. Σερβετάλης Γεώργιος του Νικολάου Στρατ. από τη Νάξο (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο 1ο ΣΝ Ιωαννίνων (τρ. ύψωμα 1220).
66. Σιδερής Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ (Μόρτης). Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου. Σκοτώθηκε στη Κορυτσά στις 25/3/1941. Όταν είχε επιστρατευθεί η γυναίκα του ήταν έγκυος και το κοριτσάκι που γεννήθηκε το βάφτισαν, στη μνήμη του , Κωνσταντία αλλά και αυτό πέθανε στις 7/1/1942 από βρογχοπνευμονία και εξάντληση.
67. Σιδερής Ιωάννης του Γεωργίου (του Γκιδιωτοέργη). Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου. Σκοτώθηκε το 1941 κατά την απώθηση του Ελληνικού Στρατού από τις γερμανικές δυνάμεις.
68. Σκυλάκης Ιωάννης του Βασιλείου, Στρατ. από τη Νάξο το 1917. Του 11ου Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Εξαφανίστηκε στο 18ο Οχυρό (Μπέλες) τον Μάιο 1941.
69. Σοφικίτης Νικόλαος του Αλεξίου. Στρατ. από το Σαγκρί Νάξου το 1913. Της 28ης Μοίρας Αυτοκινήτων. Εξαφανίστηκε στο Δισπηλιό Καστοριάς στις 14 Απριλίου 1941.
70. Σουλής Γεώργιος του Εμμανουήλ. Στρατ. από το Φιλώτι Νάξου (1910). Του 4ου ΣΠ. Πέθανε στο Β1 Πεδινό Χειρουργείο (Κοσίνα) στις 25/3/1941.
71. Σταυριανός Αντώνιος του Αντωνίου ή Σταυριανού, Στρατ. από την Απείρανθο Νάξου (1916). Του 16ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 12 Μαρτίου 1941.
72. Στεφάνου Νικόλαος του Πανταζή. Στρατ. από τη Νάξο (1910). Του 5ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Μοναστέρο ΒΔ της Κλεισούρας στις 9/2/1941.
73. Τουλούπης Κων/νος του Νικολάου Στρατ. από τις Μέλανες Νάξου (1910). Του 52ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 1600 Κλεισούρας στις 25/12/1940.
74. Τσαχτσιρλής Εμμανουήλ του Δημητρίου Στρατ. από τις Τρίποδες Νάξου 1940
75. Φακίνος Ιωάννης του Αλεξάνδρου. Στρατ. από την Κόρωνο Νάξου (1912). Του 7ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Σπί Καμαράτε (Ν. Μπούμπεσι) στις 22 Ιανουαρίου 1941.
76. Φιλιππουπολίτης Δημήτριος του Αντωνίου. Στρατ. από την Κωμιακή Νάξου(1917). Του 91ου ΣΠ (VI /Α Συγκρότημα). Σκοτώθηκε στο Μπέλες στις 6.4.1941, μαχόμενος εναντίον των Γερμανών εισβολέων.
77. Φουτάκογλου Μιχαήλ του Στρατή. Στρατ. από τη Νάξο (1918). Του 87ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα Λεχόβου Κλεισούρας Καστοριάς στις 12 Απριλίου 1941.
78. Φραγκίσκος Δημήτριος του Ιωάννου. Λοχίας, από τον Πειραιά (Νάξος;) (1913). Του 34ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πέστανη (στενά Κλεισούρας) στις 28 Φεβρουαρίου 1941.
79. Χαμηλοθώρης Σταύρος του Δημητρίου. Στρατ. από τη Μονή Νάξου (1915). Του 20ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο ύψωμα 925 (κοιλάδα Τομαρίτσα) στις 11 Απριλίου 1941.
80. Χατζηπέτρου Μιχαήλ του Γεωργίου. Στρατ. από τη Νάξο (1913). Του 7ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 29 Ιανουαρίου 1941.
81. Χερουβείμ Στυλιανός του Κωνσταντίνου. Στρατ. από την Μονή Νάξου το 1915. Του 16ου ΣΠ. Εξαφανίστηκε στην περιοχή Λεσκοβικίου στις 20 Απριλίου 1941.

Η απίστευτη ιστορία του Έφεδρου Λοχία Ίντσου Δημητρίου
σ’ αυτή την τιτανομαχία στα οχυρά του Μπέλες πάνω απ’ το χωριό Πορόϊα των Σερρών ήταν παρών και ο Κωμιακίτης στρατιώτης Δημήτρης Φιλιππουπολίτης κι απ’ τους πρώτους που έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Τελευταίος έπεσε ο επί κεφαλής τους Λοχίας Ίντσου. 
Αυτά τα παλικάρια εκεί στα οχυρά είπαν στον Τσώρτσιλ ότι: «οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες»

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941
Ο Δημήτριος Ίντσος γεννήθηκε το 1906 στην Μακεδονία. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, στην κορυφογραμμή του βουνού, στα πρόχειρα φυλάκια της προκάλυψης της «γραμμής Μεταξά» λίγο πιο πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόϊα Σερρών. Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πολυβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων, είχαν εντολή να αμυνθούν μέχρις εσχάτων ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες.

Ο Ίντσος κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του πολυβολείου Π8. Η ώρα ήταν 5.15΄ όταν αρχίζει η επίθεση. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και βομβαρδίζουν. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη, οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής άρχισαν να συμπτύσσονται.
Έρχεται η σειρά των πολυβολείων, οι υπερασπιστές των οποίων καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.
Σταδιακά τα ελληνικά πολυβολεία Π3, Π4, Π5, Π6 και Π9, σιγούν. Τα πολυβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα, βρίσκονται λιονταρόψυχα παλληκάρια ζυμωμένα με τα ιδεώδη της ελευθερίας, και τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Ήταν Έλληνες, που δε διαπραγματευόταν ούτε μια σπιθαμή Ελληνικής γη. Ήξεραν ότι δεν υπήρχε ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους ένοιαζε, οι αμέτρητες στρατιές των προγόνων τους έδειχναν τον δρόμο της τιμής και του καθήκοντος. Το πολυβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια. Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίντσος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να καλύψει μόνος του την σωτηρία των συναδέλφων του. Μερικοί υπακούουν, οι συγχωριανοί του όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα πανηγύρια του χωριού. Πιστοί συμπολεμιστές τώρα στο Π8 και η απόφασή τους ήταν εθελοντική επιλογή, αντίσταση μέχρις εσχάτων, και θυσία για την πατρίδα.
Μεθυσμένος ο Ίντσος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αποκρούει τις λυσσασμένες επιθέσεις των Γερμανών για την κατάληψη του οχυρού του. Οι επιθέσεις είναι συνεχόμενες, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίντσος δεν παραδίνεται. Ούτε σκέψη για σωτηρία με φυγή.

Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει κουράγιο στην ψυχή του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν το πολυβολείο. Η επικοινωνία με τη Διοίκηση είχε διακοπεί από ώρα Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Ακολουθεί νεκρική σιγή, μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί φαίνεται, ότι περίμεναν το τελείωμα των φυσιγγιών.
Ο Λοχίας με τους συντρόφους του, γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τα αγαπημένα τους πρόσωπα, για τα οποία υπεραμύνθηκαν.

Είναι προχωρημένο απόγευμα. Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Πολέμησαν γενναία. Μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή - ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών.
«Οι άνδρες, όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί μ’ αυτούς κι ο Λοχίας Ίντσος Δημήτριος, αρχηγός του πολυβολείου Π8. Ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός, ζητάει να μάθει τον «Αρχηγό», γράφει ο Συνταγματάρχης Γιακουμής στο πολεμικό του ημερολόγιο.
Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός σε άπταιστα Ελληνικά ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, τις Θερμοπύλες και την Αλαμάνα, πάνω στα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και ανόητης επίδειξης, κάνει ο Ίντζος δυο - τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό Αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:

- Ίντσος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού.

Ξαφνιάζεται ο Γερμανός. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλληκάρι.

- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.

Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του - πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση - του λέει:

-Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.

Ο Ίντσος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:

-Έπραξα το καθήκον μου.

- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να «εκτελέσω» κι εγώ το δικό μου καθήκον.

Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και ακουμπώντας το στον κρόταφο του Λοχία τον εκτελεί εν ψυχρώ. Πέφτει άψυχο το παλικάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα του βουνού, σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία. Ο Γερμανός ήξερε καλά πως τη στιγμή εκείνη, διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή κι αποτρόπαια δολοφονία, μπροστά στα απορημένα βλέμματα των δικών του στρατιωτών και στα γεμάτα πίκρα και αγανάκτηση βλέμματα των συμπολεμιστών του Ίντσου. Γιατί ο λοχίας τους δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται :

«….ο γενναίος Λοχίας Ίντσος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών....»

Σήμερα, επίκαιρα όσο ποτέ, ο ήρωας Δημήτριος Ίντσος βροντοφωνάζει από το μνήμα του «Όχι άλλη καπήλευση της Ελληνικής ιστορίας».

-Ίντσος Δημήτριος του Ευσταθίου...- Παρών! «Η ευγνωμονούσα πατρίς στο υπέρ αυτής πεσόν τέκνον Λοχία πεζικού Ίντσο Δημήτριο» έγραφε η μαρμάρινη πλάκα πάνω στον τάφο του παλικαριού λίγο πιο κάτω από την κορυφή του Μπέλες που πότισε με το αίμα του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: