Αντωνία Μαϊτού: Η συνέντευξη που παραχώρησε στη "Ναξιοτυπία" στις 30/11/2011

Στη μνήμη της Αντωνίας Μαϊτού, δημοσιεύεται η συνέντευξη που παραχώρησε στην εφ. "Ναξιοτυπία" στις 30/11/2011
Αντωνία Μαϊτού: 35 χρόνια υπηρεσίας στο Δήμο Νάξου, με σεβασμό στον τόπο και στους ανθρώπους

Τριάντα πέντε χρόνια ως υπάλληλος στο Δήμο Νάξου, η κα Αντωνία Μαϊτού, ανατρέχει στο παρελθόν, θυμάται, αναπολεί, συγκρίνει… Σε ηλικία 23 ετών συμμετείχε στις εξετάσεις για την πρόσληψη ενός υπαλλήλου, μαζί με καμιά δεκαριά ακόμα άτομα. Έτσι ξεκινάει η θητεία της στο Δήμο, το 1970. Μόλις δύο διοικητικοί υπάλληλοι, την εποχή εκείνη, κατάφερναν να βγάζουν όλον τον όγκο της δουλειάς, να εξυπηρετούν τον κόσμο, να ενημερώνουν τα δημοτολόγια, να παρίστανται στις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων, να είναι ανταποκριτές του ΟΓΑ, να.....

συντάσσουν τον προϋπολογισμό του Δήμου… «Καμιά διαδικασία δεν είναι δύσκολη, αρκεί να θέλεις να μάθεις. Όταν έπιασα δουλειά στο Δήμο, άφησα τα περιοδικά και άρχισα να διαβάζω το Δημοτικό Κώδικα, το Ευαγγέλιο του Δήμου. Το έκανα με πάρα πολύ μεγάλη χαρά γιατί αγαπούσα πολύ αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους. Κάποιος  μού είχε δώσει μια συμβουλή: Να μάθω να κάνω καλά τη δουλειά μου, γιατί αν κάποιος δημοτικός σύμβουλος ή δημότης με ρωτήσει και κάνω λάθος, την πρώτη φορά θα με συγχωρήσει, τη δεύτερη θα απορήσει, την τρίτη δεν θα μου έχει εμπιστοσύνη. Έτσι προσπάθησα να είμαι ενημερωμένη για όλα. Υποχρεωτικά τότε έπρεπε να γνωρίζουμε όλα τα αντικείμενα του Δήμου»… θυμάται η κα Μαϊτού, η οποία δεν παύει στιγμή να επισημαίνει ότι αγάπησε πολύ το Δήμο.

   Πώς, όμως, ήταν η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα του «Καποδιστριακού» Δήμου; «Τα πρώτα χρόνια μπορεί να ήταν μόνο δύο διοικητικοί υπάλληλοι, όμως ήταν πιο απλά τα πράγματα και ο Δήμος είχε κοινωνικό πρόσωπο. Ο “Καποδίστριας” τα μπέρδεψε τα πράγματα. Ο “Καποδίστριας” δεν είπε ποτέ να κάνουμε αποκέντρωση και να νεκρωθούν τα χωριά. Είπε να συνενωθούν όμοροι Δήμοι για να γίνουν έργα επ΄ ωφελεία τους. Η αγανάκτηση του κόσμου αρχίζει με τον “Καποδίστρια”, όταν έφυγαν οι γραμματείς από τα χωριά τους και ήρθαν στο Δήμο» σημειώνει η κα Μαϊτού…Τότε, και με την αύξηση του προσωπικού, η κα Αντωνία Μαϊτού ανέλαβε χρέη διευθύντριας.  «Το διευθυντιλίκι με είχε κουράσει πολύ. Ήθελα να είμαι “δούλη” και όχι διευθυντής.  Προσπαθούσα να βγάλω την ταμπέλα με ένα κατσαβίδι. Δεν ήθελα να το έχω στην πόρτα μου. Επιπλέον νόμιζα ότι αν χαθεί ο Δήμος, θα χαθεί εξαιτίας μου. Έτσι δούλευα πολλές ώρες και έπαιρνα δουλειά και για το σπίτι. Είχα τα έγγραφα και τα έκρυβα κάτω από το στρώμα γιατί φώναζαν τα παιδιά μου, όταν με έβλεπαν». 

«Όταν έφυγα από το Δήμο, πήρα τα πάντα για να μην ξαναπεράσω από εκεί. Από τότε δεν έχω ξαναπάει στο Δημαρχείο. Είχα βαρεθεί και κουραστεί πολύ».

«Μέσα από αυτή τη διαδικασία του Δήμου βγήκα κερδισμένη, γιατί έμαθα πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα».

Η κα Μαϊτού συνεργάστηκε με τέσσερις δημοτικές αρχές και όπως λέει, «τους αγάπησα όλους πολύ, ακόμα και όταν είχαμε κόντρες. Είχα άριστη συνεργασία με όλους τους προϊσταμένους μου, το Μελισσηνό, το Φραγκουδάκη, το Λατίνα και τον Κόκκοτα». 

Ανεξάρτητα από την εποχή που διετέλεσε η κάθε μία, τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι δημοτικές αρχές δεν είχαν ιδιαίτερες διαφορές. Το πρόβλημα του νερού ήταν πολύ σοβαρό τα πρώτα χρόνια, όμως με το φράγμα και τη λιμνοδεξαμενή λύθηκε. Από τότε, όλους τους Δημάρχους τους ταλαιπωρούσε το θέμα των σκουπιδιών. «Τα πρώτα χρόνια ο κόσμος πετούσε τα σκουπίδια στην περιοχή της χωματερής. Το 1970 αγοράστηκε το οικόπεδο από τη Μονή, με 10.100 δραχμές και έτσι έγινε η χωματερή. Στη συνέχεια, επί Κόκκοτα, φτάσαμε μέχρι την Αλεξανδρούπολη για να δούμε τι κάνουν στις άλλες πόλεις για το θέμα των σκουπιδιών. Τα πιο δύσκολα θέματα για το Δήμο, στα 35 χρόνια που ήμουν εκεί, ήταν τα σκουπίδια και το Σχέδιο Πόλης. Τριάντα πέντε χρόνια, τα δύο αυτά βασάνιζαν το Δήμο». Όσο για τη νέα δημοτική αρχή, η κα Μαϊτού προβλέπει: «Η νέα δημοτική αρχή θα δυσκολευτεί πάρα πολύ. Όπως βλέπω, δεν έχουν καθόλου έσοδα, όμως πρέπει να κάνουν τα έργα που δεν χρειάζονται λεφτά. Επειδή γνωρίζω τις δυσκολίες, νομίζω ότι χρειάζονται ακόμα λίγο πίστωση χρόνου».

Είπε:

Βασίλης Κόκκοτας

Η Αντωνία Μαϊτού ήταν πολύτιμη συνεργάτης μου. Ταύτισε τον εαυτό της με το Δήμο, σε όλη της τη σταδιοδρομία. Είχε την ευκαιρία να δει την αναγέννηση και ανάταση του Δήμου στα τελευταία χρόνια της υπηρεσίας της. Φεύγοντας κράτησε την ανάμνηση ενός Δήμου που συγκαταλέγονταν στους κορυφαίους Δήμους της χώρας μας.

 Κωμιακή 1974 — μαζί με Antonia Maitou

 Ο Εμμανουήλ Ιακώβου Ψαρράς (Γυμναστής) μαζί με μαθητές του, στην Χώρα, την 25η Μαρτίου του 1962. — μαζί με Antonia Maitou, Marianthi Imellou και Κατερίνα Γιαννούλη - Κατεινά

 ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗ Antonia Maitou.