στην Μπούμπα         

Από μωρό σε ντάντευγα, σε κιούδεψα, σ’ ανάθρεψα

κι ανέμενα να με ξεπροβοδίσεις

στον άφευκτο δρόμο  που δεν έχει επιστροφή.

Δεν το δέχτηκες. Ήθελες εγώ να γράψω για σένα.

Να γράψω πως με τα δαχτύλια έπλαθες τον πηλό,

δάμαζες το χώμα με το νερό

μετάλλασσες την ύλη σε κεραμικά τεχνουργήματα

αποτυπώματα έκτυπα φυγής από τον πόνο.

Να διαλαλήσω πως με τις λέξεις έπλεκες ποιήματα,

έπαιρνες τις άνυδρες κενές λέξεις,

τις γιόμιζες μια μια με της ζωής τις σταγόνες

και ράντιζες τους ίσκιους του πόνου.

Με καυστικό πνεύμα και τις ζερβοδίμιτες σκέψεις,

σάρκαζες κι έσουρνες τα εξ αμάξης σ’ όλους.

Κεντούσες με φαρμακερό κεντρί τη βλακεία

την αφόρητη πλήξη, τη βαβούρα, τη ματαιοδοξία.

Με την παρουσία σου στο προσκλητήριο των καιρών

σάρωνες την απάθεια, την αδράνεια, την αδιαφορία.

Καμάκωνες την αδικία κι εφορμούσες

να χαρίσεις σ’ όλους μια ζωή ανθεμόεσσα.

Μανώλης Γλέζος - Βρυξέλλες, 6-9 του Απρίλη 2015