Ο Νικόλαος Κορρές, ο δάσκαλος που έμαθε τα πρώτα γράμματα και μόρφωσε όλους εμάς, έφυγε από κοντά μας..
Τί να πρωτοθυμηθούμε στα χρόνια του Δημοτικού...Την επιμονή και την μανία του, στο να μάθουν γράμματα όλα τα παιδιά..Υπήρχαν πολλά παιδιά, που δεν έδιναν την απαιτούμενη βαρύτητα (άλλα χρόνια τότε) και προέτρεπε τους γονείς, στο να επιβληθούν κι εκείνοι στη μάθηση....
Την αυστηρότητά του, στον βαθμό που έπρεπε, για το μελλοντικό καλό των παιδιών, την οποία μεγαλώνοντας, θεωρήσαμε κι εμείς ως φυσιολογιή και απαραίτητη κάπου-κάπου...
Τις ωραίες και πρωτότυπες εκδηλώσεις του, στις εθνικές εορτές και όχι μόνο..
Τα ''χαλικούλια'' που μαζεύαμε στον προαύλιο χώρο, τότε που ήταν κάτω χώμα, κρατώντας δυο μια σκάφη και περνώντας από τους άλλους, για να τα ρίχνουν μέσα...Αυτό, για να μην χτυπήσει κανείς μας, πέφτοντας κάτω με το παιχνίδι και το τρέξιμο..
Τον ''Ορέστη'' και τον ''Πυλάδη'', τα κουνέλια που είχε κάτω από τα πεύκα και τα'ί'ζαμε... Όταν γεννούσαν μικρά και τα μεγάλωναν, μας έδινε , να έχουμε στο σπίτι....
Και άλλα, και άλλα..
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που είχε έναν τέτοιο δάσκαλο..
Έναν τέτοιο άνθρωπο...
Καλό ταξίδι κύριε Νίκο, όπως σε αποκαλούσαμε...
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου....
Στην φωτογραφία, σε εκδήλωση του Συλλόγου Κορωνίδας, απονέμει κάποιο έπαινο...
(Αρχείο : Σύλλογος Κορωνίδας Νάξου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου