Παλιά μου χρόνια και….καλά (φωτογραφίες) Φολόη

ΕΤΣΙ ΚΥΛΟΥΣΕ Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ
Τα παλιά χρόνια στα χωριά που γεννηθήκαμε και γενικά σε όλες τις μικρές κοινωνίες του τόπου μας, η ζωή ήταν διαφορετική.
 Οι λειτουργίες των κοινοτήτων, οι κοινωνικές και συγγενικές σχέσεις, η αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων, η λύπη, το γλέντι, η χαρά, όλα λειτουργούσαν με άλλη λογική. Είχαν άλλη χροιά........


Θα ρωτήσει κανείς.
 Ήταν όλα καλά; ήταν όλα ρόδινα; όχι.
Υπήρχε φτώχεια, υπήρχαν δυσκολίες, υπήρχαν ελλείψεις, οι άνθρωποι δεν ήξεραν πολλά
γράμματα, όμως υπήρχε αγάπη υπήρχε σεβασμός, υπήρχε απλότητα, λειτουργούσε η φιλία, η αλληλεγγύη και κυρίως λειτουργούσε η συγγένεια. Όπως ήταν φυσικό, γινόντουσαν και μικροτσακωμοί, ωστόσο η αγάπη και η αλληλεγγύη δεν χάνονταν. Τις δυσκολίες και τις ανάγκες του καθενός τις μοιράζονταν όλοι. Για παράδειγμα αν κάποιος συγχωριανός επρόκειτο να φτιάξει το σπίτι του, έτρεχαν όλοι να βοηθήσουν. Άλλοι να μεταφέρουν τα υλικά για το χτίσιμο, άλλοι τα ξύλα για τη σκεπή και άλλοι να σκάψουν ακόμη και τα θεμέλια.

Χορεύουν: Λιαγουρογιαννης - Πίτσα Βιτζηλαίου

Όταν γινόταν κάποιος γάμος, ιδίως σε οικογένειες φτωχές που πάντρευαν τα παιδιά τους, έσπευδε όλο το χωριό να βοηθήσει, εις τρόπον ώστε να κάνουν και αυτοί καλό γάμο για να μή νιώθουν άσχημα. Οι συγγενείς και φίλοι, έβαζαν άλλος το κρασί άλλος τα σφαχτά για το φαγητό, άλλοι έκαναν τους μαγείρους, ενώ φρόντιζαν ακόμη και για τα όργανα και το γαμήλιο γλέντι, έτσι ώστε να μη διαφέρουν από τους άλλους γάμους. Σε κάθε γειτονιά κατά διαστήματα, γινότανε και ένα γλέντι για να ξεχνούν οι άνθρωποι τη μιζέρια διώχνοντας έτσι και το άγχος της καθημερινότητας.

Γι’ αυτό η ζωή κυλούσε ήρεμα.
 Εκείνα τα χρόνια τις αμοιβές του παπά, του δάσκαλου, και του αγροφύλακα, οι κάτοικοι τις πλήρωναν περισσότερο με είδος και λιγότερο με χρήματα, γιατί δεν υπήρχαν.
Πολλές φορές με είδος αγόραζαν και οτιδήποτε είχε ανάγκη το κάθε νοικοκυριό.
Να θυμηθούμε εμείς τα μαθητούδια τότε, ότι με δύο αυγά αγοράζαμε ένα τετράδιο; ή τα λεγόμενα βερεσέδια που κρατούσαν τα μικρομάγαζα των χωριών, περιμένοντας να πουληθεί είτε η ετήσια σοδειά των κατοίκων (π.χ. για το χωριό μας τότε η καλύτερη σοδειά, πατάτες, κρεμμύδια φασόλια είτε να επιστρέψουν από τα μεροδούλια που με μεγάλη δοκιμασία έκαναν οι άνθρωπο...
Στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι κρέας έτρωγαν 3 – 4 φορές το χρόνο και δούλευαν στα χωράφια τους ήλιο με ήλιο, παίρνοντας μαζί τους το φλασκί με το κρασί, μια ρέγκα – αν υπήρχε – καμιά ελιά και λίγο ψωμί...

Τα κοινοτικά Συμβούλια και οι πρόεδροι εκλέγονταν από τους κατοίκους των χωριών με ψηφοφορία, ανάλογα με τα σόγια και την επιρροή που είχε ο καθένας. Αυτοί διαχειρίζονταν τις κοινότητες με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζαν, γιατί ούτε νερό υπήρχε ούτε συγκοινωνία ούτε ρεύμα και τηλέφωνο.

Έτσι κυλούσε η ζωή των κατοίκων στις μικρές κοινωνίες του τόπου μας τα παλιά χρόνια, και πρέπει οι νέοι μας να παραδειγματίζονται από τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους, δηλαδή τους άγραφους νόμους, που οι νόμοι αυτοί έριχναν όλο το βάρος στο σεβασμό, στην ηθική και την τιμιότητα. Γιατί ποιος ξέρει…
 οι καιροί είναι χαλεποί και αλλάζουν.

Α. Κ.