Ο Βασιλικογιάννης, κατά κόσμον Γιάννης Βιτζηλαίος, ήταν ένας από τους θρυλικούς χορευτές και δουλευταράδες της εποχής του. Μαζί με τα αδέρφια του, χόρευαν τα κοτσάκια και τον περίφημο Βιτζηλαιαδίστικο χορό, μεταφέροντας με τα βήματά τους την παράδοση και την περηφάνια του τόπου τους. Ήταν άνθρωποι δυνατοί, εργατικοί, γεμάτοι ζωντάνια και χιούμορ—αληθινά πειραχτήρια, όπως έλεγε και ο παππούς μου.
Οι ρίζες τους κρατούσαν από παλιά. Ήταν απόγονοι του Ερό Βασίλη, εξαιτίας του οποίου το σόι μας λεγόταν "Βασιλικάδες Βιτζηλαίοι", και του Ερό Μάρκου, του πρώτου προγόνου μας που έφτασε στο χωριό περίπου το 1770, μετά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη στην Κρήτη.
Από τότε, η οικογένειά μας συνέχισε να πορεύεται με τιμή,........
σκληρή δουλειά και αγάπη για τον τόπο της. Η ζωή, όμως, δεν ήταν πάντα εύκολη.Ο Βασιλικογιάννης πάλεψε σκληρά για να ζήσει την οικογένειά του. Περπατούσε δύο φορές την εβδομάδα μέχρι τη Χώρα, ελπίζοντας να βρει έναν τρόπο να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Δυστυχώς, η πείνα τον λύγισε. Τον βρήκαν σε μια βάρκα, κουρασμένο από τον αγώνα της ζωής—ένας άντρας που έδωσε τα πάντα για τους δικούς του.
Αυτή η φωτογραφία δεν είναι απλώς ένα παλιό ντοκουμέντο. Είναι ένα παράθυρο στο παρελθόν, μια υπενθύμιση της ιστορίας μας, της δύναμης και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων που μας έφεραν ως εδώ.
Ένας φόρος τιμής στους προγόνους μας, που με κόπο και τιμή κράτησαν ζωντανές τις ρίζες μας.
α) Στη φωτογραφία πάνω βλέπουμε τον Βασιλικογιάννη να κάθετε περήφανος.
Ο Γιάννης Βιτζηλαίος, γιος του Ανδρέα Βιτζηλαίου, συνταξιούχος πλέον, υπηρέτησε για πολλά χρόνια στον Δήμο Γαλατσίου ως προϊστάμενος ηλεκτρολόγος. Ήταν πάντα αφοσιωμένος στη δουλειά του και άφησε σημαντική παρακαταθήκη στον τομέα του. Ευτυχώς, παραμένει ακόμα εν ζωή.
Φωτογραφία νέος τότε, φαντάρος.
Ανδρέας Βιτζηλαίος γιος του Γιάννη Βιτζηλαίου που ξέθαψε με το θείο του παλιές φωτογραφίας που είχε ο παππούς του και μου την έστειλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου