Η τραγωδία της κατοχής στην Κόρωνο της Νάξου

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής από τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς αργότερα η Κόρωνος της Νάξου έχασε το ¼ του πληθυσμού της (επίσημη απογραφή 1940 : 1903 κάτοικοι , επίσημη απογραφή 1945 : 1311 κάτοικοι ).
Η έλλειψη πόρων λόγω του κλεισίματος των σμυριδωρυχείων (κύρια απασχόλησης των Κορωνιδιατών) είχε σαν αποτέλεσμα την πείνα και την ασιτία που θέρισαν τους κατοίκους της Κορώνου και πολλές από τις οικογένειες που απέμειναν εγκατέλειψαν τη Κόρωνο . Ένας πληθυσμός με πολυμελής οικογένειες και με κύρια ασχολία την σμύριδα βρέθηκε ξαφνικά με χρήματα που είχαν χάσει την αξία τους , χωρίς μεγάλη αγροτική παραγωγή , με έναν κατακτητή του πλιάτσικου (τους Ιταλούς) , με καμία βοήθεια από το διορισμένο κράτος των Γερμανών , με έναν βαρύ χειμώνα (ιδιαίτερα ο χειμώνας 1942 -1943) και με τον Ερυθρό Σταυρό να μη καταφέρνει να βρίσκει το δρόμο για τη Κόρωνο χάρη σε μερικούς μαυραγορίτες δοσίλογους που έδρευαν στο λιμάνι της Χώρας της Νάξου .

Η τραγωδία της κατοχής στην Κόρωνο της Νάξου
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής από τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς αργότερα η Κόρωνος της Νάξου έχασε το ¼ του πληθυσμού της (επίσημη απογραφή 1940 : 1903 κάτοικοι , επίσημη απογραφή 1945 : 1311 κάτοικοι ).

Η έλλειψη πόρων λόγω του κλεισίματος των σμυριδωρυχείων (κύρια απασχόλησης των Κορωνιδιατών) είχε σαν αποτέλεσμα την πείνα και την ασιτία που θέρισαν τους κατοίκους της Κορώνου και πολλές από τις οικογένειες που απέμειναν εγκατέλειψαν τη Κόρωνο . Ένας πληθυσμός με πολυμελής οικογένειες και με κύρια ασχολία την σμύριδα βρέθηκε ξαφνικά με χρήματα που είχαν χάσει την αξία τους , χωρίς μεγάλη αγροτική παραγωγή , με έναν κατακτητή του πλιάτσικου (τους Ιταλούς) , με καμία βοήθεια από το διορισμένο κράτος των Γερμανών , με έναν βαρύ χειμώνα (ιδιαίτερα ο χειμώνας 1942 -1943) και με τον Ερυθρό Σταυρό να μη καταφέρνει να βρίσκει το δρόμο για τη Κόρωνο χάρη σε μερικούς μαυραγορίτες δοσίλογους που έδρευαν στο λιμάνι της Χώρας της Νάξου .

Αρχικά ο θάνατος χτύπησε τα νεογέννητα , τα μικρά παιδιά τους αρρώστους και τους γηραιότερους , έπειτα έκαναν την εμφάνιση τους οι αρρώστιες της εξάντλησης και της ασιτίας . Σε όσες οικογένειες χάθηκε ο πατέρας , ξεκληρίστηκαν μέσα σε ελάχιστους μήνες . Υπάρχουν οικογένειες που έχασαν πατέρα και τέσσερα παιδιά , ενώ δεν υπάρχει οικογένεια χωρίς να έχασε κάποιο μέλος της . Ακόμα και οι οικογένειες κτηνοτρόφων που αρχικά δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα δέχτηκαν σοβαρό πλήγμα όταν έπεσε επιδημία άνθρακα στα κοπάδια τους .
Επέζησαν όσοι μπόρεσαν να φύγουν και να δουλέψουν αλλού , παιδιά 9 και 10 χρονών βρέθηκαν υπηρέτες (δούλοι) σε μεγάλα κτήματα της Τραγαίας και των Μελλάνων με πληρωμή ένα πιάτο φαγητό . Επέζησαν όσοι μπορούσαν να κλέψουν (αρκετοί σκοτώθηκαν στη προσπάθεια τους να κλέψουν) . Επέζησαν όσοι βοηθήθηκαν από κάποιους σε άλλα χωριά (κυρίως οι κάτοικοι του Γλινάδου βοήθησαν όπως μπορούσαν) . Επέζησαν παιδιά που τα άφησαν , στις πόρτες σπιτιών σε άλλα χωριά , οι μανάδες τους προκειμένου να τα σώσουν .Επέζησαν όσες οικογένειες έφυγαν από τη Κόρωνο και εγκαταστάθηκαν στις ιδιοκτησίες τους μακριά από τη Κόρωνο (Ατσιπάπη , Σίφωνες , Πεντακρήνες , Λυώνας , Μέση ) όπου μπορούσαν να προστατέψουν την ελάχιστη αγροτική παραγωγή τους .
Το να πεθάνουν τόσοι άνθρωποι σε δύο μόνο χωριά (Κόρωνος και Σκαδό άνω των πεντακοσίων ανθρώπων) από την ασιτία είναι εγκληματικό από τη στιγμή που σε όλη την υπόλοιπη Νάξο από την ίδια αιτία , την ίδια περίοδο , δεν πέθαναν πάνω από 20 άνθρωποι .
Για να μη ξεχάσουμε αυτή τη ΤΡΑΓΩΔΙΑ και επειδή ήταν άνθρωποι και όχι αριθμοί θα προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε σε αυτό το blog τις φωτογραφίες ( από όσα θύματα υπάρχουν ) έτσι ώστε να τους αποδοθεί ο ελάχιστος φόρος μνήμης και ελπίζοντας κάποια στιγμή να γίνει και ένα μνημείο τιμής και αναφοράς στη Κόρωνο .
Η αρχική έρευνα και μεγάλο μέρος των πληροφοριών είναι από το αρχείο του Μανώλη Δ. Μανωλά , οι πληροφορίες για τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων είναι από το αρχείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού και οι φωτογραφίες από συγγενείς των θυμάτων , ενώ η έρευνα συνεχίζεται με αποτέλεσμα , δυστυχώς , συνεχώς να ανακαλύπτονται και άλλα θύματα . Όποιος έχει κάποια πληροφορία για Κορωνιδιάτες θύματα αυτής της Περιόδου ή φωτογραφίες τους μπορεί να επικοινωνήσει στο email : giorgos.manolas@yahoo.gr
ΠΕΡΠΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩΈνα συγκλονιστικό ποίημα του Κορωνιδιάτη , μαθητή του γυμνασίου Νάξου τότε , Ιωάννη Ψρρού (του Τσικαλαδοδημήτρη)

Ποίημα αποφάσισα να κάτσω να συντάξω

και της Κορώνου βάσανα σε κόλλα να τα γράψω .

Με στοίχους αποφάσισα να σας εξιστορήσω

πολλά για την κατάσταση π’ αφίσαμεν απίσω .

Το μήνα τον Οκτώβριο του έτους του σαράντα

τον πόλεμο μας κήρυξαν με κάποια προπαγάντα .

Στο τέλος ποια κατόρθωσαν να μας κυριαρχήσουν

και την Ελλάδα μας αυτοί να ρθουν να διοικήσουν .

Οι γερμανοί εκράτησαν όλη τη Στερεά μας

και οι Ιταλοί εκάνανε κουμάντο στα νησιά μας .

Αποκλεισμό μας έκαναν τίποτα δε μας φέρναν

και αν είχαμε και τίποτα ερχόταν και το παίρναν .

Μα όσοι είχανε κτήματα κάτι έπρεπε να γίνει

κάτι θα τους γελούσανε και τρώγανε και εκείνοι .

‘Όλοι κάπως περνούσανε μα οι Κορωνιδιάτες

το πάνε υστερηθήκανε γιατί ήταν εργάτες .

Η Κόρωνος βουτήχτηκε μέσα στη δυστυχία

γιατί ελπίδα στη ζωή είχαν τα ορυχεία .

Πολύ καλά περνούσανε ώσπου σμυρίγλι εδίναν

μα τώρα που σταμάτησε απλώς η μαύρη πείνα .

Και τώρα πια η Κόρωνος τι έχει για να κάνει

όσα και αν έχει τα πουλεί και ύστερα ας πεθάνει .

Όλα τα εκουβάλησε Τραγαία και Λειβάδι

να πάρει μια οκά φαί είτε και λίγο λάδι .

Τα χράμια και τα ρούχα τους και του σπιτιού τα λούσα

όλα τα κουβαλούσανε και τους τα επουλούσαν .

Κοστούμια προπολεμικά που είχαν δύο χιλιάδες

για γέννημα τα έδωσαν να πάρουν δυο οκάδες .

Και τι να δείτε γέννημα και κείνο το καημένο

ήταν μόνο σκύβαλα και ψειροφαγομένο .

Χραμάκι προπολεμικό στον αργαλειό φαμένο

για πέντε οκάδες γέννημα το χουνε πουλημένο .

Καζάνια και μπακιρικά πιάτα μα και πιατέλες

ως και τις αρραβώνες τους πουλούσαν οι κοπέλες .

Φορέματα μεταξωτά που πρώτα τα φορούσαν

με τα μαχαιροπήρουνα κι εκείνα τα πουλούσαν .

Καδένες και ασημικά , τραπέζια και μπουφέδες

καρέκλες , τζάμια κι έπιπλα και αξίας καναπέδες .

Και τα πορτοπαράθυρα και τις σκεπές ακόμη

τα πέρναν και τα γύριζαν σε σπίτια και σε δρόμοι .

Μες τα χωριά εγύριζαν ίσως και τα πουλήσουν

και πέρναν μια οκά φαί μια μέρα για να ζήσουν .

Τις πόρτες τους εγύριζαν και τους παρακαλούσαν

αν θένε να αγοράσουνε και εκείνοι απαντούσαν

αν θες όσπρια μια οκά πηγαίνω και στα φέρνω

λοιπόν μου φέρνουνε πολλά και όσα θέλω παίρνω

εκείνα κάνανε πολλά μα από τη μαύρη πείνα

αναγκαζότανε οι φτωχοί και τόσα τους τα αφήναν .

Από όλα πιο καλύτερα επέρνανε τους τσίγκους

γι αυτό αφήσανε στο χωριό πάρα πολύ ολίγους .

Δεν είχανε όμως ρε παιδιά μια μέρα ένα μήνα

τέσσερα χρόνια ήτανε αυτή η μαύρη πείνα .

Λησμόνησα να σας ειπώ ότι τα ποιο σπουδαία

Φιλότι τα επίγεναν Καλόξυλο Τραγαία .

Τα πήγαιναν και τα διναν να πάρουν λίγη αμούργη

Και εκείνοι μας τη νέρωναν ακόμα οι κακούργοι .

Και αφού τα επουλήσανε ο κόσμος όλα πρώτα

η μόνη ελπίδα που χενε ήτανε πια τα χόρτα .

Στα χόρτα αφοσιώθηκε κι έτρεχε κάθε μέρα

πως θα τα τρώγει αλάδωτα ίσως τα βγάλει πέρα .

Αλάδωτα και ανάλατα τα τρώγαμε οι καημένοι

γι αυτό βρεθήκαμε οι φτωχοί τόσο εξαντλημένοι .

Η Κόρωνος κατάντησε σε τέτοια δυστυχία

που όλος ο κόσμος πρήστηκε από την αδυναμία .

Δε μπορούσε πια κανείς τη πείνα να κρατήσει

δεν ημπορούσε να μηλεί μήτε να περπατήσει .

Και σαν ο χειμώνας ήρχησενε του έτους σαρανταδύο

και εξάπλωσαν οι χιονιές και ήρχησε το κρύο .

Ο κόσμος όλος ο φτωχός αδίκημα μεγάλο

αρχήσανε να πεθαίνουνε ο εις μετά τον άλλο .

Οι άνθρωποι επέθεναν και από την απελπισία

δεν επηγένανε πολλούς και στα νεκροταφεία .

Δεν ημπορούσαν οι φτωχοί να πάνε να τους θάψουν

ακόμα δεν ηδύνατο μήτε και να τους κλάψουν .

Τον κόσμον όλον έβλεπες αποσκελετωμένο

να στέκει να παρατηρεί βουβά τον πεθαμένο .

Τον πεθαμένο έβλεπε με μάτια δακρυσμένα

σύντομα θα σημαίνουνε έλεγε και για μένα .

Μα η αυτή κατάστασις κι η ίδια δυστυχία

τον κόσμο εκυρίευσε και στο σαραντατρία .

Με στο χωρίο δεν ήχενε πέντε γερούς ανθρώπους

κι εκείνοι ήτανε βοσκοί και ζούσανε στους τόπους .

Όλοι οι άνθρωποι ήταν αποσκελετωμένοι

κι όσοι έδειχναν για καλοί κι αυτοί ήταν πρησμένοι .

Ο εις τον άλλον κοίταζε κι έλεγε στο κεφάλι

άραγε δεν θα βρίσκομαι και εγώ στο ίδιο χάλι .

Και στην αυτή κατάσταση και πράγματι βρισκόταν

γιατί δεν ημπορούσανε να παν ούτε για χόρτα .

Και το καλαμποκάλευρο καμιά φορά που δείναν

σουβλοκατσίνες το καναν κι εκείνο από τη πείνα .

Μα και τα ξυλοκέρατα καμιά φορά που φέρναν

μόνο ολίγοι μισθωτοί κι εκείνα τα επέρναν .

Αριστοκράτες , πλούσιοι , δάσκαλοι κι αστυνόμοι

τα τρώγαν και περούσανε τα κόκκαλα τσι δρόμοι

τα κόκκαλα πετούσαν κι από τη μαύρη πείνα

παιδάκια εγυρίζανε και τα περναν και εκείνα

τα περναν και τα βράζανε σαν να τανε ρεβίθια

σ’ ορκίζομαι εις τον Θεό όλα τα λέγω αλήθεια

τα βράζαν και δεν έβραζαν κι άμα τα κατεβάζαν

και λαίμαργα τα τρώγανε και βαριαναστενάζαν .

Σκέψου μιαν οικογένεια που ταν οκτώ νομάτοι

τέσσερα χρόνια να χουνε να δουν ψωμί στο μάτι .

Και άλλη οικογένεια που τανε πέντε δέκα

να χάνει η μάνα το παιδί και ο άντρας τη γυναίκα .

Στο τέλος δεν εσήμεναν ούτε και τις καμπάνες

να μη τρομάζουν οι φτωχοί και να μη κλεν οι μάνες .

Για να σκεφθεί τα χάλια μας όποιος θα το διαβάζει

από τα φύλλα της καρδιάς πρέπει να αναστενάζει .

Όλα τα χρόνια που ήτανε αυτή η δυστυχία

δεν έδωσε στη Κόρωνο κανένας σημασία .
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΟΡΩΝΙΔΙΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΟΡΩΝΙΔΙΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Το μνημείο των Ηρώων , των πεσόντων Κορωνιδιατών στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της Ελλάδας , κατασκευαστικέ το 1960 με ενέργειες της Ενώσεως Κορωνιδιατών Νάξου ‘’ Η ΠΡΟΟΔΟΣ ‘’ , επί προεδρίας Ευστρατίου Ι. Μανωλά και την συνδρομή των Κορωνιδιατών της Αθήνας .

Το γλυπτό είναι έργο του γλύπτη Π.Ε.Αρμακόλλα και η βάση είναι από σμυρίγκλι και ελαφρόπετρα που έφεραν από τις Μάκαρες . Στην αρχική του μορφή δεν αναγραφόταν οι πεσόντες , αργότερα ο Βασιλακογιάννης πρόσθεσε μια πλάκα με τα ονόματα την οποία είχε χαράξει ο ίδιος και αργότερα προστέθηκε η πλάκα που βλέπουμε σήμερα .

Ο κατάλογος των πεσόντων Κορωνιδιατών έχει ως εξής :

1.Αξαλοπουλος Γεώργιος του Κωνσταντίνου (του Αξαοκωνσταντή) , σκοτώθηκε το 1913 σε ηλικία 21 ετών .

2.Βασαλάκης Μιχάλης του Στυλιανού (του Στελιανάκη) , σκοτώθηκε το 1921 σε ηλικία 21 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

3.Γληνός Γεώργιος του Κωνσταντίνου (του Τζαπετροκωνσταντή) , σκοτώθηκε το 1918 στη Δοϊράνη σε ηλικία 21 ετών .

4.Κοντόπουλος Εμμανουήλ του Ιωάννου (του Τσικαλά) , σκοτώθηκε το 1942 σε ηλικία 25 ετών .

5.Κουμερτάς Ιωάννης του Γεωργίου (του ΠαπαΓιώργη) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 28 ετών στη Σμύρνη.

6.Κουμερτάς Μάρκος του Ιωάννου (του Μαστορογιάννη) , σκοτώθηκε το 1944 σε ηλικία 26 ετών στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη .

7.Κουφόπουλος Δημήτριος του Γεωργίου (του Παπαδελοέργη) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 25 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

8. Κουφόπουλος Δημήτριος του Εμμανουήλ (του Σαλιμπούργου) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 22 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

9.Κουφόπουλος Εμμανουήλ του Βασιλείου (του Βασιλάκη) ,σκοτώθηκε το 1919 σε ηλικία 17 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

10.Κουφόπουλος Εμμανουήλ του Πέτρου (του Κορωνιατοπέτρου) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 23 ετών στο Οχυρό VIIIα του Συνοριακού τομέα .

11.Κουφόπουλος Ιωάννης του Γιαννούλη (του Καλογεράκη) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 30 ετών στη Κλεισούρα .

12.Κουφόπουλος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ (του Σαλιμπούργου) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 24 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

13.Κουφόπουλος Κωνσταντίνος του Χρήστου (Χρηστοκωνσταντής) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 37 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

14.Κωνσταντάκης Σπύρος του Γεωργίου (του Μουστακοέργη) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 32 ετών στη Κορυτσά .

15.Κωνσταντάκης Στυλιανός του Σπύρου (του Μουστακόσπυρου) , σκοτώθηκε το 1912 σε ηλικία 19 ετών .

16.Λεγάκης Νικηφόρος του Γεωργίου (Γίγαντας) ,σκοτώθηκε σε ηλικία 36 ετών στη Χώρα της Νάξου (δεν αναφέρεται στο μνημείο).

17.Μαγγιώρος Γεώργιος του Νικολάου (του Μαγγερονικόλα) , σκοτώθηκε το 1949 σε ηλικία 25 ετών στον Εμφύλιο .

18.Μανδηλαράς Γεώργιος του Εμμανουήλ (του Μπουμπλομανώλη) , σκοτώθηκε το 1940 σε ηλικία 26 ετών στο Τεπελένι (στο μνημείο από λάθος είναι γραμμένος ‘’του Δ.’’).

19.Μανδηλαράς Κωνσταντίνος του Δημητρίου (του Γουρνοδημήτρη) , σκοτώθηκε το 1921 σε ηλικία 17 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

20.Μανδηλαράς Νικόλαος του Δημητρίου (του Ζαζανονικόλα) , σκοτώθηκε το 1912 σε ηλικία 26 ετών .

21.Μανδηλαράς Πέτρος του Γεωργίου (του Πετρουλοέργη) , εξαφανίστηκε το 1919 σε ηλικία 18 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας (στο μνημείο από λάθος είναι γραμμένος ως ‘’ΠΕΡ’’) .

22.Μανωλάς Εμμανουήλ του Ι. (άγνωστος)

23.Μανωλάς Νικόλαος του Δημητρίου (Σιανός) , εξαφανίστηκε το 1943 σε ηλικία 41 ετών στη προσπάθεια του να μεταφέρει νεαρούς Κωμιακίτες που πήγαιναν στη Μέση Ανατολή για να ενταχθούν στον Ελληνικό Στρατό (δεν αναφέρεται στο μνημείο).

24.Μανωλάς Στυλιανός του Αντωνίου (του Αντωνοπουλαντώνη) , σκοτώθηκε το 1913 σε ηλικία 22 ετών .

25.Μαστρογιαννόπουλος Νικόλαος του Νικηφόρου (του Μυλονονικηφόρου) , σκοτώθηκε το 1947 σε ηλικία 26 ετών στον Εμφύλιο .

26.Μελισσουργός Αντώνιος του Εμμανουήλ (του Γουμενομανώλη), σκοτώθηκε το 1944 σε ηλικία 25 ετών στην Αθήνα (δεν αναφέρεται στο μνημείο).

27.Μελισσουργός Γεώργιος του Π. (άγνωστος)

28.Μουτσόπουλος Χρήστος του Νικολάου (του Μπεκονικόλα) , σκοτώθηκε το 1918 σε ηλικία 21 ετών στη Δοϊράνη .

29.Νομικός Εμμανουήλ του Γεωργίου (του Κύριου) , σκοτώθηκε το 1942 σε ηλικία 23 ετών .

30.Νομικός Νικόλαος του Ιωάννου (του Σεργιανού) , σκοτώθηκε το 1921 σε ηλικία 25 ετών στο Μέτωπο της Μικράς Ασίας .

31.Παντελιάς Νικηφόρος του Δημητρίου (του Σιφνιοδημήτρη) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 24 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

32.Παπακωνσταντής Δημήτριος του Κωνσταντίνου (του Γερμανοκωνσταντή) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 24 ετών στη Κόνιτσα .

33.Σιδερής Ιωάννης του Γεωργίου (του Γκιδιωτοέργη) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 27 ετών .

34.Σιδερής Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ (Μόρτης) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 34 ετών .

35.Σιδερής Ματθαίος του Φώτη (του Μπεοφώτη) , σκοτώθηκε το 1922 σε ηλικία 28 ετών στον μέτωπο της Μικράς Ασίας ( από λάθος στο μνημείο είναι γραμμένος ΄΄ΜΙΧ΄΄).

36.Σιδερής Φώτης του Εμμανουήλ (του Σάγια) , σκοτώθηκε το 1944 σε ηλικία 29 ετών στην Αθήνα .

37.Φακίνος Γιαννούλης του Μιχαήλ (του Φασκιανομιχάλη) , σκοτώθηκε το 1913 σε ηλικία 19 ετών .

38.Φακίνος Ιωάννης του Αλεξάνδρου (Αλεξανδρογιάννης) , σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 29 ετών στο Μπούμπεσι .

39.Χουζούρης Γεώργιος του Ιωάννου (του Στεφανογιάννη) , σκοτώθηκε το 1943 σε ηλικία 21 ετών στην Αθήνα .

40.Χουζούρης Νικηφόρος του Δημητρίου , σκοτώθηκε το 1898

41.Χωριανόπουλος Αντώνιος του Κωνσταντίνου , σκοτώθηκε το 1921 σε ηλικία 25 ετών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας .

Όποιος γνωρίζει κάποιον που έχει ξεχαστεί ή τους αγνώστους μπορεί να επικοινωνήσει στο email

giorgos.manolas@yahoo.gr

Γιώργος Α. Μανωλάς