Η Μάνα, πικραμένη από το θάνατο του συζύγου της γράφει.......

Ένα μικρό αφιέρωμα στον υπέροχο εκείνο άνθρωπο που έφυγε από την ζωή Κωνσταντινο Βιτζηλαίο (Κούρο) .Φυσιογνωμία συμπαθής,ευγενικός,διακρινόταν για την πραότητα του,την καλοσύνη του,την φιλοξενία του Ήταν άνθρωπος του καλαμπουριού, της παρέας, πρώτος τσαμπουνιέρης του χωριού.

Δημιουργώντας μια πολυμελή και αξιέπαινη οικογένεια ευτύχησε να καμαρώσει παιδιά και εγγόνια.

Λεβέντης σωστός, ανέθρεψε τη φαμίλια του με τη συμπαράσταση και αγαστή φροντίδα της συζύγου του που τόσο πολύ τον λάτρεψε και τον  αγάπησε. Η αγάπη, η φροντίδα και η στοργή για τη φαμίλια του ήταν άξια θαυμασμού. 

Η Μάνα, πικραμένη από το θάνατο του συζύγου της γράφει

Μαρία Κ. Κρητικού (Μπαλαρινομαρία)

Χρόνος είναι που ήφυες
Κώστα κι είμαι μόνη

δυο μέρες έλα να σε δω

γιατί με τρων' οι πόνοι

Θα 'χω τη πόρτα ανοιχτή

τα φώτα αναμμένα

και τα παιδιά μας θα 'χω πα

απόψε μαζωμένα

                                         

Ειν' η καρέκλα σου κενή

να 'ξερες πώς λυπούμαι

φύε απ' του χάρου τα δεσμά

κι έλα να ιδωθούμε

Ο χάρος πως σε πλάνεψε

φαίνεται Κωσταντή μου

και πίσω πια δεν έρχεσαι

να γιάνει η ψυχή μου

Σκέψου τσι θυατέρες σου

και πιο λίγο εμένα

που πίκρανες τα χείλη τους

και είναι ματωμένα

Στου Άδη εκεί μες στις στοές

που λείπεις ένα χρόνο

δε θέλησες κι εσύ να δεις

πώς μοναχιά μου λιώνω;

Επόνεσές με Κωσταντή

ωχ! στην απονιά σου

μα σκέψου τη φαμέλια σου

που είναι μακριά σου

Τα μάτια μου κι αν τρέχουνε

σα το νερό τση βρύσης

δε συγκινείσαι Κωσταντή

και πίσω να γυρίσεις

Ταξίδεψες για μακριά

δεν έχω πια κανένα

να λέω εκείνο που 'θελα

Κώστα μόνο εσένα

Ένα χρόνο μακριά μου

είσαι κι είμαι μοναχιά μου

Πάρε άδεια του χάρου

να σε δω που σε λαχτάρου

Στο πουντάκι μας προβαίνω

και πως θα 'ρθεις περιμένω

Έλα απόψε να σε δούνε

τα παιδιά γιατί πονούνε

Ένα χρόνο πληγωμένα

τα παιδιά έχεις κι εμένα

Η σύζυγος                        

 Μαρία Κ. Κρητικού (Μπαλαρινομαρία)