Η μπαχαλοκατάσταση των υποστηριχτών του συστήματος

<<Τι είμαι εγώ κουμούνι, ή ακροδεξιός να με βαράτε;>>!!!!!!!!!!!!!! 

Ακούγεται να λέει παλικάρι της πρώτης “γραμμής” σαν χούλιγκαν Γηπέδου… 

Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί οι άνθρωποι με την ανατροπή του συστήματος για μία  καλύτερη  κοινωνία;;;

Αφού δηλώνουν ευθαρσώς πως είναι ένα αποδεχτό κομμάτι του συστήματος, με αυτά που λένε......

Με αυτά που είδα κατάλαβα πως, η πρώτη γραμμή της πλατείας Συντάγματος την 12/2/2012 το μόνο που ήθελε ήταν να βρίσει και να πλακωθεί με τους μπάτσους και να εκτονωθεί με τύμπανα...... Που είναι τα αιτήματα; Που είναι οι θέσεις του λαού για την πολιτική του μνημονίου; Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το θέαμα, με μία ανατροπή πολιτική του συστήματος και της αστικής τάξης;

Εκεί που βρισκόμουν εγώ, πίσω από το μπλοκ των απεργών χαλυβουργών, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όπως και στην Πανεπιστημίου, όπου ήταν το συνδικάτο οικοδόμων, σείονταν ο κόσμος από το σύνθημα, 
“Εμπρός-εμπρός για αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δε ζούμε με τετρακόσια Ευρώ”, βροντοφώναζε ο λαός,  
“Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά, χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά”!!!
…
Ο λαός εκεί ήταν σφιχταγκαλιασμένος, ήσυχος και ταυτόχρονα θυμωμένος, που οι μπαχαλάκηδες με το χουλιγκανισμό της βρισιάς και της μούντζας, μαζί με τα χημικά των ματ, του έκλεισαν το δρόμο να περάσει μπροστά από τη βουλή, ειρηνικά, μαζί με τα παιδιά του για να φωνάξει στην εξουσία την απαίτησή του.

Ο λαός εκεί ήξερε πως αυτού του είδους τα νταηλίκια, απλά ξευτιλίζουν και απομακρύνουν τους πολίτες από τους αγώνες.

Ξέρουν πολύ καλά, πως όταν έρθει η ώρα, αυτοί, πίσω δεν θα κάνουν και αυτό το έχουν αποδείξει ιστορικά, πολλές φορές κατά το παρελθόν στη χώρα μας.

Εκεί είδα το λαό αποφασισμένο για το επόμενο βήμα. Αυτός ο λαός ούτε έχει καμία σχέση με αυτό το θέαμα ούτε και θέλει να έχει.

Αυτή η εκφρασμένη και συντεταγμένη πολιτική θέση και βούληση του λαού, έκανε τους 45 βουλευτές των κομμάτων του Μαύρου Μετώπου, να μην τολμήσουν να ψηφίσουν το μνημόνιο.

Αυτά τα αιτήματα που βροντοφώναξε με πρωτοφανή μαζικότητα άσκησαν τρομερή πίεση στο πολιτικό κατεστημένο, φέρνοντας την μεγαλύτερη ρήξη στον δικομματισμό μεταπολιτευτικά, που σίγουρα πολύ σύντομα θα δρομολογήσουν εξελίξεις.

Η στάση αυτών των χουλιγκάνων, απλά έδωσε το άλλοθι στα παρακρατικά μπαχαλάκια να κάψουν και να βιάσουν για μια ακόμα φορά τη δημοκρατία, τίποτα άλλο δεν έκαναν.

Η νίκη θα έρθει μόνο όταν ο αγώνας θα είναι συντεταγμένος, περιφρουρημένος και το κυριότερο όταν θα έχει αιτήματα και στόχο, που θα απαιτούν την άλλη πρόταση που ζητά ο λαός. Διαφορετικά αυτό θα οδηγεί κάθε φορά σε ήττα και σ΄ αυτή την μπαχαλοκατάσταση.

                                                                                                    Γράφει η Δέσπω