Τσίπρας: Ο Γλέζος είναι ένα ζωντανό σύμβολο, παρόλο που δεν του αρέσει να το ακούει

Ρ. Δούρου στην παρουσίαση του βιβλίου της: Οι άκρες αυτού του κουβαριού που ονομάζεται Γλέζος είναι πάρα πολλές

«Μια κουβέντα με τον Γλέζο»  επιγράφεται το νέο βιβλίο της Ρένας Δούρου που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στις 7.30 το απόγευμα στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου)  Στην παρουσίαση ήταν παρών και μίλησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας." Τριακόσιες τριάντα τρεις βιωματικές σελίδες της νεότερης πολιτικής ιστορίας, όσο διήρκεσε δηλαδή “μια κουβέντα με τον Γλέζο”: αυτό είναι το βιβλίο της Ρένας Δούρου που παρουσίασε στο αθηναϊκό αναγνωστικό κοινό ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσία του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και της συγγραφέως.

Αναπόφευκτα τόσο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η νεοεκλεγείσα περιφερειάρχης Αττικής στις παρεμβάσεις τους αναφέρθηκαν στη διαδρομή του Μανώλη Γλέζου. 

Υπογραμμίζοντας την αμεσότητά του όσο και το «εφηβικά ανήσυχο μυαλό του», ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξήρε την επιμονή του τιμώμενου προσώπου για «εξουσία που πηγάζει από το λαό και άρα ανήκει στο λαό».

 Επιπλέον, ο Αλ. Τσίπρας τόνισε την προσήλωση του Μ. Γλέζου στην υπόθεση της εθνικής ανεξαρτησίας, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, ενώ στάθηκε και στον πρωτοφανή, όπως τον χαρακτήρισε, αριθμό του μισού εκατομμυρίου σταυρών που πήρε στις ευρωεκλογές.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε όμως και σε μια προσωπική αναφορά στον Μ. Γλέζο λέγοντας: «Ο Γλέζος είναι ο Γλέζος. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Πεισματάρης, αποφασιστικός, μαχητικός αλλά ταυτόχρονα και γήινος, προσιτός, ανοιχτός. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός. Δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κάτι άλλο, ούτε να του αποδώσεις κάποια ιδιότητα. Φαίνεται ότι το καλούπι από το οποίο τον έφτιαξαν έχει καταστραφεί». Ενώ και χαρακτηριστικό της επιμονής του είναι ότι «είναι ικανός να πάει στις Βρυξέλλες ακόμη και με ποδήλατο. Αλλά είναι βέβαιο ότι τίποτα δεν θα τον εμποδίσει να το καταφέρει».

Μιλώντας εξάλλου για την Ρ. Δούρου ο Αλ. Τσίπρας εξήρε την τόλμη της να αφήσει την ασφάλεια της βουλευτικής έδρας και να διεκδικήσει την Περιφέρεια, όταν οι δημοσκοπήσεις της έδιναν έντεκα μονάδες λιγότερες από τον Γ. Σγουρό. «Είναι το μεγαλύτερο αιρετό αξίωμα που καταλαμβάνει υποψήφια της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία του τόπου», κατέληξε.

Για τον Μ. Γλέζο μίλησε και η συγγραφέας, εστιάζοντας στις παλαιότερες αλλά και τις πιο σύγχρονες στάσεις της ζωής του. Και τώρα, «για μια ακόμη φορά, είναι έτοιμος να ξεκινήσει αύριο το ταξίδι του για τις Βρυξέλλες. Για να δώσει τον αγώνα για το νομικά δίκαιο, πολιτικά ορθό και ηθικά επιβεβλημένο, αίτημα των γερμανικών επανορθώσεων απέναντι στην Ελλάδα». Θέμα για το οποίο μίλησε, τέλος, ο Μ. Γλέζος."  (ρεπορτάζ Ν.Παπαδημητρίου)

 

Τσίπρας: Ο Γλέζος είναι ένα ζωντανό σύμβολο, παρόλο που δεν του αρέσει να το ακούει

«Το μεγάλο ζητούμενο είναι να καταγράψεις τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας μιλώντας για τον Μανώλη Γλέζο με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της Ρένας Δούρου «Μια κουβέντα με τον Γλέζο».

Ειδικότερα, όπως σημείωσε, ο Αλέξης Τσίπρας «το ζήτημα με τον Μανώλη δεν είναι να καταγράψεις τι έχει περάσει και τι έχει κάνει στη ζωή του. Το βιογραφικό του είναι τεράστιο. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να καταγράψεις τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, και ο οποίος είναι ξεχωριστός και μοναδικός. Αυτό νομίζω είναι η μεγάλη συνεισφορά του βιβλίου».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι «ο Γλέζος είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Πεισματάρης, αποφασιστικός, μαχητικός αλλά ταυτόχρονα και γήινος, προσιτός, ανοιχτός. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός. Δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κάτι άλλο, ούτε να του αποδώσεις κάποια ιδιότητα. Φαίνεται ότι το καλούπι από το οποίο τον έφτιαξαν έχει καταστραφεί. Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα. Είναι η αφετηρία από την οποία ξεκινάει ο αναγνώστης του βιβλίου».

«Ο Γλέζος είναι ένα ζωντανό σύμβολο, παρόλο που δεν του αρέσει να το ακούει», επισήμανε ο κ. Τσίπρας, και τόνισε ότι «το σημαντικό είναι ότι δε λειτούργησε ποτέ έτσι, ούτε επαναπαύτηκε μέσα στα όρια των συμβολισμών που δημιουργήθηκαν γύρω από αυτόν», αλλά συνέχισε την πορεία του «παρεμβαίνοντας διαρκώς στα πράγματα, με το πείσμα, την μαχητικότητα και την αγνότητα που τον διακρίνουν».

Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι ο Μανώλης Γλέζος, «ο οποίος συγκέντρωσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αντί να επιλέξει μια διαρκή τιμητική παρουσία στην Ελληνική Βουλή, πήγε και έγινε κοινοτάρχης στο χωριό του. Και στη μέση της θητείας του, παρέδωσε το αξίωμα του κοινοτάρχη σε άλλον, και ο ίδιος παρέμεινε ενεργό μέλος του κοινοτικού συμβουλίου» και συμπλήρωσε «να το πούμε στα ίσα. Με τα δεδομένα πολιτικής συμπεριφοράς στα οποία είμαστε σήμερα συνηθισμένοι, αυτό είναι κάτι σχεδόν αδιανόητο. Ακόμα και για την Αριστερά».

Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα δύο πράγματα διατρέχουν κάθε σημείο της αφήγησης του βιβλίου: «το ένα είναι η εκπληκτική αμεσότητα του Μανώλη, ο απλός τρόπος με τον οποίο διατυπώνει την σκέψη του για οτιδήποτε. Το άλλο είναι το πόσο εφηβικά ανήσυχο είναι το μυαλό του και η σκέψη του. Σε πόσα πράγματα ταυτόχρονα μπορεί να αναφέρεται: Από τον Όμηρο μέχρι τη διαχείριση υδάτινων πόρων, και από την γλωσσολογία μέχρι τον σοσιαλισμό με δημοκρατία».

Ο κ. Τσίπρας μίλησε και για την προσήλωσή του Μανώλη Γλέζου στην υπόθεση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Όπως σημείωσε «μια προσήλωση που φανερώνει τον πατριωτισμό του, που είναι γερά δεμένος μέσα του με τον διεθνισμό. Αυτή η προσήλωση διακρίνεται σε κάθε σημείο της αφήγησής του. Και καλύπτει από τα θέματα της ανάπτυξης, μέχρι τα ζητήματα δημοκρατίας και εθνικής αξιοπρέπειας. Αν η Αριστερά βασανίζεται δεκαετίες από το δίλημμα πατριωτισμός ή διεθνισμός, δεν χρειάζεται να χαλάει τον χρόνο της σε ατελείωτες συζητήσεις. Αρκεί να κοιτάξει τον Μανώλη Γλέζο για να συνειδητοποιήσει ότι τα δύο αυτά πράγματα συνδέονται διαλεκτικά, αρκεί να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και την ταυτότητά σου. Σε αυτό το πεδίο πρέπει να εντάξουμε και τον αγώνα του Μανώλη για τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Δεν είναι οικονομικό το ζήτημα, ούτε σχετίζεται με την κρίση και τους σημερινούς συσχετισμούς. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας. Και αυτό αποτυπώνεται εξαιρετικά και στον τίτλο του βιβλίου του: «Και ένα μάρκο να ήταν..».

Σχετικά με την εκλογή του Μανώλη Γλέζου ως ευρωβουλευτή, ο κ. Τσίπρας ανέφερε ένα περιστατικό: «με ρώτησε ένας δημοσιογράφος: Πως θα πάει στις Βρυξέλλες, που έχει πρόβλημα να ταξιδεύσει με αεροπλάνο. Τους απάντησα είναι ικανός να πάει ακόμα και με ποδήλατο, τίποτα δε θα τον εμποδίσει να το καταφέρει». Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε: «είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που μας δόθηκε η δυνατότητα μέσα από τη τελευταία εκλογική αναμέτρηση, να δώσουμε τη δυνατότητα στο λαό μας να τιμήσει με τη ψήφο του, την ακάματη προσφορά του Μανώλη Γλέζου στο τόπο και στους λαϊκούς αγώνες. Το μισό εκατομμύριο σταυροί που πήρε στις ευρωεκλογές, αριθμός πρωτοφανής για τα ελληνικά εκλογικά δεδομένα, μιλάει από μόνο του. Και νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη τιμή, που στο πρόσωπο του Μανώλη, συμπεριλαμβάνει όλη τη γενιά των αγωνιστών, ιδιαίτερα των ανώνυμων αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους στο βωμό της ανεξαρτησίας, της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της προκοπής της πατρίδας μας».

Αναφερόμενος στη συγγραφέα, Ρένα Δούρου, ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι «η πρωτοβουλία της Ρένας είναι εξαιρετική, όχι μόνο για την σοβαρότητα με την οποία δούλεψε το υλικό της, αλλά και για την ανιδιοτέλεια και τον σεβασμό με τον οποίο δούλεψε». Όπως σημείωσε «η Ρένα ξεκίνησε αυτή τη δουλειά, πολύ πριν φανταστεί ότι η παρουσίασή της θα την έβρισκε να δίνει τη μάχη της περιφέρειας και πολύ περισσότερο ότι θα την έβρισκε στη θέση της πρώτης εκλεγμένης αριστερής περιφερειάρχη. Είναι το μεγαλύτερο αιρετό αξίωμα που καταλαμβάνει υποψήφια της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία του τόπου». Ο κ. Τσίπρας επισήμανε ότι η κυρία Δούρου έδωσε αυτή τη μάχη με αυταπάρνηση, καθώς, όπως είπε «τόλμησε να αφήσει κάθε βεβαιότητα και την ασφάλεια της βουλευτικής της έδρας, όταν οι δημοσκοπήσεις την έδιναν 11 μονάδες πίσω και να μπει στη μάχη για να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά. Και τα κατάφερε. Ο κόσμος αυτή την ανιδιοτέλεια την πιστώνει, ιδίως στους πολιτικούς της αριστεράς. Γιατί τους έχει συνηθίζει να αγωνίζονται για τις ιδέες τους, ακόμα και να θυσιάζονται για τις ιδέες τους, όπως γινότανε στα χρόνια του Μανώλη».

Στην παρέμβαση της η περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου αναφέρθηκε στις συζητήσεις που είχε με τον Μανώλη Γλέζο με αφορμή τη συγγραφή του βιβλίου, σημειώνοντας πως πολλές φόρες η κουβέντα είχε συγκρουσιακό χαρακτήρα, καθώς είναι και οι δυο πεισματάρηδες. Εξάλλου, η κυρία Δούρου σημείωσε πως ο Μανώλης Γλέζος «για μια ακόμη φορά, είναι έτοιμος να ξεκινήσει αύριο το ταξίδι του για τις Βρυξέλλες. Για να δώσει τον αγώνα για το νομικά δίκαιο, πολιτικά ορθό και ηθικά επιβεβλημένο αίτημα για τις γερμανικές επανορθώσεις απέναντι στην Ελλάδα».

Στο τέλος της εκδήλωσης ο Μανώλης Γλέζος ευχαρίστησε τον πρεσβευτή της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαρουάν Τουμπάσι και τον πρεσβευτή της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ, Vu Binh, οι οποίοι ήταν παρόντες στην εκδήλωση, καθώς και μια δημοσιογράφο από την Ουκρανία, η οποία είχε έρθει στην Αθήνα, ειδικά για την παρουσίαση του βιβλίου. Απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα σημείωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλά ένα πολιτικό κόμμα, αλλά έχει καταφέρει να γίνει η πολιτική συνείδηση του ελληνικού λαού.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ομιλία της Ρένας Δούρου κατά την παρουσίαση του βιβλίου της 

«Μία κουβέντα με τον Γλέζο»
- Οι ομιλίες τηε Ρένας Δούρου κατ του Αλέξη Τσίπρα

Φίλες και φίλοι,

 Για τον Μανόλη δεν θα χρειαζόταν να έχω μπροστά μου γραπτές σημειώσεις για να μιλήσω. 
Γιατί νομίζω ότι εύκολα θα μπορούσα να περιγράψω τα ‘πως’ και τα ‘γιατί’ του βιβλίου. 
Και το κυριότερο: τους δρόμους που μου άνοιξε μια ‘κουβέντα’ που σύντομα άνοιξε πολλούς δρόμους γνώσεων και εμπειριών. 
Ωστόσο η συγκίνηση είναι πάντα ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη. 
Γιατί μπορεί να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά και να θολώσει τη σκέψη. 
Και σήμερα θέλω τη σκέψη μου καθαρή όπως καθάριος είναι πάντα και ο λόγος του Μανόλη.
Είτε αγορεύει στη Βουλή είτε στις πλατείες. 
Είτε βρίσκεται στην Αθήνα είτε στ’Απεράθου.
Είτε μιλάει στους συγχωριανούς του είτε σε ξένους δημοσιογράφους.
Είτε απευθύνεται σε συνομήλικούς του αντιστασιακούς είτε σε νέα παιδιά, παρουσιάζοντάς τους με ζωντανό τρόπο την αντίσταση κατά του φασισμού. 
Και την ανάγκη του καθημερινού αγώνα κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Μια κουβέντα πάντα επίκαιρη. Που δυστυχώς γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητη.
Μια κουβέντα που αποδεικνύει παράλληλα την ιδιαίτερη πάστα του Γλέζου. 
Του ανθρώπου που «μέσα στις φλέβες του ρέει η αντίσταση και η λεβεντιά», όπως έγραψε και μια μαθήτρια από ένα Γυμνάσιο της Πετρούπολης.
Ενός ανθρώπου που έχει πλέον αποκτήσει μια οικουμενικότητα ελληνική. 
Και αυτό δεν είναι παράδοξο.
Γιατί ο Γλέζος έχει καταφέρει, παραμένοντας σεμνός, με το παράδειγμα και τη δράση του – και πιστεύω ότι αυτό αποτυπώνεται στις σελίδες του βιβλίου -, να σφραγίσει την σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Και όχι μόνο αυτό.
Ξέρει να κοιτά μπροστά. 
Στο μέλλον. 
Με τη βεβαιότητα της υπεροχής της Αριστεράς και των αξιών της. 
Αξιών τις οποίες ο ίδιος αυστηρά υπηρέτησε. 
Απέναντι στη Γερμανική Κατοχή. 
Απέναντι στο μετεμφυλιοπολεμικό κράτος της μισαλλοδοξίας.
Απέναντι στη Χούντα. 
Απέναντι σε κάθε είδους αυταρχική εξουσία – ακόμη κι αν αυτή ήταν κομματική.
Γιατί ο Γλέζος πιστεύει βαθιά στον άνθρωπο ως δύναμη αντίστασης. 
Στην αυτοτέλειά του και την αυτονομία του.
Και υπάρχει εδώ κάτι που μας συνδέει ή που θα ήθελα εγώ να μας συνδέει, έτσι ώστε να ‘γλυκάνει’ ένα ψεγάδι του χαρακτήρα μου.
Απορρίπτουμε «τας υποδείξεις». 
Ανεξαρτήτως περιεχομένου.
Θέλω δηλαδή να πω, ότι αν θέλετε ο Μανόλης να μην κάνει κάτι, δεν έχετε παρά να επιχειρήσετε να του το επιβάλλετε…
Είμαστε, βλέπετε και οι δύο, αγύριστα κεφάλια. 
Πεισματάρηδες. 
Και θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας την «κουβέντα» μας. 
Που θα μπορούσε να έχει υπότιτλο: ‘όταν το απεραθίτικο πείσμα συναντά το αρβανίτικο’…
Και αυτή ήταν μια συνάντηση ορισμένες φορές εκρηκτική και συγκρουσιακή. 
Ωστόσο σε ένα πράγμα συμφωνήσαμε εξ αρχής και οι δύο και το τηρήσαμε: ότι δεν θα κάνουμε ένα θυμιατό στη ζωή και την προσωπικότητά του.
Γιατί ο Μανόλης δεν αισθάνεται μνημείο.
Αλλά άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Πηγαίνοντας κόντρα και λέγοντας τη γνώμη του.

Ο Μανόλης υπήρξε λοιπόν μια ζωή ανυπάκουος. 
Και μιλάμε για μια ζωή εννιά δεκαετιών.
Μια ζωή που αν θέλαμε να την κωδικοποιήσουμε, 
και με τον κίνδυνο πάντα να απλουστεύσουμε μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, 
θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκπέμπει 5 μηνύματα.
Πέντε μηνύματα πολιτικά. 
Πέντε μηνύματα συλλογικά. 
Πέντε μηνύματα αγώνα. 
Πέντε μηνύματα που συνδέονται μεταξύ τους. 
Και που αφορούν στον τόπο και στο λαό.
Το πρώτο, το αέναο μήνυμα, έχει να κάνει με την Άμεση Δημοκρατία. 
Την πηγή των πάντων. 
Αυτή που συναντάμε στην Αρχαία Ελλάδα, στον Όμηρο - «Τις αγορεύειν βούλεται» -, 
το συναντάμε στις κοινότητες των Ελλήνων, 
στην Ελεύθερη Ελλάδα της Κατοχής,
στο Ψήφισμα των Κορυσχάδων. 
Και στο Σύνταγμα τ’Απεραθιού: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, ανήκουν στο λαό και ασκούνται από τον ίδιο τον λαό».
Το δεύτερο μήνυμα, απόρροια του πρώτου, έχει να κάνει με την πραγματική Τοπική Αυτοδιοίκηση. 
Με την ανάγκη να ασκήσουν οι ίδιοι οι πολίτες την εξουσία. 
«Διότι τι είναι η συμμετοχή σου στα κοινά;», αναρωτιέται ο Μανόλης. 
Και δίνει την απάντηση: «Είναι η αναγνώριση της ύπαρξης του άλλου. Δηλαδή, υπάρχεις επειδή υπάρχει και ο άλλος». 
Και τούτο το μήνυμα είναι πηγή έμπνευσης και πρόκληση για τη σημερινή Αριστερά. Για τους σημερινούς μας αγώνες. 
Να πάρουμε την εξουσία για να τη δώσουμε στους πολίτες να την ασκήσουν. 
Οι ίδιοι. 
Αδιαμεσολάβητα. 
Το τρίτο μήνυμα. Ένα μήνυμα που απευθύνεται και εγκαλεί την Αριστερά. Και όσους υποστηρίζουν ότι την υπηρετούν.
Γιατί ο Γλέζος είναι ο κατ’ εξοχήν διανοούμενος της δράσης. 
Και όχι των οφιτσίων. 
Που ποτέ δεν τα αναζήτησε. 
Είναι εκείνος που δεν δίστασε να παραιτηθεί από βουλευτής για να αναλάβει κοινοτάρχης στ’Απεράθου. 
Και αυτό είναι το τέταρτο μήνυμα: η Αριστερά ή θα σημάνει κοινωνικοποίηση των μέσων πολιτικής εξουσίας, ή δεν θα είναι Αριστερά. 
Θα είναι απολίθωμα καταδικασμένο στη φθορά. 
Το εξηγεί γλαφυρά ο Μανόλης στην κουβέντα μας, αναφερόμενος και εξηγώντας την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Απομυθοποιώντας τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και δείχνοντας το δρόμο για το μέλλον της Αριστεράς. 
Ένα μέλλον που περνά μέσα από τους νέους. 
Με τους οποίους ο Μανόλης έχει μια ευθεία, γόνιμη σχέση. 
Εκείνη τη σχέση του πετρά, του λιθοξόου, του λοξευτή, που σμιλεύει την πέτρα. 
Μια σχέση που απαιτεί τέχνη και τεχνική. 
Και ο Μανόλης τις κατέχει και τις δύο. 
Για αυτό και η σχέση του με τους νέους είναι σχέση κομβική, πολύτιμη και ισότιμη με έναν σπάνιο τρόπο. Και αυτό είναι το πέμπτο μήνυμα που εκπέμπει με το παράδειγμά του. 
Με το βίο του. 
Και όλα τούτα χωρίς επίδειξη ή μεγαλοστομίες.
Αλλά ως απλά κομμάτια της καθημερινότητας.
Μιας καθημερινότητας που για τον Γλέζο ταυτίζεται με την καθημερινή δουλειά.
Χθες στη Βουλή. Αύριο ξανά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Πάντα απέναντι στην εξουσία των ολίγων. Του χρήματος.
Πάντα στην υπηρεσία του Ανθρώπου. Και των αγώνων της Αριστεράς.
Με σταθερό σημείο αναφοράς τ’Απεράθου. 
Την παράδοση του τόπου του: την ανυπακοή σε κάθε είδους αυθεντία. 
Την πίστη στην Άμεση Δημοκρατία όπως καταγράφεται στους ομηρικούς χρόνους.

Ακούραστος εργάτης, ο Γλέζος επιχειρεί να δώσει απαντήσεις. 
Να κτίσει λύσεις. 
Χωρίς να φοβάται να αποτύχει. 
Γιατί γνωρίζει ότι αλάθητος είναι μόνο εκείνος που δεν πράττει.
«Ακόμη κι αν αποτύχουμε, ο σπόρος θα μείνει. Αυτό ας το πάρουν όλοι χαμπάρι», λέει.
Για αυτό και σε όλη του τη ζωή πράττει. 
Πράττει κοιτώντας αδιάκοπα μπροστά. 
Στο μέλλον. 
Στο καινούργιο. 
Σε μια Αριστερά που θα γκρεμίσει το κατεστημένο. 
Και παράλληλα θα το αντικαταστήσει με το καινούργιο. 
Θα κτίσει.
«Αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε και που θεωρείται ουτοπία να γίνει εντοπία. Να γίνει πράξη, δηλαδή, τώρα» λέει.
Και δεν μένει στα λόγια. 
Αλλά δίνει αγώνα καθημερινό για να γίνουν πράξη. 

-    Σήμερα θα έκανες τα ίδια;, τον ρωτώ
Και η απάντησή του:
-    Σήμερα κάνω περισσότερα!

Απάντηση λιτή κι απέριττη. Σαν τις ναξιώτικες πέτρες.

Φίλες και φίλοι, 

Οι άκρες αυτού του κουβαριού που ονομάζεται Γλέζος είναι πάρα πολλές. 
Όλες ωστόσο οδηγούν στον ίδιο πυρήνα. 
Τον πυρήνα ενός διαρκούς ταξιδιού, ενός ακούραστου ταξιδευτή. 
Πάντα με το καράβι των οικουμενικών αξιών της Αριστεράς. 
Έτοιμου ανά πάσα στιγμή να σαλπάρει για νέους αγώνες.
Όπως, για μια ακόμη φορά, είναι έτοιμος να ξεκινήσει αύριο το ταξίδι του για τις Βρυξέλλες. 
Για να δώσει τον αγώνα για το νομικά δίκαιο, πολιτικά ορθό και ηθικά επιβεβλημένο, αίτημα των γερμανικών επανορθώσεων απέναντι στην Ελλάδα.
Πάντα πρόθυμος.
Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες.
Ειδικά σήμερα. Σε μια περίοδο επιστροφής του ατομικισμού και της παραίτησης. 
Σε μια εποχή φόβου.
Ο Γλέζος μας δείχνει ξανά το δρόμο.
Σε πείσμα εκείνων που επιχειρούν να τον μειώσουν.
Η λάσπη τους γυρίζει μπούμερανγκ.

Γιατί Γλέζος σημαίνει πείσμα.
Σημαίνει σύγκρουση, αντίσταση και ανθρωπιά.
Σημαίνει λεβεντιά.
Λεβεντιά : μια λέξη που θα δυσκολευθούν πολύ για να τη μεταφράσουν, αν τα καταφέρουν, στις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο και το Βερολίνο. 
Αλλά ας μην σπάνε το κεφάλι τους.
Ο Μανόλης θα τους την εξηγήσει, όπως πάντα, δια του παραδείγματος. Του δικού του…
Το Γραφείο Τύπου