ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΦΩΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 10 ΧΡΟΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Επειδή με έχει συγκλονίσει αυτή η ιστορία του μικρού παιδιού που χάθηκε έτσι άδικα και άγρια τα μαύρα χρόνια της κατοχής παρακαλώ όποιον φίλο γνωρίζει κάτι σχετικό να μου στείλε ένα μήνυμα. Αυτονόητο είναι ότι θα σεβαστώ τα προσωπικά δεδομένα του ίδιου και όποιων άλλων τυχόν ονομάτων αναφερθούν.
Κανένας δεν ξέρει τίποτα για κείνη την πεινασμένη δεκάχρονη παιδούλα από την ορεινή Νάξο, που, ποιος ξέρει πώς, βρέθηκε στο περιβόλι ενός υπάνθρωπου στην κεντρική Νάξο να ψάχνει να βρει κάτι να ξεγελάσει την πείνα της. Κι εκείνος ο τρισάθλιος, ξέσπασε πάνω στο αγγελούδι με όλη τη βαρβαρότητα που έκρυβε μέσα του..
και το παράτησε κυριολεκτικά κομματιασμένο και μισοπεθαμένο στη ρίζα μιας ελιάς κι έμεινε εκεί και κανένας δεν το αναζήτησε, έστω να θάψει το άψυχο κορμάκι του και κανένας ως σήμερα δεν έχει μάθει ποιο ήταν, πώς το λέγανε, κανένας δεν έχει ανάψει ένα καντηλάκι στη μνήμη του.

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ...ΝΙΚΗΤΕΣ!!!
ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ!!!
Είναι καιρός τώρα που αυτή η φράση στριφογυρίζει στο μυαλό μου κι όσο χώνεται η έρευνά μου βαθιά μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια της ιστορίας, εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω την αλήθεια αυτής της φράσης.
Κι όμως, από την ώρα που βρέθηκα σ’ εκείνα τα σκοτεινά χρόνια της ιταλογερμανικής κατοχής στη Νάξο (πριν 25 περίπου χρόνια) κι ως τούτη την ώρα που το κεφάλαιο της κατοχής και της Αντίστασης είναι πια στο τυπογραφείο κι έβαλα κάτω όσα έχουν γραφεί, όσα είπαν σε μένα ή σε άλλους οι πρωταγωνιστές (βασιλικοί, δεξιοί, βενιζελικοί,
αριστεροί, συνεργάτες του κατακτητή κ.λπ.), όσα βρίσκονται αδημοσίευτα σε αρχεία (ελληνικά και ξένα), σε προσωπικές καταγραφές ή αφηγήσεις, παρατηρώ με έκπληξη, μα και μ’ αγανάκτηση πολλές φορές, πως η ιστορική έρευνα δεν έχει φωτίσει επαρκώς εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.
Πολλοί από τους πρωταγωνιστές, πραγματικοί μαχητές, αγνοί αγωνιστές, εκτελεσμένα από τους Ναζί παλικάρια, κυνηγημένοι αργότερα γιατί ήταν κομμουνιστές…, δεν υπάρχουν πουθενά σαν να τους κατάπιε ο χρόνος, σαν κάποιοι να τους διέγραψαν απ’ την ιστορική μνήμη.
Κανένας δεν ξέρει τίποτα για κείνη την πεινασμένη δεκάχρονη παιδούλα από την ορεινή Νάξο, που, ποιος ξέρει πώς βρέθηκε στο περιβόλι ενός υπάνθρωπου στην κεντρική Νάξο να ψάχνει να βρει κάτι να ξεγελάσει την πείνα της, κι εκείνος ο τρισάθλιος, ξέσπασε πάνω στο αγγελούδι με όλη τη βαρβαρότητα που έκρυβε μέσα του και το παράτησε κυριολεκτικά κομματιασμένο και μισοπεθαμένο στη ρίζα μιας ελιάς κι έμεινε εκεί και κανένας δεν το αναζήτησε, έστω να θάψει το άψυχο κορμάκι του και κανένας ως σήμερα δεν έχει μάθει ποιο ήταν, πώς το λέγανε, κανένας δεν έχει ανάψει ένα καντηλάκι στη μνήμη του.

Άκου… την ιστορία την γράφουν οι νικητές;
Αδυνατώ να το χωνέψω…

Σχόλια απο το facebook

Κατερίνα Μυρτιά Δυστυχώς! Η παραχάραξη της Ιστορίας είναι κανόνας. Υπάρχουν χιλιάδες ανώνυμοι ήρωες, χιλιάδες θαμμένοι χωρίς ένα όνομα ή ένα σταυρό, που υπέφεραν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν και η Ιστορία δεν τους αφιέρωσε ούτε μισή γραμμούλα έτσι σαν κερί στη μνήμη τους. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που έζησαν τους οποίους επίσης δεν τους ξέρει κανείς και τους βλέπεις να πηγαίνουν στο τέλος των μεγάλων τελετών, όταν ο κόσμος φεύγει, τα στεφάνια έχουν κατατεθεί, οι μουσικές έχουν κλείσει και κλαίνε μόνοι τους σε μια γωνιά.

Κώστας Δανούσης Τα πράγματα είναι απλά. Τα είπε ο George Orwell πολλά χρόνια πριν: «Όποιος ελέγχει το χτες, ελέγχει το σήμερα και ποδηγετεί το αύριο». Εμείς, και ειδικά ο Νίκος, αντιστεκόμαστε στη θλιβερή αυτή διαπίστωση... Η μνήμη είναι αρετή και αντίσταση στην κάθε είδους ευτέλεια...

Νίκος Λεβογιάννης Κώστα, έρχονται στιγμές που εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω το μέγεθος της συσκότισης, συγκάλυψης και παραποίησης των γεγονότων αυτής ειδικά της περιόδου και μάλιστα σε ένα τόπο που δεν υπήρξε εμφύλιος πόλεμος. Αυτονόητο είναι ότι δεν προτίθεμαι να ακολουθήσω αυτή την τακτική. Θα γράψω τα πράγματα ωμά και σκληρά έτσι όπως βγαίνουν μέσα απο τη μελέτη των αρχείων, των αδημοσίευτων σημειώσεων αγνών αγωνιστών, από τα αδημοσίευτα ημερολόγια πραγματικών πολεμιστών.

Κώστας Δανούσης Νίκο, προχώρησέ το! Οι καιροί ου μενετοί...

Ορεινός Αξώτης Ένα κοριτσάκι πεινασμένο και σακατεμένο περιμένει να πεθάνει στη ρίζα μιας ελιάς , αυτό το κοριτσάκι είναι η κατάντια μας και η αλήθεια που δεν βλέπουμε , βλέπουμε ήρωες μόνο και τεράστιους προγόνους ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν , η αλήθεια θα πονέσει θα απογοητεύσει αν και θα έπρεπε να είναι το μάθημα για να μη ξανασυμβεί το πάθημα

Κώστας Δανούσης Υπάρχει και μια άλλη διάσταση που πρέπει να συνεκτιμηθεί: Οι κοινωνίες —ειδικά οι μικρές— δεν αντέχουν εντάσεις και η λήθη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) λειτουργεί θεραπευτικά... Σας τις γάτες σκεπάζουν τις ακαθαρσίες τους. Ο συνειδητός, όμως, πολίτης; ξέρει πολύ καλά πως ο πόνος μόνο με πόνο θεραπεύεται... Αυτό, όμως, θέλει κότσια...

Κώστας Δανούσης Εξάλλου, γι' αυτό και δεν μιλάει κανείς...

Ορεινός Αξώτης διαφωνώ , επειδή ξέρω πολύ καλά για τι μιλάει ο κ Λεβογιάννης , η τοπική κοινωνία δεν είχε καθόλου λήθη , το αντίθετο , αυτός ο πόνος παραμένει ολοζώντανος μέχρι σήμερα , οι ιστορικοί και οι διανοούμενοι του τόπου μας το ξέχασαν και ευτυχώς που βρέθηκε ο κ. Λεβογιάννης να ασχοληθεί και αυτό να γραφτεί με την πραγματική του μορφή για πρώτη φορά σε βιβλίο

Νίκος Λεβογιάννης Έτσι είναι Γιώργο, αυτούς έννοω.

Dimitris SiderisΈνας φίλος μου ομότιμος καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας μετεκπαιδεύτηκε στο Μόναχο. Έτυχε να έχει συναδέλφους ανθρώπους που από την πορεία τους αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ σημαντικοί. Ο καθηγητής τους έγινε Πάπας Ρώμης. Ένας από τους συναδέλφους ήταν ιερωμένος από την Κρήτη. Οι Γερμανοί είχαν σφάξει τους γονείς του μπροστά του. Τον ρώτησε ο φίλος μου: "Καλά πώς μπόρεσες, με τέτοιες εμπειρίες, να έλθεις στη Γερμανία για μετεκπαίδευση;" "Άλλο είναι να θυμάσαι κι άλλο να συγχωρείς", απάντησε. Ναι, η λυτρωτική κάθαρση δεν έρχεται με τη λήθη. Έρχεται με την ξεκάθαρη μνήμη συνοδευόμενη από συνειδητή συγγνώμη!

Νίκος Λεβογιάννης Κι η ιστορία οφείλει ακριβώς γι αυτό τον λόγο να φωτίζει τα γεγονότα. Στη Νάξο δυστυχώς αυτό δεν συνέβη.

Konan Frag Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν.

Νίκος Λεβογιάννης το ζητούμενο είναι αν οι μελετητές των γεγονότων φωτίζουν όλες τις πλευρές τους. Στη Νάξο δεν συνέβη αυτό, δεν φωτίστηκαν όλες οι πλευρές όσων συνέβησαν την κατοχή. Σκοτάδι απόλυτο θα έλεγα καλύπτει τις πράξεις των συνεργατών του κατακτητή, που ήσαν ουκ ολίγοι. Την προδοτική δράση πολλών από τους διορισμένους από τον κατακτητή κοινοταρχών, οι περισσότεροι από τους οποίους αναδείχτηκαν σκληρότεροι κι απ' τον κατακτητή σκοτάδι επίσης βαθύ καλύπτει. Ζήτησα κάποτε από κάποιον "αντιστασιακό" πληροφορίες για τον κατοχικό κοινοτάρχη της Χώρας, που τον είχαν διορίσει οι κατακτητές και πολιτικό διοικητή Νάξου, κάτι σαν Επαρχο. Η απάντηση που πήρα με εξέπληξε...καλό ανθρωπάκι ήταν...μας έδινε και κανένα χαρτί για να ταξιδέψουμε...Σαν να μην υπήρξαν αυτοί στη διάρκεια της κατοχής. Άγνωστοι παραμένουν οι διαβόητοι Δωσίλογοι, οι περισσότεροι από τους οποίους αθωώθηκαν στο περιβόητο δικαστήριο των Δωσιλόγων. Κανένας ντόπιος μελετητής δεν άνοιξε τους ογκώδεις τόμους των πρακτικών εκείνων των δικών. Και πόσα άλλα ακόμη. Αυτονόητο είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις μου να προκαλέσω έριδες και αντιδράσεις, αλλά να δώσω μια όσο γίνεται πιο καθαρή εικόνα των γεγονότων, των συνθηκών που επικρατούσαν, της πάλης του λαού να επιβιώσει σε συνθήκες πρωτοφανούς βαρβαρότητας, από τους ηττημένους στο μέτωπο κατακτητές.

Κώστας Δανούσης .Νίκο, στις περισσότερες περιπτώσεις Πρόεδροι Κοινοτήτων και Δήμαρχοι παρέμειναν οι διορισμένοι από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στην Ερμούπολη έγιναν κάποιες δίκες δοσίλογων... αλλά πολύ λίγες. Άραγε τα Πρακτικά πού βρίσκονται? Κανονικά στα ΓΑΚ Ερμούπολης. Πρέπει να τα αναζητήσουμε... Στα νησιά όπου υπήρχαν Γερμανοί (Σύρος, Νάξος, Μήλος...) τα πράγματα ήταν διαφορετικά... Στα ιταλοκρατούμενα μπάχαλο...

Giannis Margaritis Την ιστορία Νίκο μου την έγραφαν οι νικητές πριν παρα πολλά χρόνια, εδώ όμως και κάμποσο καιρό τη γράφουν μερικά ανθρωποειδή που φοράνε κοστούμια με γραβάτες και μη και αποκαλούνται "κύριοι"και τους ακολουθούν ορισμένες δημ.υπηρεσίες, οι ρουφιανοι, οι κουκουλοφόροι, κι αυτοί πού έφαγαν θεριά κι έγιναν θηρία, και γενικότερα οι κλέφτες και οι απατεώνες και τους πραγματικούς νικητές τους έπνιξε η αδικία,τα συμφέροντα και το χρημα

Νίκος Λεβογιάννης καλημέρα Κώστα. Ναι, είναι το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Κυκλάδων (σε κάθε Νομό συγκροτήθηκε ένα) και φυσικά βρήκα τα πρακτικά, τα βουλεύματα, τις αποφάσεις των δικών που έγιναν και τις μελέτησα (1945-1948). Ελάχιστοι Κώστα καταδικάστηκαν...εθνικόφρονες γαρ οι περισσότεροι...απαλλάχτηκαν ή σε πρώτο ή σε δεύτερο βαθμό...λόγω ...αμφιβολιών. Εκατοντάδες είναι οι μηνυθέντες και καταγγελθέντες (μόνο από τη Νάξο ξεπερνούν τους 250). Μέσα από τα πρακτικά αναδεικνύεται όλος ο βόρβορος της κατοχής, Από τους κατοχικούς προέδρους της Νάξο μόνον ...ένας παραπέμφθηκε και καταδικάστηκε σε 7 χρόνια φυλακή πρωτόδικα και σε...7 μήνες σε δεύτερο βαθμό και σε ισόβια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και φυσικά οι ψευτοϊστορικοί δεν έγραψαν το παραμικρό γι αυτούς, εκτός απο μια τοπική εφημερίδα που δημοσίευσε καταγγελίες τους 2-3 πρώτους μήνες μετά την απελευθέρωση και μετά έβγαλε ανακοίνωση ότι θα σταματήσει να δημοσιεύει κι όποιος θέλει να απευθυνθεί στις δικαστικές αρχές...Άνωθεν εντολές εκτελούσε κι αυτή.