Ήταν γεγονός ξεχωριστό στο σπίτι της γιαγιάς μας της Ελένης! Έβαφε τα αυγά πάντα με κοκκινόριζες σε καζανάκι, δορυφορούμενη από πλήθος εγγόνια, παιδιά των εννιά παιδιών της!
Όλες οι παιδικές ηλικίες παρούσες, συνωστισμός!
Την παρακολουθούσα θεόμορφη, αφοσιωμένη. Με πίστη στην Πίστη. Έλεγε χαμηλόφωνα τις προσευχές, αυτοσχέδιες. ...
ξεχώριζα θυμάμαι πού και πού κάποια λέξη και τη μόνιμη επωδό: ...."Στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και εις τον κόσμο σου άπαντα"! Ιεροπραξία. Δρώμενο μαζί και παιχνίδι. Χαρά.
Οι πιο μικροί από μας έκαναν τη δική τους προσευχή ...να τυχαίνουν και σπασμένα! Και στα μουλωχτά ήξεραν τη …νηστείας κατάλυσιν! Χαιρόμαστε πολύ στην Κωμιακή τον κύκλο των μικρών και των μεγάλων γιορτών! Κάθε γιορτή και τα προεόρτια. Τις τελετουργίες! Γοήτευε, έτρεφε προσδοκίες, είχε σχεδιασμούς! Ταξίδι σε μια Ιθάκη πάντα! Τροφή στο όνειρο! Αργότερα κατάλαβα τη σοφία του παμπάλαιου λόγου "Βίος ανεόρταστος μακρή οδός απανδόκευτος"! Που σημαίνει ότι, ζωή χωρίς γιορτές είναι σαν ένα μακρύ κουραστικό ταξίδι! που δεν υπάρχει (τόπος και) τρόπος να πάρεις μιαν ανάσα!!! Οι γιορτές δεν είναι ανάγκη κανενός Θεού! Είναι δική μας.
Χρόνια πολλά! Με το καλό η Ανάσταση! Μ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου