Ο μπάρμπα Γιάννης, ο τελευταίος σαμαράς της ορεινής Νάξου, δεν είναι πια κοντά μας...
Άλλος ένας κύκλος, έκλεισε... Άλλος ένας κωμιακίτης, έφυγε...
Κείμενο - Φωτογραφία του Γιώργου Κρητικού (giorgos Komiaki)
Γόνος πολυμελούς οικογένειας, όπως ήταν οι περισσότερες παλιές, ο Γιάννης ήταν το μεγαλύτερο παιδί.. Από πολύ μικρός μπήκε στα βάσανα και στον αγώνα της ζωής, για να βοηθήσει το σπιτικό και την επιβίωση όλων...
Την τέχνη των σαμαριών, την εξασκούσε και ο πατέρας του, από τον οποίο έμαθε τα πρώτα βήματα.. Όσο βρίσκονταν στο χωριό, καταπιάνονταν με πολλά όπως όλοι...
Μεγαλώνοντας, αφού παντρεύτηκε, κατέβηκε στη Χώρα, όπου άνοιξε εργαστήρι σαμαρικής, μια τέχνη, την οποία αγάπησε υπερβολικά, από την άλλη του έδινε και αρκετά, σε μια εποχή που τα ζώα ήταν το βασικό εργαλείο των ανθρώπων, πριν έρθει το αυτοκίνητο..
Παράλληλα, στην τέχνη του ξύλου, πρόσθεσε και την κατασκευή βαρελιών για κρασί και καφασιών για φρούτα και άλλα, πράγματα της εποχής που χρειάζονταν, τα οποία κι αυτά τα έφτιαχνε με μεγάλη δεξιότητα..
Για να εξασφαλίσει την ασφάλειά του, βρήκε δεύτερη δουλειά στην προβλήτα του λιμανιού, όπου κάθε φορά που έρχονταν το πλοίο, έπρεπε να είνα εκεί για να το δέσει, είτε μέρα, είτε νύχτα..
Προς το τέλος της δεκαετίας του '80, αφού πήρε τη σύνταξη, ανηφόρισε στην Κωμιακή, την οποία δεν ξέχασε ποτέ..
Ακούραστος όπως πάντα, καταπιάστηκε με τα πατρικά κτήματα, φυτεύοντας τα πάντα για το σπίτι και παράλληλα, έφερε μαζί του και τα εργαλεία της ''τέχνης'' για να εξυπηρετήσει τον χωριανό, αλλά και τους τριγύρω.. Έκανε μια ωραία οικογένεια με τρία παιδιά.. Τα πάντρεψε και απέκτησε πολλά εγγόνια και δισέγγονα..
Τελευταία, προβλήματα υγείας, τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη Χώρα, κάτι που δεν ήθελε.. Ακόμη κάποιοι ''πελάτες'' του, περνώντας απ΄το πρατήριό μου, με ρωτάνε : ''...πότε θα έρθει ο μπάρμπα Γιάννης, που θέλει στρατούρα το σαμάρι του γαδάρου...''
Δυστυχώς, ο μπάρμπα Γιάννης, δεν θα ξανάρθει..
Η εξόδιος ακολουθία, αύριο Τρίτη, στις τρεις, στον ιερό ναό της Θεοσκέπαστης Κωμιακής.
Καλό ταξίδι, μπάρμπα..
Συλλυπητήρια στην οικογένεια..
Άλλος ένας κύκλος, έκλεισε... Άλλος ένας κωμιακίτης, έφυγε...
Κείμενο - Φωτογραφία του Γιώργου Κρητικού (giorgos Komiaki)
Γόνος πολυμελούς οικογένειας, όπως ήταν οι περισσότερες παλιές, ο Γιάννης ήταν το μεγαλύτερο παιδί.. Από πολύ μικρός μπήκε στα βάσανα και στον αγώνα της ζωής, για να βοηθήσει το σπιτικό και την επιβίωση όλων...
Την τέχνη των σαμαριών, την εξασκούσε και ο πατέρας του, από τον οποίο έμαθε τα πρώτα βήματα.. Όσο βρίσκονταν στο χωριό, καταπιάνονταν με πολλά όπως όλοι...
Μεγαλώνοντας, αφού παντρεύτηκε, κατέβηκε στη Χώρα, όπου άνοιξε εργαστήρι σαμαρικής, μια τέχνη, την οποία αγάπησε υπερβολικά, από την άλλη του έδινε και αρκετά, σε μια εποχή που τα ζώα ήταν το βασικό εργαλείο των ανθρώπων, πριν έρθει το αυτοκίνητο..
Παράλληλα, στην τέχνη του ξύλου, πρόσθεσε και την κατασκευή βαρελιών για κρασί και καφασιών για φρούτα και άλλα, πράγματα της εποχής που χρειάζονταν, τα οποία κι αυτά τα έφτιαχνε με μεγάλη δεξιότητα..
Για να εξασφαλίσει την ασφάλειά του, βρήκε δεύτερη δουλειά στην προβλήτα του λιμανιού, όπου κάθε φορά που έρχονταν το πλοίο, έπρεπε να είνα εκεί για να το δέσει, είτε μέρα, είτε νύχτα..
Προς το τέλος της δεκαετίας του '80, αφού πήρε τη σύνταξη, ανηφόρισε στην Κωμιακή, την οποία δεν ξέχασε ποτέ..
Ακούραστος όπως πάντα, καταπιάστηκε με τα πατρικά κτήματα, φυτεύοντας τα πάντα για το σπίτι και παράλληλα, έφερε μαζί του και τα εργαλεία της ''τέχνης'' για να εξυπηρετήσει τον χωριανό, αλλά και τους τριγύρω.. Έκανε μια ωραία οικογένεια με τρία παιδιά.. Τα πάντρεψε και απέκτησε πολλά εγγόνια και δισέγγονα..
Τελευταία, προβλήματα υγείας, τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη Χώρα, κάτι που δεν ήθελε.. Ακόμη κάποιοι ''πελάτες'' του, περνώντας απ΄το πρατήριό μου, με ρωτάνε : ''...πότε θα έρθει ο μπάρμπα Γιάννης, που θέλει στρατούρα το σαμάρι του γαδάρου...''
Δυστυχώς, ο μπάρμπα Γιάννης, δεν θα ξανάρθει..
Η εξόδιος ακολουθία, αύριο Τρίτη, στις τρεις, στον ιερό ναό της Θεοσκέπαστης Κωμιακής.
Καλό ταξίδι, μπάρμπα..
Συλλυπητήρια στην οικογένεια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου