Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019

Μετατρέποντας παλιές πόρτες σε έργα τέχνης. Πώς ξεκίνησε η αναβίωση ενός εγκαταλελειμμένου χωριού(φωτογραφίες)

Αν οι χαμένες υποθέσεις είχαν πρόσωπο, θα ήταν δικό μου.
 Σοβαρά. Είμαι μια πραγματική μηχανή εμπνευσμένων ιδεών… δυστυχώς όμως το 99,9% των ιδεών αυτών θα αποδειχθούν τουλάχιστον μη ρεαλιστικές. Ωστόσο, το 0,01% αυτών θα βγουν εκπληκτικές και θα με βοηθήσουν να επιβιώσω την μέρα.
Στις αρχές του έτους μου ήρθε μία από αυτές τις εκπληκτικές ιδέες. Η ιδέα ήταν να αναβιώσει ένα...

εντελώς ερημωμένο χωριό στο βόρειο τμήμα της Νάξου στην Ελλάδα, που ονομάζεται Σκαδό, μέσα από την διοργάνωση ενός φεστιβάλ και την μεταμόρφωση ενός ολόκληρου χωριού σε περιπατητική γκαλερί.
Πλησίασα το Σύλλογο Σκαδιωτών Μεσωτών και στην συνέχεια και μέλη του Δήμου Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων και τους εξήγησα πώς μπορούμε να παρουσιάσουμε τη ζωγραφική και τη φωτογραφία στους τοίχους των ημιγκρεμισμένων κτιρίων και παράλληλα να διοργανώσουμε και άλλες εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένων αθλητικών εκδηλώσεων, ώστε να δώσουμε ζωή στην περιοχή. Εκτός από τη δημοσιότητα, το άμεσο αποτέλεσμα στην περιοχή θα ήταν η άνοδος των εξαιρετικά χαμηλών τιμών των ακινήτων. Θα κάναμε κάτι από το τίποτα, πράγμα που πράγματι είναι το φόρτε μου...

Παρόλο που δεν ήταν πολύ αισιόδοξοι για τις θετικές επιπτώσεις στην περιοχή, τόσο ο Σύλλογος  όσο και ο δήμος δέχτηκαν την ιδέα με χαρά και μου έδωσαν την δυνατότητα να προχωρήσω στην υλοποίηση της. Όσο περνούσε ο καιρός και έβλεπαν ότι το όραμα μου ήταν πράγματι εφικτό ενεπλάκησαν περισσότερο ενεργά και καθοριστικά, αλλά η αρχή ήταν σίγουρα σκληρή για εμένα.

Όταν έφτασα στο χωριό από την Αθήνα έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλαπλές κρίσεις. Οι άνθρωποι που είχαν φτάσει πριν από εμένα στο χωριο για παραθερισμό, ήταν αρκετά μεγάλοι σε ηλικία και δύσκολο να βοηθήσουν χειρονακτικά. Κάποιοι δεν ήξεραν καν τι σήμαινε η λέξη φεστιβάλ, κι έτσι ήταν αρκετά κλειστοί και δύσπιστοι.
Τι θα μπορούσα να κάνω, για να τους κερδίσω; Να τους πείσω να βάψουν τα σπίτια τους και να καθαρίσουν τις αυλές τους; Να πιστέψουν ότι αυτό θα μπορούσε να είναι πραγματικά η αρχή του κάτι;

Μία ιδέα θα ήταν να τους πληρώσω για να συνεργαστούν, άλλη να τους απειλήσω. Δυστυχώς δεν είμαι ούτε τόσο πλούσια ούτε τόσο επικίνδυνη, έτσι έπρεπε να βρω άλλη λύση. Έκανα μια βόλτα και είδα όλα αυτά τα όμορφα παλιά σπίτια έτοιμα να μεταμορφωθούν σε ένα σωρό από πέτρες και ξαφνικά μου ήρθε... Θα αποπλανούσα τους ιδιοκτήτες στο καλλιτεχνικό μου όραμα δίνοντάς τους μια μικρή γεύση.

Έτσι ξεκίνησε. Κάθε μέρα αμέσως μετά την παραλία θα οδηγούσαμε 30χλμ (στην πραγματικότητα η μητέρα μου @sofimanola έκανε όλη την οδήγηση, δεδομένου ότι ήταν το χωριό των γονιών της) στα βουνά για να δουλέψω για το φεστιβάλ και να ζωγραφίσω τις ξύλινες πόρτες αυτών των παλαιών κτιρίων. Να τις μετατρέψω σε έργα τέχνης.

Οι κάτοικοι ενθουσιάστηκαν με αυτή την ιδέα της μόνιμης έκθεσης. Σύντομα, θα ακολουθούσαν τα υπόλοιπα δρώμενα, αλλά οι πόρτες είχαν το κάτι άλλο. Οι τουρίστες θα τις παρουσίαζαν στις σελίδες των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης και στη συνέχεια ορισμένες ηλεκτρονικές εφημερίδες θα τις δημοσίευαν ανάμεσα στις φωτογραφίες του φεστιβάλ και το χωριό θα γινόταν αρκετά γνωστό ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ένα από τα πιο επιτυχημένα φεστιβάλ στην Ελλάδα που προβλήθηκε στα νέα και μεταδόθηκε μέσω πολλαπλών εθνικών δικτύων.

Ναι λοιπόν αυτή ήταν μια επιτυχημένη ιδέα… Σε δημοσιεύσεις που θα ακολουθήσουν θα σας δείξω περισσότερα για το φεστιβάλ. Σήμερα, θα επικεντρωθώ στο έργο μεταμόρφωσης μιας παλιάς πόρτας σε καμβά. Ίσως να σας εμπνεύσει να το κάνετε κι εσείς!








Turning old doors into artworks; how the revival of a deserted village began - by @mariandavp

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: