ΑΝΤΩΝΗΣ Ε. ΧΩΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
(1940 – 2024)
Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,
Με χαρά και ευχαρίστηση αποδέκτηκα την ευγενική πρόταση αυτού του φιλόξενου και γνώριμού μου βήματος, από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Απολλωνιατών Νάξου και ιδιαίτερα τον Πρόεδρό του Μιχάλη Κων/νου Λεβογιάννη, στην αποψινή λιτή και σεμνή εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον απελθόντα πρόσφατα Επίτιμο και Ιστορικό Πρόεδρο του Συλλόγου Αντώνη Εμμ. Χωριανόπουλο, με την ονοματοδοσία της παρούσας αίθουσας, η οποία υπήρξε δημιούργημά του και κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι του.
Τύχη αγαθή με έφερε κοντά στον αείμνηστο Αντώνη Εμμ. Χωριανόπουλο, πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίες, ως τον κυριότερο συνεργάτη, συναγωνιστή και συνοδοιπόρο του σε διεκδικήσεις της ναξιακής και της κυκλαδικής πραγματικότητας, μέσα από τους αντίστοιχους συλλογικούς θεσμούς και ως εκ τούτου είμαι σε θέση, άσχετα από τη συγγένεια, να του αποδώσω τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου της απεριόριστης δυνατότητας, της αγάπης, της καλοσύνης, της συναίνεσης, της προσφοράς.
Άνθρωπος αυτόφωτος, αυτοδημιούργητος, φιλόπονος, δυναμικός, μεθοδικός, οραματιστής και νουνεχής. Προσωπικότητα πολυσχιδής και ενδιαφέρουσα. Λαϊκός, γλαφυρός, εύθυμος, πληθωρικός, αληθινός, παραδοσιακός, θαρραλέος, μεγαλόψυχος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, έντιμος, ευγενής, συνεπής, συναισθηματικός, ταχύτατος, υπερκινητικός, αποτελεσματικός, έντονα πολιτικοποιημένος, με δημοκρατικά ιδεώδη, ηγετικός, αρκετά συγκεντρωτικός, ενίοτε απείθαρχος, ταραχοποιός και θορυβοποιός, με μεγάλη ευγλωτία στο μικρόφωνο και ιδιαίτερο χιούμορ.
Ακόμη, ανιδιοτελής, με κοινωνική ευαισθησία και οικονομική συνεισφορά, καθώς και με έμπρακτη αφοσίωση και προσήλωση στη Νάξο και στις Κυκλάδες μας.
Γεννήθηκε στην ορεινή Κωμιακή, λίγες ημέρες μετά την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, στις 5 Νοεμβρίου 1940 και ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί του αγρότη - αγωγιάτη Μανόλη Νικ. Χωριανόπουλου (Ταμπάκη) και της αγρότισσας - λαϊκής ποιήτριας Μαρίας Κων/νου Σιδερή. Έφηβος, στα δεκατρία του έτη, ζωηρότατος και ανήσυχο πνεύμα, αναζήτησε τη διέξοδο της ζωής στην πρωτεύουσα, δίπλα στον μεγαλύτερο αδελφό του Νικόλα, μαθητεύοντας ως ηλεκτρολόγος, διατηρώντας πάντοτε άσβεστο τον νόστο της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο οποίος τον οδήγησε στην αρχική ενασχόλησή του με τον Σύλλογο Κορωνίδας, το 1966.
Στις 26 Απριλίου 1965 νυμφεύεται την κατά τέσσερα έτη μικρότερη, εκλεκτή συμπατριώτισσά του, Παρασκευή (Βούλα), πρωτοθυγατέρα του Μιχάλη Γεωρ. Κεραμιώτη και της Μαργαρίτας Γεωρ. Φιλιππουπολίτη, αποκτούν στη συνέχεια τη Μαργαρίτα και τη Μαρία, καθώς και από εκείνες τους Γιάννη, Αντώνη, Παρασκευή και Δήμητρα. Έζησαν μαζί αρμονικά σαράντα επτά έτη.
Φτασμένος, πλέον, εργολάβος ηλεκτρολόγος εγκαταστάτης και ολοκληρωμένος επιχειρηματίας κατασκευαστής οικοδομών στρέφεται δυναμικά από το 1987 και αδιάλειπτα μέχρι τέλους στην ενασχόληση με τον Σύλλογο Απολλωνιατών (1987-2024), την Ο.ΝΑ.Σ. (1988-2023), «Τα Νέα του Απόλλωνα» (1990-2019), την Ε.ΚΥ.Τ. (1996-2022).
Με πάθος παρομοιώδες, υπομονή ιώβεια, επιμονή περίσσεια και πειθώ επιβλητική στοχεύει, σχεδιάζει, υλοποιεί και απολαμβάνει.
Η προσφορά του στον τοπικό πολιτισμό και προβλήματα, είναι μετρήσιμη και θετικά αποτιμημένη.
Αρκεί το παρακάτω απόσπασμα της συλλυπητήριας επιστολής προς στην οικογένεια του Αντώνη Νικ. Αλιμπέρτη:
«Είχα την ευκαιρία και την τύχη να συνεργαστώ για πολλά χρόνια ως Πρόεδρος της Κοινότητας Κορωνίδας με τον Αντώνη.
Η αγάπη του προς τα χωριά μας Κωμιακή – Απόλλωνα και όχι μόνο, ήταν τόσο μεγάλη που έδινε καθημερινό αγώνα για να βοηθήσει και να συνεισφέρει στην ανάπτυξη και προβολή τους με οποιδήποτε τρόπο.
Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι συνεχιστές του μεγάλου και αξιόλογου έργου του, ώστε τα χωριά μας να ξαναβρούν τη ζωντάνια και την πραγματική τους θέση στο νησιωτικό, ναξιώτικο στερέωμα».
Χαρακτηριστική υπήρξε η φράση του Αντώνη Χωριανόπουλου, ότι «Η Νάξος δεν σταματάει στην Απείρανθο», αλλά υπάρχει και η πέρα απ’ αυτή Νάξος και επισημαίνει με έμφαση, μεταξύ των άλλων, στην εισήγησή του, την αφιερωμένη στα εγγόνιά του, με θέμα: «Η συμβολή του Απόλλωνα στην ανάπτυξη των χωριών της Ορεινής Νάξου (Κωμιακή, Μέση, Σκαδό, Κόρωνο, Κεραμωτή) πριν από 60 χρόνια», στο Δ΄ Πανελλήνιο Συνέδριο «Η Νάξος διά μέσου των αιώνων», στην Κωμιακή, στις 6 Σεπτεμβρίου 2008, ότι «...Οι άνθρωποι όμως που έζησαν εκεί σε δύσκολες εποχές, υπό αντίξοες συνθήκες και κάποτε την εγκατέλειψαν για να βρουν καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα, υποσχέθηκαν στον εαυτό τους να υπηρετήσουν με τον νου, την καρδιά και την ψυχή τους την ιδέα της ανάπτυξης του τόπου τους με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των μονίμων κατοίκων του. Ένας απ΄αυτούς είναι και ο υποφαινόμενος...».
Συμπληρώνω δε μεταφέροντας από έγγραφη δημόσια δήλωσή του, της 20ης Δεκεμβρίου 2015, τα εξής: « ... Η ενασχόλησή μου με τα κοινά, το Σύλλογο Απολλωνιατών Νάξου, την Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων και την Ένωση Κυκλαδικού Τύπου διακρινόταν και διακρίνεται από ανιδιοτέλεια, εντιμότητα και διάθεση προσφοράς...Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου με τα οποία συνεργάστηκα, αλλά και το σημερινό για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου και δηλώνω ότι μόνο όταν θα παραδώσω την ψυχή μου στον Θεό, τότε θα πάψω να ενδιαφέρομαι για τον τόπο μου, τη Νάξο, τους Συλλόγους των χωριών μας, την Ο.ΝΑ.Σ. και τις Κυκλάδες» και πράγματι αυτό ίσχυσε μέχρι την τελευταία του πνοή στις 3 Δεκεμβρίου 2024.
Η όλη δράση και προσφορά του στα κοινά, καθώς και το κοινωνικό του αποτύπωμα έτυχαν επαίνου από την Οργανωτική Επιτροπή του Δ΄ Πανελληνίου Συνεδρίου «Η Νάξος διά μέσου των αιώνων», στις 6 Σεπτεμβρίου 2008, στην Κωμιακή και τιμής από τη Διοίκηση της Ο.ΝΑ.Σ., στις 27 Ιανουαρίου 2019, στο Γαλάτσι.
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,
Εμείς οι επίγονοί του ευπατρίδη Αντώνη Εμμ. Χωριανόπουλου πάντα θα έχουμε άσβεστη την ανάμνηση της προσωπικότητάς του!!!
Σας ευχαριστώ.
Λάζ. Ν. Θεόφιλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου