Νάξιοι εικαστικοί στα Ναξιακά (ΣΤ')

Δημήτρης Κωνστανινίδης

Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Πάρο το 1948 από
πατέρα Σαμιώτη και μητέρα Ναξιώτισσα (Κωμιακή) το γένος Δημητρίου (Τζίμη) Κορρέ. Στη Νάξο πέρασε μέρος των
παιδικών του χρόνων και το σύνολο της πρωτοβάθμιας
εκπαίδευσης φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Χώρας.
Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα όπου και σταδιοδρόμησε ως υπάλληλος
των ΗΛΠΑΠ. Είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Εικαστικών
Τεχνών Ελλάδος, του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας
Γραμμάτων και Τεχνών του Φ.Σ. «Παρνασσός» κ. ά.
Από μικρή ηλικία έδειξε την έφεσή του στη ζωγραφική. Το ταλέντο του
το καλλιέργησε στη συνέχεια με ελεύθερες σπουδές κοντά σε
καταξιωμένους ζωγράφους και θητεύοντας στα εργαστήρια της Ανωτάτης
Σχολής καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Μέχρι τώρα έχει πραγματοποιήσει
περισσότερες από 40 ατομικές εκθέσεις, κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε
διάφορες πόλεις της Ελλάδος (Πειραιά, Πάτρα, Βόλο κ.α.), ενώ έχει
συμμετάσχει σε πανελλήνιες και πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχει μάλιστα
συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στον Γενέθλιο
τόπο της Μητέρας του στην Κωμιακή {Βλέπε «Ναξιακά» αρ. 17(55) σελ. 84}
Μεταξύ των σημαντικών διακρίσεων τις οποίες έχει αποσπάσει ξεχωρίζουν
το Α' Βραβείο σε μεγάλη ομαδική έκθεση στο Δήμο Αθηναίων και επίσης το
Α' βραβείο από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών το 1984 σε
ομαδική έκθεση του Οργανισμού εποπτείας του. Έργα του έχουν
συμπεριληφθεί σε ημερολόγια μεγάλων Οργανισμών (ΟΣΕ κ.ά.) και
Συλλόγων και κοσμούν το Υπουργείο Μεταφορών, τον ΟΣΕ, τη Γαλλική
Πρεσβεία στην Αθήνα, την Πρεσβεία του Βατικανού, το Δήμο Αθηναίων, το
μουσείο του Φ.Σ. «Παρνασσός», το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού,
τη Φιλοσοφική Στέγη Πειραιώς και πολλές επώνυμες και ανώνυμες ιδιωτικές
συλλογές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό.
Στο έργο του Δημήτρη Κωνσταντινίδη συνδυάζεται η τεχνική αρτιότητα
και η σχεδιαστική ακρίβεια με την υποβλητική ατμόσφαιρα και την
ευαισθησία. Ειδικότερα οι θαλασσογραφίες του παραπέμπουν στους
μεγάλους της τέχνης αυτής στον Βολανάκη και στο Αλταμούρα. Θα
τολμούσα όμως να πω ότι, παρά την ορατή συγγένεια μαζί τους, ο
καλλιτέχνης οικοδομεί ένα απολύτως προσωπικό ύφος, στο οποίο κυριαρχεί
ο λυρισμός και η υπερβατικότητα, στο πλαίσιο μιας χρωματικής και
σχεδιαστικής πειθαρχίας ως έκφραση όμως ποιητικού εικαστικού λόγου και
όχι ως προσπάθεια φωτογραφικής αποτύπωσης. Τα παραπάνω
επιτυγχάνονται χάρις στην ιδιαίτερα προσεκτική επιλογή των χρωματικών
τόνων και την απόδοση των απαραίτητων μόνον λεπτομερειών ώστε να
αποδίδεται στο έργο η επιθυμητή πλαστικότητα και ατμοσφαιρικότητα σε
ένα ρεαλιστικό πλαίσιο που αποτελεί το ποιητικό σύμπαν του Καλλιτέχνη.
Στο έργο του Δ. Κωνσταντινίδη συναντώνται ασφαλώς ο Κλασικισμός με τον
Ιμπρεσιονισμό (Κουρτικάκης), αλλά και με μια ισχυρή δόση εξπρεσιονισμού .
• Κόσμησε το υπ' αρ. 33(71) τεύχος των «Ναξιακών».
Επιμέλια: Ι. Κ. ΤΟΥΜΠΑΚΑΡΗ

Έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Κωνσταντινίδη