Στην Αγιά γεννήθηκε και εκεί
μεγάλωσε και έγινε μια όμορφη ξανθιά και γαλανομάτα κοπέλα, η Αλισάφη του
Μιχαλοέργη (Γιώργης Κορρές, αδελφός του Τζίμη). Εκεί έζησε μέχρι να εγκατασταθεί στην
Κωμιακή, για να δημιουργήσει, μαζί με τον άντρα της, τον Γιώργη του
Αλιμπερτοκωσταντή, μία πολυμελή (9 παιδιά) οικογένεια.
Σε τρία χρόνια, συμπληρώνει
ένα αιώνα ζωής. Όμως η ζωντάνια της, το κέφι της, το αστείρευτο χιούμορ και οι
ζωντανές αναμνήσεις από το χωριό, την Κωμιακή, είναι όχι μόνο έκδηλα, αλλά ο
κάθε συνομιλητής της, χαίρεται να την ακούει και να συζητά μαζί της.
Και τι δεν θα θυμηθεί να σου
πει! Θυμάται τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στην Αγιά, όπου ζούσαν αρκετοί
άνθρωποι, ήταν ένας οικισμός δυναμικός, όπου δέσποζε ο (ετοιμόρροπος σήμερα)
Πύργος της Αγιάς που έσφυζε ζωή, αφού ζούσε σε αυτόν η οικογένεια των ιδιοκτητών
με τα πολλά αγαθά (προϊόντα,ζώα κλπ). Θυμάται τον Βασιλάκη και τη γυναίκα του
που έζησαν όλα τα χρόνια τους εκεί, και ο Βασιλάκης έφθασε 105 χρονών.
Στην Κωμιακή δεν ξεχνά τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, αλλά και μετά από την περίοδο αυτή, τους δύσκολους καιρούς της ανατροφής της οικογένειας με την εργασία της στα κτήματα, στα ζώα, στο σπίτι. Πολλές φορές πήγαινε στο θερισμό με παιδί στην αγκαλιά, και με παιδί στην κοιλιά. Αλλά και στο σπίτι να γεμίσει το πανέρι με τα ρούχα για να πάει να τα πλύνει στις Πλάκες ή στου Κουντούρη. Κάθε Σάββατο δεν παρέλειπε να ζυμώνει στο φούρνο τσ’ Ανέτας 8 καρβέλια για να περάσει η οικογένεια μέχρι το άλλο Σάββατο που θα ξαναζύμωνε.
Στην Κωμιακή δεν ξεχνά τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, αλλά και μετά από την περίοδο αυτή, τους δύσκολους καιρούς της ανατροφής της οικογένειας με την εργασία της στα κτήματα, στα ζώα, στο σπίτι. Πολλές φορές πήγαινε στο θερισμό με παιδί στην αγκαλιά, και με παιδί στην κοιλιά. Αλλά και στο σπίτι να γεμίσει το πανέρι με τα ρούχα για να πάει να τα πλύνει στις Πλάκες ή στου Κουντούρη. Κάθε Σάββατο δεν παρέλειπε να ζυμώνει στο φούρνο τσ’ Ανέτας 8 καρβέλια για να περάσει η οικογένεια μέχρι το άλλο Σάββατο που θα ξαναζύμωνε.
Δεν ξεχνά όμως και τα ωραία
του χωριού. Θυμάται ακόμα και σήμερα πάρα πολλά στιχάκια που έλεγε ο Μεντρινός
στα βιολιά. Στιχάκια που ήταν στοχευμένα να σχολιάσουν πρόσωπα, καταστάσεις,
αντιθέσεις, και ήταν πάντοτε επιτυχημένα. Αυτά τα στιχάκια η κυρά Αλισάφη τα
διηγείται, αλλά και τα τραγουδά.
Αλλά θυμάται και πολλά άλλα τραγούδια που τραγουδούσαν στην Κωμιακή τα παλαιά χρόνια. Τραγούδια που έχουν και λαϊκό και λυρικό χρώμα.
Αν της πεις για κάποιον παλαιό Κωμιακίτη ή Κωμιακίτισσα, θα σου αραδιάσει όλο του συγγενολόϊ του.
Αναπολεί τη γειτονιά, τις Ροδινές και δεν ξεχνά τις βεγγέρες που έκανε με τις γειτόνισσές της εκεί. Από την Ανθούσα όπου ζει, στέλνει την αγάπη της σε όλους τους συγχωριανούς της.
Αλλά θυμάται και πολλά άλλα τραγούδια που τραγουδούσαν στην Κωμιακή τα παλαιά χρόνια. Τραγούδια που έχουν και λαϊκό και λυρικό χρώμα.
Αν της πεις για κάποιον παλαιό Κωμιακίτη ή Κωμιακίτισσα, θα σου αραδιάσει όλο του συγγενολόϊ του.
Αναπολεί τη γειτονιά, τις Ροδινές και δεν ξεχνά τις βεγγέρες που έκανε με τις γειτόνισσές της εκεί. Από την Ανθούσα όπου ζει, στέλνει την αγάπη της σε όλους τους συγχωριανούς της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου