Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

«Εδώ Πολυτεχνείο»


Προσπαθώ να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου
Πώς είναι δυνατόν να καταλάβουν τα παιδιά μου την κατάντια των νεαρών τότε, ενθουσιασμένων παιδιών, που για μία περίοδο έστυβαν την πέτρα και έβγαζαν αποφασιστικότητα.  Που μίλαγαν για Δημοκρατία και τα μάτια τους έσταζαν δάκρυα. «Πρωταγωνιστές» στα τηλεπαράθυρα, τώρα πια υπουργοί, βουλευτάδες, στελέχη, διευθυντές και διευθύνοντες σύμβουλοι και... καθηγητάδες. Αυτή η γενιά οδήγησε τη χώρα στους γκρεμούς και τα γκρέμια. 

Έχει ευθύνη, την απόλυτη ευθύνη των επιλογών της.  Πήρε μία Ελλάδα νεαρή δημοκράτισσα, την ανέστησε και μετά την ξεπουπούλιασε, αφήνοντάς την ρακένδυτη και ξυπόλυτη στο έλεος των σαρκοβόρων. Βύζαξε κάθε σταγόνα του πλούτου της και την πέταξε κουρέλι στον δρόμο. Ήρθε η διαφθορά, έφθασε η διαπλοκή, γύρισε ο ουρανός ανάποδα, γέμισε η αγορά εμπόρους και σαλιωμένα πρόσωπα, οι «αρχηγοί» έγιναν ηγέτες, οι ηγέτες νοίκιασαν χρόνο από τη ζωή, η ζωή τούς εκδικήθηκε και η Ιστορία ...; αυτή η Ιστορία η ρουφιάνα, που ξέρει πώς να καταγράφει τις αλήθειες, τους κρέμασε κουδούνια.
Διαβάστε
http://www.zougla.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: