Η εκκλησία, ξανά στο προσκήνιο.... βίντεο απο το ΜΑΚΕΛΙΟ

Γράφει ο Γιώργος Α. Κρητικός

Πριν λίγες μέρες, έφθασε στο χωριό, η εφημερίδα ΚΟΡΩΝΙΔΑ του Συλλόγου μας, και ξεφυλλίζοντάς την , διάβασα δυο άρθρα που σχετίζονται με την ενορία του χωριού μας. Ειλικρινά, στενοχωρήθηκα, γιατί τα τελευταία χρόνια, όλες οι αναφορές που έχουν έρθει στο προσκήνιο, σχετικά με την ενορία, είναι με την αρνητική πλευρά, αφορούν ενέργειες που δεν αρμόζουν στο ρόλο της, διχάζουν και απομακρύνουν τον, κατά παράδοση, πιστό και συνδράμων προς την εκκλησία, λαό της Κωμιακής. Στο ένα, από τα δύο άρθρα, γίνεται αναφορά για ανάληψη ενός μεγάλου χρηματικού ποσού(50.000 ευρώ), δωρεά αείμνηστης συγχωριανής μας, προς την Θεοσκέπαστη, με σκοπό την φιλοτέχνηση αγιογραφιών στο ναό, χωρίς αυτό, να φαίνεται που πήγε. Πριν από δεκαετία, περίπου, όταν ‘’υπηρετούσα’’ την Θεοσκέπαστη ως ψάλτης, είχε συζητηθεί από τον τότε ιερέα και Εκκλ. Συμβούλιο, το θέμα του ποσού αυτού, όσον αφορά το φτιάξιμο αγιογραφιών.

 Πριν λίγες μέρες, έφθασε στο χωριό, η εφημερίδα ΚΟΡΩΝΙΔΑ του Συλλόγου μας, και ξεφυλλίζοντάς την , διάβασα δυο άρθρα που σχετίζονται με την ενορία του χωριού μας.
Ειλικρινά, στενοχωρήθηκα, γιατί τα τελευταία χρόνια, όλες οι αναφορές που έχουν έρθει στο προσκήνιο, σχετικά με την ενορία, είναι με την αρνητική πλευρά, αφορούν ενέργειες που δεν αρμόζουν στο ρόλο της, διχάζουν και απομακρύνουν τον, κατά παράδοση, πιστό και συνδράμων προς την εκκλησία, λαό της Κωμιακής.
Στο ένα, από τα δύο άρθρα, γίνεται αναφορά για ανάληψη ενός μεγάλου χρηματικού ποσού(50.000 ευρώ), δωρεά αείμνηστης συγχωριανής μας, προς την Θεοσκέπαστη, με σκοπό την φιλοτέχνηση αγιογραφιών στο ναό, χωρίς αυτό, να φαίνεται που πήγε.
Πριν από δεκαετία, περίπου, όταν ‘’υπηρετούσα’’ την Θεοσκέπαστη ως ψάλτης, είχε συζητηθεί από τον τότε ιερέα και Εκκλ. Συμβούλιο, το θέμα του ποσού αυτού, όσον αφορά το φτιάξιμο αγιογραφιών. Εξ όσων θυμάμαι, γιατί εγώ δεν ήμουν στο συμβούλιο, υπήρχε μια διστακτικότητα, στο θέμα καινούργιων αγιογραφιών, με το εξής αιτιολογικό: οι ήδη υπάρχουσες αγιογραφίες, είναι χαρακτηριστικές, ξεχωριστές, μιας συγκεκριμένης τεχνοτροπίας, ενώ αυτές που φτιάχνονται σήμερα, είναι εντελώς διαφορετικές, και δεν θα ταίριαζαν με αυτές που υπάρχουν. Επίσης, με τον τρόπο που γίνονται σε πολλές εκκλησίες, ‘’παραφορτώνεται’’η επιφάνεια, ο τοίχος, και είναι, κάπως, αντιαισθητικό.
Είχε γίνει, λοιπόν, μια σκέψη για συντήρηση των υπαρχουσών αγιογραφιών και κατασκευή μεμονωμένων καινούργιων, κυρίως στα δύο κλίτη, για να μην υπάρχει ‘’ανακάτωμα’’….
Είχαν έρθει συντηρητές, να δουν τι μπορεί να γίνει και αποφάνθηκαν τα εξής: οι υπάρχουσες αγιογραφίες, έχουν γίνει με λαδομπογιά κατευθείαν πάνω στο σοβά, με αποτέλεσμα ύστερα από τόσα χρόνια, ο τοίχος να έχει απορροφήσει το λάδι και να έχει μείνει , η αγιογραφία, σαν σκόνη, πάνω στον τοίχο. Με την υγρασία που δημιουργείται, μέσα(με τους υδρατμούς) κι εξωτερικά του ναού(σκασίματα στους σοβάδες που επιτρέπουν στο νερό να εισχωρεί, εσωτερικά, στους τοίχους και την σκεπή), ‘’φουσκώνουν’’ οι τοίχοι και κάνουν την αγιογραφία, να φεύγει με ένα απλό τρίψιμο του χεριού. Έπρεπε, λοιπόν, κατά τους συντηρητές, να διευθετηθεί το πρόβλημα της υγρασίας και κατόπιν, θα προσπαθούσαν για την συντήρηση.
Φυσικά, το κόστος του προβλήματος της υγρασίας, ήταν μεγάλο(υποθέτοντας ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το ποσό της δωρεάς), κι έτσι δεν προχώρησε κάτι, ούτε και πειράχτηκε το ποσόν από το λογαριασμό, με την ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στο μέλλον, σχετικά με τη δωρεά.
Σήμερα, λοιπόν, διαβάζουμε ότι αυτό το ποσόν, με μορφή επιταγής, εξαργυρώθηκε, εισπράχθηκε, από υποκατάστημα, εκτός Νάξου, από τον σημερινό εφημέριο…
Εάν είναι αλήθεια, με ποιο αιτιολογικό;
Η διαθήκη της δωρήτριας, ήταν ξεκάθαρη…..’’αποκλειστικά για την αγιογράφηση της Θεοσκέπαστης’’, και όπως αναφέρεται και στο άρθρο, δεν υπάρχει καμία εξέλιξη, όσον αφορά τις αγιογραφίες…..Γιατί, λοιπόν, να ''πειραχτούν'' τα χρήματα;
Θέλω να πιστεύω, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι…όμως, με βάση αυτήν την αναφορά αλλά και την αμφιβολία που υπάρχει, για την τύχη αυτού του ποσού, οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτό, είναι υποχρεωμένοι να δώσουν εξηγήσεις, και μάλιστα, εξηγήσεις με στοιχεία και ΕΠΙΣΗΜΑ, όχι στα…. καφενεία. Εάν είναι, απλά συκοφαντίες. κερδισμένη θα είναι η Θεοσκέπαστη, στην οποία θα παραμένει το ποσόν.
Επίσης, εφόσον πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια, από την καταβολή της δωρεάς, χωρίς εξέλιξη και πραγματοποίησή της( με βάση την διαθήκη της δωρήτριας), θα πρέπει να ενημερωθούν οι απόγονοί της και να αποφανθούν, να πάρουν θέση, να πιέσουν για την υλοποίησή της. Εάν κριθεί, με βάσει τα παραπάνω, ότι υπάρχουν ουσιαστικότερες ανάγκες στην Θεοσκέπαστη από τις αγιογραφίες, και με το σκεπτικό ότι τα χρήματα θα παραμείνουν, θα επενδυθούν στο ναό( εφόσον, φυσικά, γίνεται), και απλά  αλλάξουν χρήση, αυτό πρέπει να είναι με την σύμφωνη γνώμη των απογόνων, των συγγενών της δωρήτριας.
Τελειώνοντας μ’ αυτό, ύστερα από κάποιες συζητήσεις, πληροφορήθηκα ότι μια διαθήκη, μπορεί να ‘’σπάσει’’, μόνο με εισαγγελική παρέμβαση.
Εάν, λοιπόν, ισχύει αυτό και υπάρχουν και τα χρήματα, θα μπορούσε να γίνει το εξής: καταρχήν να βρεθούν οι απόγονοι της δωρήτριας και να εκφέρουν γνώμη, σχετικά με την υλοποίηση η όχι της δωρεάς(βάσει της διαθήκης), και δεύτερον, αν υποθέσουμε ότι, δεν γίνονται καινούργιες αγιογραφίες, για τους λόγους που αναφέραμε, προτάσσοντας ουσιαστικότερες ανάγκες του ναού, θα μπορούσε να καλεστεί
Λαϊκή Συνέλευση, όπου εκτός του λαού της Κωμιακής, να παρευρίσκεται το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και οι απόγονοι της δωρήτριας, να συζητηθεί το θέμα, απαριθμώντας τις ανάγκες του ναού και εάν υπάρξει συμφωνία γι’ αυτήν την ανάγκη αλλαγής χρήσης του ποσού, το προεδρείο της Συνέλευσης να προσκομίσει την απόφαση στον εισαγγελέα, ώστε να επιληφθεί του θέματος. Επαναλαμβάνω, στην περίπτωση που μπορεί, να γίνει αυτό.
Και τώρα, όσον αφορά το δεύτερο άρθρο,της Σοφίας Αλιμπέρτη Κορρέ, σχετικά με τις ‘’εντυπώσεις’’της, την Μεγαλοβδομάδα που ήρθε στο χωριό κτλ., δεν θα ήθελα να σχολιάσω κάτι……Ο καθένας, πηγαίνοντας στην εκκλησία, μπορεί από μόνος του να κρίνει, ενθυμούμενος και παλιές εποχές, εάν υπάρχει μια σχετική συνέχεια. Σίγουρα, με την εναλλαγή των εποχών, πολλά πράγματα αλλάζουν, πρόσωπα αλλάζουν, ο κάθε καινούργιος σε κάποιο πόστο προσπαθεί να κάνει και μια καινοτομία, μια αλλαγή….Εδώ είναι, που γίνεται συνήθως το λάθος, εδώ δημιουργείται το πρόβλημα, επειδή αυτός που ενεργεί, δεν αναλογίζεται ότι οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις και καινοτομίες, αφορούν τομέα που είναι δημόσιος, κοινός, που λόγο έχουν πολλοί, κι όχι ένας…..Και , ειδικά στον χώρο της εκκλησίας, που σχετίζεται με παράδοση και πολιτισμό, θα πρέπει οι ασκούντες την διοίκηση, να είναι πολύ προσεκτικοί στις ενέργειες και κινήσεις τους, ώστε να μην δημιουργούνται αντιθέσεις και διενέξεις μεταξύ των πιστών, που κάθε άλλο παρά αρμόζουν στο περιβάλλον της εκκλησίας.
Ευκαιρία είναι, στο τέλος του χρόνου, που τελειώνει η τριετής θητεία του, ελλιπούς μέχρι τώρα, Εκκλης. Συμβουλίου, να συσταθεί καινούργιο, πλήρης, με νέο ‘’αίμα’’ και όρεξη για συνέχεια της παλιάς εκκλησιαστικής Κωμιακίτικης παράδοσης, με διατήρηση ηθών και εθίμων(βλ.Μεγαλοβδομάδα, Εσταυρωμένος, Εγκώμια( που αναφέρει η Σοφία), ‘’Άρρατε πύλας…’’ το Μ.Σάββατο κά, )με συχνή λειτουργία των εξωκκλησίων(ούτε πέρυσι, ούτε φέτος λειτουργήθηκαν τα Εισόδεια στη Λιβάδα, στις 21 Νοεμβρίου), με ακολουθίες σωστές κι όχι σύντομες, επειδή πρέπει να φύγει ο ιερέας, και γενικότερα με ενέργειες που θα ε τον κόσμο, ξανά στη Θεοσκέπαστη.παναφέρουν τους ψάλτες και
Εξ όσων θυμάμαι, γιατί εγώ δεν ήμουν στο συμβούλιο, υπήρχε μια διστακτικότητα, στο θέμα καινούργιων αγιογραφιών, με το εξής αιτιολογικό: οι ήδη υπάρχουσες αγιογραφίες, είναι χαρακτηριστικές, ξεχωριστές, μιας συγκεκριμένης τεχνοτροπίας, ενώ αυτές που φτιάχνονται σήμερα, είναι εντελώς διαφορετικές, και δεν θα ταίριαζαν με αυτές που υπάρχουν. Επίσης, με τον τρόπο που γίνονται σε πολλές εκκλησίες, ‘’παραφορτώνεται’’η επιφάνεια, ο τοίχος, και είναι, κάπως, αντιαισθητικό. Είχε γίνει, λοιπόν, μια σκέψη για συντήρηση των υπαρχουσών αγιογραφιών και κατασκευή μεμονωμένων καινούργιων, κυρίως στα δύο κλίτη, για να μην υπάρχει ‘’ανακάτωμα’’…. Είχαν έρθει συντηρητές, να δουν τι μπορεί να γίνει και αποφάνθηκαν τα εξής: οι υπάρχουσες αγιογραφίες, έχουν γίνει με λαδομπογιά κατευθείαν πάνω στο σοβά, με αποτέλεσμα ύστερα από τόσα χρόνια, ο τοίχος να έχει απορροφήσει το λάδι και να έχει μείνει , η αγιογραφία, σαν σκόνη, πάνω στον τοίχο. Με την υγρασία που δημιουργείται, μέσα(με τους υδρατμούς) κι εξωτερικά του ναού(σκασίματα στους σοβάδες που επιτρέπουν στο νερό να εισχωρεί, εσωτερικά, στους τοίχους και την σκεπή), ‘’φουσκώνουν’’ οι τοίχοι και κάνουν την αγιογραφία, να φεύγει με ένα απλό τρίψιμο του χεριού. Έπρεπε, λοιπόν, κατά τους συντηρητές, να διευθετηθεί το πρόβλημα της υγρασίας και κατόπιν, θα προσπαθούσαν για την συντήρηση. Φυσικά, το κόστος του προβλήματος της υγρασίας, ήταν μεγάλο(υποθέτοντας ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το ποσό της δωρεάς), κι έτσι δεν προχώρησε κάτι, ούτε και πειράχτηκε το ποσόν από το λογαριασμό, με την ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στο μέλλον, σχετικά με τη δωρεά. Σήμερα, λοιπόν, διαβάζουμε ότι αυτό το ποσόν, με μορφή επιταγής, εξαργυρώθηκε, εισπράχθηκε, από υποκατάστημα, εκτός Νάξου, από τον σημερινό εφημέριο… Εάν είναι αλήθεια, με ποιο αιτιολογικό; Η διαθήκη της δωρήτριας, ήταν ξεκάθαρη…..’’αποκλειστικά για την αγιογράφηση της Θεοσκέπαστης’’, και όπως αναφέρεται και στο άρθρο, δεν υπάρχει καμία εξέλιξη, όσον αφορά τις αγιογραφίες…..Γιατί, λοιπόν, να ''πειραχτούν'' τα χρήματα; Θέλω να πιστεύω, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι…όμως, με βάση αυτήν την αναφορά αλλά και την αμφιβολία που υπάρχει, για την τύχη αυτού του ποσού, οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτό, είναι υποχρεωμένοι να δώσουν εξηγήσεις, και μάλιστα, εξηγήσεις με στοιχεία και ΕΠΙΣΗΜΑ, όχι στα…. καφενεία. Εάν είναι, απλά συκοφαντίες. κερδισμένη θα είναι η Θεοσκέπαστη, στην οποία θα παραμένει το ποσόν. Επίσης, εφόσον πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια, από την καταβολή της δωρεάς, χωρίς εξέλιξη και πραγματοποίησή της( με βάση την διαθήκη της δωρήτριας), θα πρέπει να ενημερωθούν οι απόγονοί της και να αποφανθούν, να πάρουν θέση, να πιέσουν για την υλοποίησή της. Εάν κριθεί, με βάσει τα παραπάνω, ότι υπάρχουν ουσιαστικότερες ανάγκες στην Θεοσκέπαστη από τις αγιογραφίες, και με το σκεπτικό ότι τα χρήματα θα παραμείνουν, θα επενδυθούν στο ναό( εφόσον, φυσικά, γίνεται), και απλά αλλάξουν χρήση, αυτό πρέπει να είναι με την σύμφωνη γνώμη των απογόνων, των συγγενών της δωρήτριας. Τελειώνοντας μ’ αυτό, ύστερα από κάποιες συζητήσεις, πληροφορήθηκα ότι μια διαθήκη, μπορεί να ‘’σπάσει’’, μόνο με εισαγγελική παρέμβαση. Εάν, λοιπόν, ισχύει αυτό και υπάρχουν και τα χρήματα, θα μπορούσε να γίνει το εξής: καταρχήν να βρεθούν οι απόγονοι της δωρήτριας και να εκφέρουν γνώμη, σχετικά με την υλοποίηση η όχι της δωρεάς(βάσει της διαθήκης), και δεύτερον, αν υποθέσουμε ότι, δεν γίνονται καινούργιες αγιογραφίες, για τους λόγους που αναφέραμε, προτάσσοντας ουσιαστικότερες ανάγκες του ναού, θα μπορούσε να καλεστεί Λαϊκή Συνέλευση, όπου εκτός του λαού της Κωμιακής, να παρευρίσκεται το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και οι απόγονοι της δωρήτριας, να συζητηθεί το θέμα, απαριθμώντας τις ανάγκες του ναού και εάν υπάρξει συμφωνία γι’ αυτήν την ανάγκη αλλαγής χρήσης του ποσού, το προεδρείο της Συνέλευσης να προσκομίσει την απόφαση στον εισαγγελέα, ώστε να επιληφθεί του θέματος. Επαναλαμβάνω, στην περίπτωση που μπορεί, να γίνει αυτό. Και τώρα, όσον αφορά το δεύτερο άρθρο,της Σοφίας Αλιμπέρτη Κορρέ, σχετικά με τις ‘’εντυπώσεις’’της, την Μεγαλοβδομάδα που ήρθε στο χωριό κτλ., δεν θα ήθελα να σχολιάσω κάτι……Ο καθένας, πηγαίνοντας στην εκκλησία, μπορεί από μόνος του να κρίνει, ενθυμούμενος και παλιές εποχές, εάν υπάρχει μια σχετική συνέχεια. Σίγουρα, με την εναλλαγή των εποχών, πολλά πράγματα αλλάζουν, πρόσωπα αλλάζουν, ο κάθε καινούργιος σε κάποιο πόστο προσπαθεί να κάνει και μια καινοτομία, μια αλλαγή….Εδώ είναι, που γίνεται συνήθως το λάθος, εδώ δημιουργείται το πρόβλημα, επειδή αυτός που ενεργεί, δεν αναλογίζεται ότι οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις και καινοτομίες, αφορούν τομέα που είναι δημόσιος, κοινός, που λόγο έχουν πολλοί, κι όχι ένας…..Και , ειδικά στον χώρο της εκκλησίας, που σχετίζεται με παράδοση και πολιτισμό, θα πρέπει οι ασκούντες την διοίκηση, να είναι πολύ προσεκτικοί στις ενέργειες και κινήσεις τους, ώστε να μην δημιουργούνται αντιθέσεις και διενέξεις μεταξύ των πιστών, που κάθε άλλο παρά αρμόζουν στο περιβάλλον της εκκλησίας. Ευκαιρία είναι, στο τέλος του χρόνου, που τελειώνει η τριετής θητεία του, ελλιπούς μέχρι τώρα, Εκκλης. Συμβουλίου, να συσταθεί καινούργιο, πλήρης, με νέο ‘’αίμα’’ και όρεξη για συνέχεια της παλιάς εκκλησιαστικής Κωμιακίτικης παράδοσης, με διατήρηση ηθών και εθίμων(βλ.Μεγαλοβδομάδα, Εσταυρωμένος, Εγκώμια( που αναφέρει η Σοφία), ‘’Άρρατε πύλας…’’ το Μ.Σάββατο κά, )με συχνή λειτουργία των εξωκκλησίων(ούτε πέρυσι, ούτε φέτος λειτουργήθηκαν τα Εισόδεια στη Λιβάδα, στις 21 Νοεμβρίου), με ακολουθίες σωστές κι όχι σύντομες, επειδή πρέπει να φύγει ο ιερέας, και γενικότερα με ενέργειες που θα επαναφέρουν τους ψάλτες και τον κόσμο, ξανά στη Θεοσκέπαστη.