''Σωτήρας''...απ' τον ουρανό !!!!

Γράφει Γιώργος Α. Κρητικός

Εδώ και δεκαετίες, τα χωριά, από ιατρικής πλευράς και περίθαλψης, στηρίζονταν στον αγροτικό, όπως τον ονομάζουμε εμείς, γιατρό.

Είναι ο γιατρός που, μόλις, έχει τελειώσει την φοίτησή του και πρέπει να κάνει, μια πρώτη εξάσκηση για ένα χρόνο, στην περιφέρεια, με καθήκοντα γενικής ιατρικής και κατόπιν να επιστρέψει σε νοσοκομείο και να ακολουθήσει την ειδικότητα που θα επιλέξει.
Αυτά τα χρόνια, ενόψει και της συγκυρίας αυτής, έχουν επέλθει κάποιες αλλαγές…..Παρόλ’ αυτά, το ιατρείο της Κωμιακής, παραμένει(προς το παρόν) με γιατρό ειδικότητας, αυτή τη φορά.


Όλ’ αυτά τα χρόνια, λοιπόν, έχουν ‘’παρελάσει’’ από την Κωμιακή, δεκάδες αγροτικοί γιατροί, αξιόλογοι άνθρωποι και επιστήμονες που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους με ζήλο και αγάπη, γι’ αυτό που έκαναν…..Με ζήλο και αγάπη, για τον τόπο και τους ανθρώπους, τους οποίους ‘’αγκάλιαζαν’’, από την πρώτη στιγμή που έρχονταν.
Η αγάπη, φυσικά, ήταν αμοιβαία, και αυτό φαίνεται από τις σχέσεις που υπάρχουν ακόμη, με πάρα πολλούς απ’ αυτούς: τακτική επικοινωνία, συχνή επίσκεψη πολλών απ’ αυτών, συνήθως το καλοκαίρι, στην Κωμιακή.
Πριν από την ίδρυση του Κέντρου Υγείας στη Νάξο και αλλού, την δεκαετία του ’80, οι αγροτικοί γιατροί, ήταν κατά κάποιο τρόπο, αυτόνομοι, δηλαδή, αντιμετώπιζαν ένα περιστατικό, και αν το έκριναν σοβαρό και κινδύνευε η ζωή του ασθενούς, είχαν το δικαίωμα να καλέσουν ελικόπτερο, για να μεταφερθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο.




Κατόπιν, με την ίδρυση του Κέντρου Υγείας, τα αγροτικά ιατρεία του νησιού, ανήκουν, πια, σ’ αυτό, με συνεργασία αγροτικού ιατρού και των , εκεί, ιατρών. Τώρα, τα επείγοντα περιστατικά, μεταφέρονται κατά πρώτοις στο Κέντρο Υγείας, , και από εκεί, ανάλογα με την σοβαρότητα του περιστατικού, καλείται ελικόπτερο για νοσοκομείο της Αθήνας ή πλοιάριο για το νοσοκομείο της Σύρου.
Παλιότερα, λοιπόν, στην Κωμιακή, που αριθμούσε περισσότερους από χίλιους κατοίκους, εξαιτίας των συνθηκών διαβίωσης, αλλά και της μορφολογίας του εδάφους(συχνά ατυχήματα από πτώσεις, σε περιπτώσεις κακών καιρικών συνθηκών, και όχι μόνο), το ελικόπτερο ήταν ‘’τακτικός επισκέπτης’’ στο χωριό.
Ερχόμενο, για να μπορέσει να προσγειωθεί, έπρεπε να υπάρχει ένα ανοικτό και επίπεδο μέρος, μακρυά από καλώδια, δέντρα και άλλα επικίνδυνα πράγματα. Επίσης, μεγάλο ρόλο έπαιζαν οι καιρικές συνθήκες, ο αέρας κτλ., για την επιλογή του χώρου.
Ο συνηθέστερος χώρος που προσγειώνονταν το ελικόπτερο, ήταν δίπλα από τον Άγιο Γεώργιο, εκεί που είναι το σημερινό γήπεδο μπάσκετ. Κάποιες φορές, ανάλογα, είπαμε, με τον καιρό, προσγειώνονταν, ακριβώς, λίγο παραπάνω, στο Γεροντάμπελο, όπου υπάρχουν μεγάλα χαλιά(χωράφια), και άλλοτε, αριστερά από τον Άγιο Γεώργιο, εκεί που είναι η μάντρα οικοδομών του Γεωργ. Χωριανόπουλου.
Μετέπειτα, επιλέχθηκε το σημείο πάνω από το φούρνο,

έξω από τη στροφή του δρόμου, όπου ο ιδιοκτήτης επέτρεψε, την διαμόρφωση του χώρου με μπετό…..Η θέση αυτή ήταν τέτοια, ώστε ερχόμενο το ελικόπτερο, από το ….’’λαγκάδι’’ προς τα πάνω, μπορούσε να ‘’καθίσει’’ στο σημείο αυτό, σαν το …πουλί στο κλαδί !!! Το σημείο, εκεί, ονομάστηκε ‘’ελικοδρόμιο’’, και παρόλο που έχουν περάσει χρόνια από τότε(χωρίς να ξαναέρθει, εκεί, ελικόπτερο), ακόμη χρησιμοποιείται η ονομασία, αυτή.
Για να εντοπίσει, ο πιλότος, το σημείο που θα προσγειώνονταν, ερχόμενος να παραλάβει τον ασθενή, δύο άτομα απ’ αυτούς που τον συνόδευαν(τον ασθενή), ύψωναν και τέντωναν ένα άσπρο σεντόνι, ώστε να το δει ο πιλότος, που κάποιες φορές έκανε βόλτες μέχρι να τους εντοπίσει, και βλέποντας το σεντόνι, κατευθύνονταν σιγά-σιγά προς τα ‘κει.
Βέβαια, υπήρχαν πιλότοι που είχαν έρθει πολλές φορές, και είχαν μάθει τα ’’κατατόπια’’….Ήξεραν, πλέον, που να προσγειωθούν….Αυτό φαίνονταν, από την σταθερή πορεία που ακολουθούσε το ελικόπτερο ‘’μπροβαίνοντας στον άη Γληόρη’’….Σ’ αυτήν την περίπτωση, δηλαδή, δεν χρειάζονταν το …σεντόνι !!!!
(Το...''φευγιό'' του ελικοπτέρου, είναι από άλλο περιστατικό).

Απ’ ότι θυμάμαι, όλες οι περιπτώσεις ασθενών που μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο, είχαν αίσιο τέλος…..Οι ασθενείς, θεραπεύτηκαν, ανάρρωσαν στο νοσοκομείο και επέστρεψαν στην Κωμιακή.
ΥΓ.  Οι φωτογραφίες με το ελικόπτερο, είναι από το αρχείο του Συλλόγου Κορωνίδας Νάξου.