Στιγμές από τη δράση της θρυλικής οργάνωσης ζωντάνεψαν στην εκδήλωση στο «Σπίτι της ΕΠΟΝ» (VIDEO)

Στιγμές από τη δράση της ΕΠΟΝ ζωντάνεψαν το πρωί της Κυριακής στην εκδήλωση που διοργάνωσαν η ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου της ΚΟΑ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ στο «Σπίτι της ΕΠΟΝ» (Δουκίσσης Πλακεντίας 3, Αμπελόκηποι), για τα 73 χρόνια από την ίδρυση της θρυλικής οργάνωσης της νεολαίας.  Μιλώντας στην εκδήλωση, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) Χρήστος Τσιντζιλώνης τόνισε ότι η ΕΠΟΝ, κληρονόμος των επαναστατικών παραδόσεων της

ΟΚΝΕ, έγινε ένα μεγάλο σχολείο πατριωτικής αγωγής και αγωνιστικού φρονηματισμού και δράσης για την εθνική απελευθέρωση και την κοινωνική πρόοδο.

Στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, η Βούλα Παναγή, μέλος του Τομεακού Γραφείου της Α' Αθήνας-Γαλατσίου της ΚΟΑ του ΚΚΕ, στάθηκε ιδιαίτερα στη σύνδεση του αγώνα της ΕΠΟΝ με τους σημερινούς αγώνες της νέας γενιάς, στις ιδιόμορφες συνθήκες που αντιμετωπίζει.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η ομιλία του βετεράνου κομμουνιστή Γιάννη Πρωτόπαππα, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορία του σπιτιού της ΕΠΟΝ, που το είχε παραχωρήσει ο κομμουνιστής εκπαιδευτικός Δημητράτος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την κατάθεση στεφανιών στην πλατεία της ΕΠΟΝ από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), και την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
άλλοι του π' αντίκρυ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν' νεροσυρμή, το δίκηο,
η λευτεριά για σύνθημά μας
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.

Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη
του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,
από τη γη μας θέλουμε να λείψει
για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα, κλπ.


(Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη)