Γιώργος Χατζόπουλος: Υπήρχαν στέκια που έδιναν τόνο στη ζωή του Γαλατσίου όπως υπάρχουν ακόμα και σήμερα περιοχές με άρωμα γειτονιάς

Γιώργος Χατζόπουλος: ο Γαλατσιώτης μουσικός με τις πολλές συνεργασίες με τα ''μεγάλα'' ονόματα του ελληνικού πενταγραμμου!!!
 Γιώργο όπως καταλαβαίνεις ως Γαλατσιώτης της εβδομάδας, θα σε βασανίσουμε για λίγη ώρα με σκοπό να μάθει ο κόσμος μερικά πράγματα για σένα.

George Chatzopoulos

παραδοσιακό μουσικό όργανο; 
 Γιώργος Χατζόπουλος: Η μουσική των νησιών μας είναι πραγματικός θησαυρός. Αγαπάω τα παραδοσιακά όργανα, παίζω μερικά και μάλιστα σκοπεύω να τα συγκεντρώσω σε μια συλλογή. Βέβαια μεγαλώνοντας στο Γαλάτσι, σαν έφηβος των 80's με την επιρροή της δυτικής κουλτούρας στο απόγειο, οι βασικές επιλογές ήταν, όπως έλεγε και το τραγούδι: κιθαρίστας ή ντράμερ. Κιθαρίστας λοιπόν, αυτό ήταν το κάλεσμα της εποχής.

Μ.Σ.: Είσαι ένας από τους πιο καταξιωμένους μουσικούς του χώρου παίζοντας ζωντανά και στη δισκογραφία με τους περισσότερους από τους γνωστούς καλλιτέχνες. Τι θυσίες χρειάστηκε να κάνεις για να φτάσεις σε τόσο υψηλό επίπεδο; Ποιος ήταν αυτός που σε επηρέασε να ασχοληθείς με τη μουσική; Είχες κάποιο μουσικό σχήμα δικό σου στα μαθητικά ή στα εφηβικά σου χρόνια;

Γ. Χ.: Χρειάζεται συνεχής μελέτη σε πολλά στυλ μουσικής, προσαρμογή σε διαφορετικές απαιτήσεις και συνθήκες (live, περιοδείες, ηχογραφήσεις, tv, ταξίδια...), διάθεση προσφοράς, επαγγελματισμός, σεβασμός στους συνεργάτες και βέβαια η καλή αίσθηση του χιούμορ βοηθάει πάντα. Έχοντας την τιμή και το προνόμιο να συνεργαστώ με καλλιτέχνες από όλο το φάσμα της Ελληνικής μουσικής, συνειδητοποίησα τη σημασία της προσωπικότητας, της ταπεινότητας και της ακεραιότητας του χαρακτήρα.

Από μικρός θυμάμαι πως υπήρχε πάντα η μουσική στο σπίτι, έπαιζε ο πατέρας, ο αδελφός, οι θείοι, τα ξαδέλφια, φυσικό ήταν να ασχοληθώ κι εγώ...Και βέβαια ο αδελφός μου Νίκος, ξεχωριστός και σπουδαίος βιολιστής, ήταν και παραμένει πηγή έμπνευσης.

Σε ό,τι αφορά τα εφηβικά χρόνια, εννοείται ότι στα σχολεία της Γκράβας εκείνη την περίοδο αν έπαιζες κάποιο όργανο θα ήσουν σε συγκρότημα. Η μουσική ταυτιζόταν με το στυλ, την εξωτερική εμφάνιση, τα στέκια, κι είχε σημαντική θέση στη ζωή της γενιάς μου γενικά, όχι μόνο των μουσικών.

Μ.Σ.: Δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου κάποιο τραγούδι που έχεις γράψει. Γιατί δεν ασχολείσαι με τη δημιουργία τραγουδιών; Ποια είναι η γνώμη σου για τα τελευταία γεγονότα που αφορούν τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών της ΑΕΠΙ;

 

Γ. Χ.: Στην παραγωγή μουσικής όλα αυτά τα χρόνια, από την καθαρή έμπνευση και τη σύνθεση μέχρι την διάθεση των κομματιών στην αγορά, εμπλέκονταν πολλοί παράγοντες εκτός μουσικής. Συναλλαγές εμπορικής φύσης, δημόσιες σχέσεις κλπ, που χρειάζονταν χρόνο ή κάποιον manager να τις αναλάβει, και που δεν είχαν πάντα θετική επιρροή ως προς την καλλιτεχνική δημιουργία κι εξέλιξη. Απείχα λοιπόν από αυτό το κομμάτι συνειδητά και στον επαγγελματικό τομέα διάλεξα μέχρι τώρα τον ρόλο του κιθαρίστα, παραδίδοντας επιλεκτικά και ιδιαίτερα μαθήματα. Τελευταία, λόγω του internet, έχουν αλλάξει τα πράγματα και επανακαθορίζοντας τη στάση μου έχω στραφεί πλέον σε πιο δημιουργικό ρόλο. Ήδη κυκλοφόρησε διαδικτυακά και σε cd η πρώτη μου δουλειά με διασκευές για σόλο κιθάρα με τίτλο <Pop/Rock project> και έπεται συνέχεια...

Σε ό,τι αφορά την ΑΕΠΙ, το σύμπτωμα είναι τα οικονομικά αλλά η ασθένεια βρίσκεται στον τρόπο λειτουργίας. Αν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (συνθέτες-στιχουργοί) δεν πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της περιουσίας τους συλλογικά και αφήσουν τη διαχείριση σε Α.Ε. τεχνοκρατών (άσχετων με την καλλιτεχνική δημιουργία), αυτά τα φαινόμενα θα επαναληφθούν.

Μ.Σ.: Τι γνώμη έχεις για τα talent shows και τον τρόπο που ‘’γεννιούνται’’ οι επόμενες γενιές καλλιτεχνών μέσα από αυτά; Αλήθεια, αν σου έκαναν πρόταση να συμμετάσχεις ως κριτής σε κάποιο, τι θα απαντούσες και γιατί;

ΑΠ.4   Η τηλεόραση, αν και δεν έχει τη δύναμη που είχε, ακόμα προσφέρει μεγάλη προβολή. Αυτό είναι το ζητούμενο αυτών που συμμετέχουν είτε ως διαγωνιζόμενοι είτε ως κριτές. Είναι ένα θέμα βέβαια το αν υπάρχει αγορά ικανή να απορροφήσει τους ανθρώπους που συμμετέχουν ως διαγωνιζόμενοι, αλλά προφανώς κάποιος που λαμβάνει μέρος βλέπει τη θετική πλευρά. Προσωπικά θα σκεφτόμουν μια πρόταση συμμετοχής αρκεί να αισθανόμουν πως υπάρχει η δυνατότητα να συνεισφέρω θετικά με την παρουσία μου σε κάτι και αν το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου τη δεδομένη στιγμή.

Μ. Σ.: Τι θα συμβούλευες κάποιον νέο μουσικό για το ξεκίνημα του και ποια βήματα να ακολουθήσει; Ποιος πρέπει τελικά να είναι ο στόχος του; Η παιδεία που θα αποκτήσει από τη μουσική ή η επαγγελματική πορεία; Θα μπορούσε να βιοποριστεί κάποιος μουσικός σήμερα μόνο μέσα από αυτή;

Γ. Χ. : Αυτό που λέω και στους μαθητές μου είναι να ακούν όλα τα είδη μουσικής και να μελετάνε συγκροτημένα όχι μόνο την τεχνική αλλά και την ιστορία του κάθε είδους ώστε να καταλάβουν, να νιώσουν και να κρατήσουν ζωντανή την ψυχή της μουσικής. Να αξιοποιήσουν δημιουργικά τις πληροφορίες που παρέχονται σήμερα στο διαδίκτυο οι οποίες πριν από μερικά χρόνια είχαν πολύ υψηλό κόστος ή δεν ήταν καν προσβάσιμες.

Έχει ειπωθεί σωστά πως η παιδεία είναι η πιο σίγουρη επένδυση κι έχει αποδειχθεί η θετική επίδραση της μουσικής στον χαρακτήρα και την ψυχολογία μας που είναι σημαντικότατοι παράγοντες στη ζωή μας, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Στο βιοποριστικό κομμάτι της μουσικής, όπως και σε πολλούς άλλους κλάδους, έχουμε μπει σε μια περίοδο αναζήτησης δημιουργικών ρόλων, ικανών να μας κρατήσουν ενεργούς στην αγορά εργασίας. Δείχνει αρκετά δύσκολο να βιοποριστεί κάποιος αποκλειστικά από τη μουσική, ειδικά οι νεότεροι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι και ακατόρθωτο.

Μ. Σ.: Μίλησε μας για τις πρόσφατες δραστηριότητες σου. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια για εμφανίσεις, ηχογραφήσεις και ιδιαίτερα μαθήματα;

ΑΠ.6   Σε ό,τι αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις, η σεζόν ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη με τον Α.Ρέμο και τον Χ.Δάντη και συνεχίζεται στην Αθήνα μέχρι το τέλος του Μάη. Στο στούντιο πρόσφατα συμμετείχα στην ηχογράφηση καινούργιων τραγουδιών δύο σπουδαίων δημιουργών, του Χρ.Νικολόπουλου και της Λ. Νικολακοπούλου για τη νέα δουλειά της Ζωής Παπαδόπουλου. Συνεργασίες που κρατάνε χρόνια, οπως αυτή με τον Φοίβο, συνεχίζονται, και κάποιες καινούργιες δημιουργούνται.

Γύρω από τα προσωπικά μου projects: Υπάρχει το σολιστικό μέρος, η πρώτη δουλειά όπως είπαμε κυκλοφορεί ήδη, και στο αμέσως προσεχές διάστημα θα ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις κομματιών ρεπερτορίου της κλασικής κιθάρας. Υπάρχουν και οι συμπράξεις (σόλο κιθάρα ή μικρότερα γκρουπ) με αξιόλογες φωνές όπως η τραγουδοποιός Έλενα Κοσμά, και άλλες που ετοιμάζονται. Βασικό χαρακτηριστικό, τόσο στο σολιστικό όσο και στο τραγουδιστικό σχήμα, είναι η ποικιλία και το εύρος του ρεπερτορίου, ώστε να διαμορφώνεται ένα ενδιαφέρον ζωντανό πρόγραμμα. Κι επειδή η ουσία της μουσικής είναι στη ζωντανή της εκτέλεση, ήδη έχω μπει στη διαδικασία αναζήτησης χώρων όπου μπορούν να φιλοξενηθούν αυτά τα ευέλικτα αλλά ποιοτικά projects.

Στον τομέα των μαθημάτων προσπαθώ να σταθεροποιήσω κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα που να είναι αφιερωμένες στα ιδιαίτερα, πράγμα που δεν είναι εύκολο με τόσες δραστηριότητες, αλλά το προσπαθώ γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να μοιράζομαι αυτά που ξέρω και να τα εμπλουτίζω παίζοντας με τους μαθητές μου.

Μ.Σ.: Η τελευταία ερώτηση αφορά την περιοχή μας! Τι έχεις να θυμάσαι από το Γαλάτσι τα προηγούμενα χρόνια και τι διαφορές βλέπεις με το ‘’σήμερα’’; Διασκέδαζες στο Γαλάτσι ως νέος και που έβγαινες; Αν σου δινόταν η επιλογή να διαλέξεις ανάμεσα σε Νάξο ή Γαλάτσι, που θα προτιμούσε να ζήσεις τα επόμενα χρόνια;

Γ. Χ.: Υπήρχαν στέκια που έδιναν τόνο στη ζωή του Γαλατσίου. Τα σινεμά <Αλέξανδρος>, <Ζαϊρα>, <Πολένα>, τα κέντρα <Άνεσις>, <Μαργαρίτα>, <Όμορφη νύχτα>, <Νταλίκες>, <το Κάστρο>, το καφενείο του Κάβουρα στο παλαιό τέρμα, ο Κένταυρος, η Sunrise, ο Αλέκος στη Φυγαλείας, το Noname και τόσα άλλα... Τα χρόνια περνούν, αλλάζουν τα στέκια κι οι συνήθειες, όμως παρά τις αλλαγές που έρχονται αναπόφευκτα, στο Γαλάτσι υπάρχουν ακόμα περιοχές με άρωμα γειτονιάς. Νομίζω -κι ελπίζω- πως οι άνθρωποι είναι πιο συνειδητοποιημένοι σε θέματα πολιτισμού, καθαριότητας, χώρων πρασίνου, φροντίδας των ζώων και γενικά ποιότητας ζωής.

Ως προς το θέμα επιλογής μεταξύ Νάξου και Γαλατσίου, αν και δεν έχω την εμπειρία της μόνιμης διαμονής στη Νάξο για να συγκρίνω, την αγαπάω τόσο που θα το δοκίμαζα ευχαρίστως!

Γιώργο σ’ ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου. Καλή συνέχεια και σου ευχόμαστε!!!

Κι εγώ ευχαριστώ, καλή συνέχεια στο έργο σας.

 https://www.ingalatsi.gr/