Ραντεβού με την παράδοση με ξεναγό την γιαγιά Αθηνά Βιτζηλαίου και το φιλόλογο Νίκο Λεβογιάννη που στα χωριά μας κρατούν ακόμα τις παραδόσεις και τα έθιμα.

 Η κυρία Αθηνά Βιτζηλαίου μαθαίνει στις κοπέλες του Συλλόγου γυναικών της Κωμιακής το τραγούδι και τα βήματα του αρχαίου χορού ...δάφνη Δαφνοπούλα ..

Τόσο στην ίδια, οσο και στον αείμνηστο σύζυγό της Γιάννη, οφείλω πολλά, όταν μελετούσα την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό της Κωμιακής. Χάρη στον Γιάννη Βιτζηλαιο εντόπισα τον Θολωτό Μυκηναϊκο τάφο και έτσι ξεχωθηκε και αναδείχτηκε ......

Η κόρη τους Βέτα Βιτζηλαιου , σπουδαία εκπαιδευτικός , διευθύντρια ενός από τα δημοτικά σχολεία του Αρσακείου , που συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα, συνεχιζει να εργάζεται μαζί με τις κοπέλες του συλλόγου γυναικών για την ανάδειξη του λαϊκού μας πολιτισμού. Κι εγώ φυσικά είμαι και θα παραμείνω πάντα στη διάθεσή τους, γιατί ο γενέθλιος τόπος μας είναι η ίδια η ζωή μας, γιατί εκεί βρίσκεται η πηγή με το δροσερό νερό της αθανασιας.

Νίκος Λεβογιάννης

Όταν ξαναζωντανεύει ένας πανάρχαιος χορός ξεχασμένος είναι σα να γεννιέται μια νεα ζωη κι είναι μεγάλη η συγκίνηση και η χαρά, για όλους εμάς που τον διασωσαμε, για εμένα που τον κατέγραψαν το 1965, μα κύρια τους χωριανούς των δύο συλλόγων του χωριού μας, του Σύλλογου γυναικών και του Πνευματικου Κεντρου, τους χορευτές και τις χορεύτριες μας. Ακόμη την Βέτα Βιτζηλαιου, τον Γιάννη Βιτζηλαιο, τον Βαγγέλη Κορρέ, τον Νίκο Κορρέ, που συνέβαλαν στη συλλογή πληροφοριών και τη διδασκαλία του χορου στην πρώτη αυτή παρουσίασή του. Τους ευχαριστώ από καρδιάς. Ευχαριστώ και όσους με τις κάμερες και τα κινητά τους τον μετέδωσαν παντού. Ζωντανέψαμε σήμερα έναν πανάρχαιο χορό, που έχει τις ρίζες του στην εποχή του μύθου, όταν ο Θησέας με τα παλικάρια του, επιστρέφοντας από την Κρήτη, αφού σκότωσε τον Μινώταυρο, μετά τη Νάξο, όπου άφησε την Αριάδνη στο Θεό Διόνυσο να την παρει σύζυγό του, βγήκε στη Δηλο για να προσφέρει ευχαριστίες στον Θεό Απόλλωνα. Εκεί γύρω από τον βωμό του Θεού χόρεψε με τα παλικάρια του τον Γέρανο χορό.

Εκείνου του χορού απόγονοι μακρινοι είναι ο Αγέρανος χορός της Πάρου και η Δάφνη Δαφνοπουλα της Κωμιακής Νάξου.

Όλοι εμείς οι διάκονοι του λαϊκού πολιτισμού της Κωμιακης είμαστε περήφανοι για το χωριό μας, για το λαϊκό του πολιτισμό.