Η Αποστολή της «Αυγής στις Κυκλάδες Νάξου Η Σμύρις στους σμυριδορύκτες Ιανουάριος 1956
Η Σμύρις στους σμυριδορύκτες Τι πρέπει να γίνη για τα ορυχεία της Νάξου Να φύγη από την μέση το Κράτος-Εκμετάλλευσης Να ανοίξουν και οι αγορές των Ανατολικών Χωρών.
Του συνεργάτου μας κ. Αθ. Ζαφειρόπουλου Νάξος, Ιανουάριος (Του απεσταλμένου μας)
Η σμύρις παρ’όλο που είναι ένα ορυκτό που προνο- μιακά απ’όλο τον κόσμο υπάρχει στην Ελλάδα σε τέτοια εκλεκτή ποιότητα, διέρχεται μια μόνιμη
κρίσιν. Χιλιάδες τόνοι από το ορυκτό αυτό εξαιρετικής ποιότητος, έχουν χορταριάσει στους διαφόρους σταθμούς του εναερίου σιδηροδρόμου γιατί δεν υπάρχουν αγορές να τους απορροφήσουν. Παράλληλα υπάρχουν εκατομμύρια τόνοι στα σπλάχνα των βουνών Αμόμαξη. Αλλά ποιός θα ενδιαφερθή να τους εξoρύξη, όταν οι περιορισμένες ποσότητες που βγάζουν κάθε χρόνο οι σμυριδορύκτες μένουν αζήτητες; «Λόγω της εντελώς εξαιρετικής το όλο σύστημα: εξόρυξις, μεταφορά πώλησις πάσχει.
Με τον τωρινό τρόπο λειτουργίας και εκμεταλλεύσεως των ορυχείων οι σμυριδορύκτες είναι καταδικασμένοι στην αθλιότητα, την φτώχια και την δυστυχία. Γιατί τον ιδρώτα τους τον καρπώνεται το Κράτος. «Τα πάντα στην σμύριδα διενεργούνται προχείρως και αλογίστως αναφέρεται σε μια μελέτη «περί της Ναξίας σμύριδος».
Οι εκάστοτε αρμόδιοι παρασύρονται υπό ανθρώπων οίτινες
εις φυδέν άλλο αποβλέπουν πλήν της διασφαλίσεως
του εαυτού των έστω και επί ολοκληρωτική καταστροφή εκατοντάδων ανθρώπων άμα δε και του Κράτους ζημία». Αυτή λοιπόν η αλόγιστη και πρόχειρη
αντιμετώπισις του προβλήματος της σμύριδος και η
στυγνή εκμετάλλευσις από το Κράτος, έχει φέρει
τους δυστυχείς σμυριδορύκτες στην έσχατη ένδεια.
Πεντακόσιοι και πλέον πέθαναν από την πείνα στην διάρκεια της κατοχής. Αλλά και σήμερα δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάστασιν. Αδύνατοι, σκελετωμένοι, πεινασμένοι περιφέρουν την δυστυχία τους. Και αυτή η κατάντια τους ανάγκασε παλαιότερα ένα Άγγλο αντιπρόσωπο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου να γράφη σε έκθεσιν του, ότι: «Οι σμυροδορύκται ζουν υπό συνθήκας τόσον ελεεινάς, ώστε αποτελεί αληθινόν σκάνδαλον». Ο Εναέριος Και πρώτον αλόγιστη και αντιορθολογιστική είναι η εγκατάστασις του εναερίου σιδηροδρόμου. Το 1925 που έγινε εστοίχισε 12.000.000 δραχμές. Για το ίδιο έργο διετέθησαν το 1946-47 πλέον των 3.000.000 σημεριών δραχμών προκειμένου να επισκευασθή για ποιότητος (η Ναξία σμύρις) αποτελή μιάν από τας σπανίας περιπτώσεις φυσικής πλουτίσεως της χώρας εις πολύτιμον ορυκτόν», έγραφε ο κ. Ι. Ζίγδης όταν ήτο σύμβουλος της Ούνρα και πρόεδρος της επιτροπής των ειδικών. Το θέμα λοιπόν των αγορών είναι η μία όψις του προβλήματος. Δεν είναι μόνο ότι χάσαμε τις προπολεμικές αγορές.
Οι μεταπελευθερωτικές ελληνικές κυβερνήσεις προσκολλημένες στο άρμα της μονοπλεύρου εξωτερικής πολιτικής, δεν έκαναν τίποτα για να βρουν καινούργιες και προ παντός να ανοίξουν οι αγορές των Ανατολικών χωρών.
Από την εφημερίδα το Βήμα της Ναξου
Η Σμύρις στους σμυριδορύκτες Τι πρέπει να γίνη για τα ορυχεία της Νάξου Να φύγη από την μέση το Κράτος-Εκμετάλλευσης Να ανοίξουν και οι αγορές των Ανατολικών Χωρών.
Του συνεργάτου μας κ. Αθ. Ζαφειρόπουλου Νάξος, Ιανουάριος (Του απεσταλμένου μας)
Η σμύρις παρ’όλο που είναι ένα ορυκτό που προνο- μιακά απ’όλο τον κόσμο υπάρχει στην Ελλάδα σε τέτοια εκλεκτή ποιότητα, διέρχεται μια μόνιμη
κρίσιν. Χιλιάδες τόνοι από το ορυκτό αυτό εξαιρετικής ποιότητος, έχουν χορταριάσει στους διαφόρους σταθμούς του εναερίου σιδηροδρόμου γιατί δεν υπάρχουν αγορές να τους απορροφήσουν. Παράλληλα υπάρχουν εκατομμύρια τόνοι στα σπλάχνα των βουνών Αμόμαξη. Αλλά ποιός θα ενδιαφερθή να τους εξoρύξη, όταν οι περιορισμένες ποσότητες που βγάζουν κάθε χρόνο οι σμυριδορύκτες μένουν αζήτητες; «Λόγω της εντελώς εξαιρετικής το όλο σύστημα: εξόρυξις, μεταφορά πώλησις πάσχει.
Με τον τωρινό τρόπο λειτουργίας και εκμεταλλεύσεως των ορυχείων οι σμυριδορύκτες είναι καταδικασμένοι στην αθλιότητα, την φτώχια και την δυστυχία. Γιατί τον ιδρώτα τους τον καρπώνεται το Κράτος. «Τα πάντα στην σμύριδα διενεργούνται προχείρως και αλογίστως αναφέρεται σε μια μελέτη «περί της Ναξίας σμύριδος».
|
||||||||
Η Αποστολή της «Αυγής στις Κυκλάδες Νάξου Η Σμύρις στους σμυριδορύκτες Ιανουάριος 1956 |
Πεντακόσιοι και πλέον πέθαναν από την πείνα στην διάρκεια της κατοχής. Αλλά και σήμερα δεν βρίσκονται σε καλύτερη κατάστασιν. Αδύνατοι, σκελετωμένοι, πεινασμένοι περιφέρουν την δυστυχία τους. Και αυτή η κατάντια τους ανάγκασε παλαιότερα ένα Άγγλο αντιπρόσωπο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου να γράφη σε έκθεσιν του, ότι: «Οι σμυροδορύκται ζουν υπό συνθήκας τόσον ελεεινάς, ώστε αποτελεί αληθινόν σκάνδαλον». Ο Εναέριος Και πρώτον αλόγιστη και αντιορθολογιστική είναι η εγκατάστασις του εναερίου σιδηροδρόμου. Το 1925 που έγινε εστοίχισε 12.000.000 δραχμές. Για το ίδιο έργο διετέθησαν το 1946-47 πλέον των 3.000.000 σημεριών δραχμών προκειμένου να επισκευασθή για ποιότητος (η Ναξία σμύρις) αποτελή μιάν από τας σπανίας περιπτώσεις φυσικής πλουτίσεως της χώρας εις πολύτιμον ορυκτόν», έγραφε ο κ. Ι. Ζίγδης όταν ήτο σύμβουλος της Ούνρα και πρόεδρος της επιτροπής των ειδικών. Το θέμα λοιπόν των αγορών είναι η μία όψις του προβλήματος. Δεν είναι μόνο ότι χάσαμε τις προπολεμικές αγορές.
Οι μεταπελευθερωτικές ελληνικές κυβερνήσεις προσκολλημένες στο άρμα της μονοπλεύρου εξωτερικής πολιτικής, δεν έκαναν τίποτα για να βρουν καινούργιες και προ παντός να ανοίξουν οι αγορές των Ανατολικών χωρών.
Η Τουρκία που έχει σμύριδα πολύ
κατώτερης ποιότητος πολλαπλασίασε τις εξαγωγές
της γιατί ακριβώς
στέλνει σμύριδα
και στις χώρες
αυτές
. «Ας ανοίξουν οι ανατολικές αγορές μου
είπε ο πρόεδρος
των σμυριδορυκτών Κορώνου κ.
Δ. Μανωλάς και
όχι μόνο θα φύγουν οι σωροί
σμύριδος που
βλέπετε έξω από
τα ορυχεία και
που υπολογίζονται σε 10.000 τόνους, αλλά δεν θα
προλαβαίνουμε
να δουλεύουμε
να επαναλειτουργήση. Είναι βέβαιο ότι μόνο με
το ποσόν αυτό
των 3 εκατ. θα μπορούσε να κατασκευασθή αμαξιτός
δρόμος, που να συνδέση τους δύο όρμους μεταξύ
τους και με τα ορυχεία, καθώς επίσης και με τα σμυ-
ριδοχώρια. Η μεταφορά της σμύριδος θα γινόταν πιο
ασφαλής και φθηνότερη. Σήμερα κάθε τόνος επιβαρύνεται με 36,088 δραχμές για μεταφορικά χωρίς να
υπολογισθή η απόσβεσις του εναερίου με την οποία
θα έφθανε τις 51,438 δρ. Επίσης επιβαρύνεται με 30
δρχ. για φορτωτικά. Ενώ αν υπήρχε αμαξιτός δρόμος
η μικρός σιδηρόδρομος και τα δυό μαζί πιό πάνω
έξοδα δεν θα περνούσαν τις 15 δρχ. τον τόνο.
Και επειδή ο λόγος περί του εναερίου σιδηροδρόμου
πρέπει να αναφερθή και το εξής: Το 1949 υπεγράφη
σύμβασις μεταξύ του κ. Εμ. Πρωτονοταρίου, ως εκπροσώπου της επιχειρήσεως του εναερίου (ΤΕΣΛΑ)
και του Δημ. Μανωλά, ως εκπροσώπου των σμυριδορυκτών, με την οποία καθιερώνονταν η εκ περιτροπής εργασία στον εναέριο όλων των σμυριδορυκτών.
Το 1953 η σύμβασις εκυρώθηκε όπως μου είπε ο κ.
Δ. Μανωλάς από τον κ. Πρωτοπαπαδάκη με αποκλειστικό σκοπό να βολεύονται μόνο οι κομματικοί του
φίλοι.
Α. Ζαφειρόπουλος
Από εφημερίδα «ΑΥΓΗ» Ιανουάριος 1956Από την εφημερίδα το Βήμα της Ναξου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου