ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ ΝΕΡΟΥ ΚΩΜΙΑΚΗΣ

Eίμαι ο Βάγγέλης ο εγγονός της Κανονοελένης και επειδή διάβασα την ανάρτηση

http://koronida.blogspot.gr/2016/03/blog-post_49.html σχετικά με το νερό της Κωμιακής θέλω να επισημάνω τα ακόλουθα, δράττωντας την ευκαιρία που έχω από την πτυχιακή εργασία που έκανα για την ΣΤΕΑΜΧ,σχετικά με το ΔΙΚΤΥΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΜΙΑΚΗΣ,  :

1. Όταν γράφεται ότι δεν έχει γίνει ο κατάλληλος υγειονομικός έλεγχος του νερού πρέπει να υπάρχει σαφήνεια όσον αφορά :.....

  α.    Ποιός είναι αυτός ο έλεγχος και σε ποιά σημεία γίνεται : 

 Ο έλεγχος λοιπόν είναι χημικός για ανίχνευση επικίνδυνων ουσιών/μετάλλων και ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ, για την ανίχνευση βακτηρίων/μικροβίων. Γίνεται αφενός στην περιοχή υδροληψία (πηγή) στην θέση αποθήκευσης (δεξαμενές) σε διάφορα τμήματα του δικτύου μετά τις δεξαμενές (π.χ. βρύσες σε οικίες). Υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές και όρια που θα πρέπει να τηρούνται, όπως επίσης και συγκεκριμένη διαδικασία λήψης το δείγματος..

  β.    Όσον αφορά το καθεαυτό δίκτυο ύδρευσης (σωληνώσεις).Αποτελείται από το εξωτερικό δίκτυο (ΠΗΓΗ-ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ) και είναι ΧΑΛΥΒΔΙΝΟ. Το δίκτυο μετά τις δεξαμενές είναι το εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης και αποτελείται από :

- Σωλήνες PE (πλαστικές) ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ για ύδρευση.

- Αμιαντοσωλήνες. Όσον αφορά τον αμίαντο, αποτελεί κίνδυνο για την υγεία μόνο όταν είναι σε μορφή ΣΚΟΝΗΣ και εισπνέεται, διότι επικάθεται στους πνεύμονες και δεν αποβάλλεται από τον οργανισμό. Η χρήση αμιάντου στους σωλήνες ύδρευσης πόσιμου ύδατος  έχει απαγορευτεί με την κοινοτική οδηγία 76/769/ΕΟΚ και ισχύει από το 1999 και μετά. Οπως είναι γνωστό από την υδραυλική αγωγών , το εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης (αμιαντοσωλήνες) είναι ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ συνεχώς και σε τυρβώδη ροή με ενδεχόμενη δημιουργία ινών αμιάντου στην σωλήνωση και ως εκ τούτου στο πόσιμο νερό. Η επίδραση ινών αμιάντου του πόσιμου νερού στην υγεία του ανθρώπινου οργανισμού είναι σε φάση έρευνας και διεθνώς δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτή η συσχέτιση (ίνες αμιάντου στο πόσιμο νερό-επίδραση υγείας ανθρώπινου οργανισμού). .

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι για να μιλήσει κάποιος για καταλληλότητα ή όχι του νερού πρέπει να εξασφαλίσει :

α. Χημικό και μικροβιολογικό έλεγχο νερού στην θέση υδροληψίας, στις δεξαμενές και σε όλο το εύρος του δικτύου ύδρευσης, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες. 

β. Έλεγχο συγκέντρωσης ινών αμιάντου στο εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης.

Το να μιλάμε για ακαταλληλότητα νερού χωρίς δεδομένα και στοιχεία προκαλώντας αδικαιολόγητο τρόμο δεν έχει νόημα. Με ευθύνη της δημοτικής και κοινοτικής αρχής ας ληφθούν τα δείγματα του νερού και μετά τα αποτελέσματα να αρχίσει ο προβληματισμός.

Με εκτίμηση Βαγγέλης Κορρές